Αρχική Σελίδα  |  Επικοινωνία  |  Αναζήτηση:
Τρίτη, 19 Μαρτίου 2024
Cyprus Wine Pages

Λευκά που σημάδεψαν μια χώρα



Την περασμένη Κυριακή μιλήσαμε για τα κόκκινα κρασιά, που κατά την άποψή μας σημάδεψαν την αμπελοοινική σκηνή της Ελλάδος, παρουσιάζοντας το Άβατον του Κτήματος Γεροβασιλείου, τον Επιλεγμένο Οίνο Νεμέα του Παρπαρούση και το Κτήμα Κατσαρού στον Όλυμπο, κρασιά που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν χαρακτηρίσει μια ολόκληρη εποχή. Δεν θα υπήρχε ομαλότερη εξέλιξη στα κυριακάτικα σημειώματά μας από την παρουσίαση των λευκών οίνων, που κατά τη γνώμη μας αποτελούν σημείο αναφοράς στην πορεία της αδιάλειπτης εξέλιξης και προόδου που ο ελλαδικός αμπελώνας παρουσιάζει. Ποια είναι εκείνα τα λευκά κρασιά, που έχουν σημαδέψει, το καθένα ίσως για διαφορετικό λόγο, όλη αυτή την αμπελουργική και οινοποιητική επανάσταση που έχει τις τελευταίες δεκαετίες ορίσει την τύχη του εν Ελλάδι παραγόμενου οίνου;

 

Πιστεύω πως εάν υπάρχει ένα λευκό-σημαία για το τι εστί σύγχρονο ελλαδικό κρασί αυτό είναι το Κτήμα Γεροβασιλείου. Και εννοώ το «απλό» Κτήμα, όχι κάποιο από τα Chardonnay, Sauvignon Blanc ή Viognier, λευκά που επίσης έχουν τη σημασία και την ιστορία τους, αλλά δεν προσεγγίζουν αυτό που έχει πετύχει το Κτήμα Γεροβασιλείου από τις ποικιλίες Μαλαγουζιά και Ασύρτικο. Το Κτήμα Γεροβασιλείου Λευκό είναι ιδιαιτέρως σημαντικό για τη χώρα, κυρίως γιατί ήταν ένα από τα πρώτα (αν όχι το πρώτο) λευκά που κατάφεραν να μας κολλήσουν τη μύτη στο ποτήρι, μαθαίνοντάς μας πως το κρασί έχει αρώματα, πολλά και διάφορα αρώματα, εκρηκτικά, συνάμα λεπτά και φίνα, τυπικά της ποικιλίας. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Είναι ίσως ακόμη σημαντικότερο το γεγονός ότι αυτό το κρασί ανέσυρε από το παρασκήνιο μία ποικιλία που σήμερα διαγράφει μια λαμπρή καριέρα. Ανέδειξε τη Μαλαγουζιά, την τωρινή πριμαντόνα του ελλαδικού αμπελώνα, με την οποία άπαντες έχουν ασχοληθεί. Και η οποία έχει αποκτήσει φανατικούς φίλους όχι μόνο εντός των στενών ελληνικών συνόρων, αλλά και εκτός αυτών, καθώς σε Ευρώπη και Αμερική το ενδιαφέρον γι’ αυτήν είναι και έντονο και αυξανόμενο. Δεν μπορεί, βεβαίως, να μείνει ασχολίαστη η συμμετοχή κατά το 50 περίπου τοις εκατόν του Ασύρτικου, το οποίο μέσα από το Κτήμα Γεροβασιλείου κατάφερε να πείσει ότι είναι δυνατόν να αποδώσει εξαιρετικά αποτελέσματα και έξω από τη γενέτειρά του Σαντορίνη. Το Κτήμα Γεροβασιλείου Λευκό, λοιπόν, ήταν η σκανδάλη που τραβήχτηκε για να εκτοξευθεί στα ύψη η εικόνα μιας χώρας, που παράγει, συγκρίνοντας τιμολογιακά τουλάχιστον, μερικά από τα καλύτερα λευκά της Ευρώπης.

 

Πολύτιμη και καταλυτική για τον αμπελοοινκό κλάδο της Ελλάδος υπήρξε η γέννηση της Σαντορίνης Σιγάλα. Ο Πάρις Σιγάλας δεν είναι ούτε ο πιο παλιός ούτε ο πιο θεωρητικά καταρτισμένος οινοποιός της Σαντορίνης. Είναι ένας καλός μαθηματικός, που μπήκε με γιγαντιαίες δόσεις τρέλας και πάθους στον σαντορινιό αμπελώνα πολύ αργότερα απ’ ό,τι ο Συνεργατισμός ή το Κτήμα Αργυρού, για παράδειγμα. Κατάφερε, όμως, να σηκώσει το νησί στις πλάτες του, οινοποιώντας κάποιες εκπληκτικές Σαντορίνες που όμοιές τους σπάνια έφθαναν μέχρι το τραπέζι μας. Θεωρώ, με τις όποιες γνώσεις και εμπειρίες έχω αποκομίσει σε σχέση με τη Σαντορίνη, ότι ο Σιγάλας και η Σαντορίνη δεξαμενής που παρήγαγε υπήρξαν το εφαλτήριο επάνω στο οποίο πάτησε το νησί για να ταξιδέψει στα πέρατα της οικουμένης τα κρασιά του, που σήμερα θεωρούνται, από επαΐοντες και μη, μερικά από τα πλέον ιδιόρρυθμα και σοφιστικέ του πλανήτη. Σήμερα πια η Σαντορίνη γνωρίζει μία απίστευτη άνθιση, καθώς τα κρασιά της γίνονται όλο και πιο περιζήτητα, καταφέρνοντας να πιάσουν τιμές που έως πρότινος θεωρούνταν ασύλληπτες.

 

Κλείνοντας αυτή τη σύντομη αναφορά στα λευκά κρασιά που σημάδεψαν την αμπελοοινική πορεία της Ελλάδος, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στη Μαντινεία του Τσέλεπου, που ήταν το κρασί εκείνο που έδειξε ακόμη και στους πλέον δύσπιστους τη δυναμική του Μοσχοφίλερου. Έδειξε πως αυτή η γηγενής ποικιλία μπορεί να δώσει λευκά κρασιά με απαράμιλλο στιλ και εκλεκτό χαρακτήρα, οίνους με ασυνήθιστη αρωματική φινέτσα και λεπτότητα, ανθώδεις, φρουτώδεις, μοσχοβόλους, οίνους με ελαφριά αλλά όχι υδαρή γεύση, κεντημένους από μια τραγανή οξύτητα που τους κάνει ό,τι πιο μεσογειακό κι ό,τι πιο καλοκαιρινό, σε μια χώρα που βρέχεται απ’ άκρου σ’ άκρον από τα γαλανά νερά του Ποσειδώνα!

 

Είναι μάλλον ριψοκίνδυνο το εγχείρημα του να ξεχωρίσεις ανάμεσα στα δεκάδες εξαιρετικά λευκά κρασιά της Μητροπόλεως δύο-τρία, που κατά τη γνώμη σου αποτελούν σημείο αναφοράς, καθοδηγητικούς φάρους, σημαία για την αμπελοοινική παραγωγή της χώρας. Κι όταν κάτι είναι τόσο ριψοκίνδυνο, καταντάει αμφιλεγόμενο, αφορμή για σχόλια και χαρακτηρισμούς κάθε λογής. Αλλά, αυτή ήταν πάντα η ζωή. Να εκθέτει κανείς τις όποιες απόψεις του και από τα εν γένει σχόλια και παρατηρήσεις να βγαίνει κάτι πιο στέρεο και ουσιαστικό. Ελπίζω να συνέβαλα, τουλάχιστον, σε αυτό.


12/02/2017

Άρθρα: Γευσιγνωσία

»

Η αφρόκρεμα του ελλαδικού αμπελώνα

04/02/2021

»

Βάρος

06/01/2021

»

Περί θερμοκρασίας των λευκών…

21/11/2020

»

50 Great Greek Wines

14/10/2020

»

Πού είχαμε μείνει;

30/03/2020

»

Ακτινογραφώντας τους διαγωνισμούς οίνων

06/03/2020

»

Στην ηρεμία του Θερμαϊκού

29/02/2020

»

Περί φιλέτων, αλλαντικών κι άλλων τινών

08/01/2020

»

Κέρδος διά της αφαιρέσεως

30/11/2019

»

Γιορτινά και προσιτά

04/12/2018

»

Εξαίρετα κόκκινα κάτω των €10

29/07/2018

»

Τίμια ελλαδικά κρασιά

15/07/2018

»

Και τα λευκά που θα μας ενθουσιάσουν…

23/12/2017

»

Για μια βραδιά που θα μας ενθουσιάσει!

17/12/2017

»

Πού έγκειται η διαφορά;

02/04/2017

»

Λευκά που σημάδεψαν μια χώρα

12/02/2017

»

Τρακόσια κρασιά με €15

06/11/2016

»

Τοπικά κόκκινα παλαίωσης

18/09/2016

»

Γιορτινά κόκκινα

27/12/2015

»

Η δύναμη της στιγμής

22/02/2015

Οίνου Συμβουλευτική Πάνω  |  Πίσω  |  Εκτύπωση  |  Εξειδικευμένη Αναζήτηση  |  Επικοινωνία  |  Αρχική Σελίδα