Μόδα ή εξέλιξη;

Μέχρι πριν από δυο-τρία χρόνια τα μπαρ κρασιού, γνωστά διεθνώς ως wine bars, ήταν ένα πράγμα μάλλον άγνωστο στην πλειοψηφία των ιθαγενών της νήσου. Σήμερα πια έχουν γίνει υπολογίσιμα τόσο σε αριθμό όσο και σε ειδικό βάρος, καθώς έχουν καταφέρει να αποκτήσουν φανατικούς φίλους. Μπορεί όχι όλα, μια μερίδα όμως από αυτά έχουν πια κερδίσει ένα όχι και τόσο ευκαταφρόνητο πελατολόγιο. Πιστεύω πως τη μεγάλη διαφορά την έκανε το Vino Cultura Wine and Tapas Bar επί της Κυριάκου Μάτση. Έκανε τη διαφορά γιατί ήταν η πρώτη επένδυση, τόσο σε χρήμα όσο και σε γνώση, αυτού του μεγέθους στο νησί. Ξεκίνησε από δυο-τρεις ανθρώπους (με πρωτεργάτη τον Ανδρέα Κυπριανού) που αγαπάνε το κρασί, οι οποίοι είχαν αποφασίσει να επενδύσουν χρόνο, χρήμα και γνώση, με απώτερο σκοπό τη δημιουργία ενός wine bar διεθνούς επιπέδου. Έχουν πετύχει. Το μαγαζί τους μπορεί να σταθεί χωρίς κανένα πρόβλημα πλάι στα πολύ καλά του εξωτερικού, χωρίς αισθήματα μειονεξίας, χωρίς συναίσθημα κατωτερότητας. Παρά τα όσα εκφράζονται από διάφορες πλευρές, παρά τα πιθανά παράπονα και τις πολυεπίπεδες επισημάνσεις, το Vino Cultura είναι, κατά την άποψή μου, το καλύτερο στην Κύπρο εξειδικευμένο μαγαζί πώλησης κρασιού σε επίπεδο εστίασης.

Το τόλμημα του Vino Cultura ήρθαν σιγά-σιγά να ακολουθήσουν κι άλλοι, όχι κατ’ ανάγκην από μίμηση ή από επαγγελματική ζήλεια, αλλά από πίστη ίσως προς ένα μοντέλο εστίασης στο επίκεντρο του οποίου θα βρισκόταν το κρασί. Και είδαμε διάφορα. Μπαρ κρασιού πιο μποέμικα και casual, που λένε και οι νεοκύπριοι, μπαρ μοδάτα, στημένα από εκλεκτούς ντιζάινερς, wine bars με διάφορες θεματικές, wine bars άνευ θέματος και φιλοσοφίας, μαγαζιά που έφεραν ή φέρουν απλώς τον τίτλο άνευ λόγου και αιτίας. Καλές και κακές προσπάθειες. Σοβαρές και αστείες προτάσεις. Wine bars άξια να κερδίσουν τον σεβασμό μας και άλλα ικανά να μας προκαλέσουν απλώς τον γέλωτα. Μαγαζιά που να δείχνουν ότι ήρθαν για να μείνουν κι άλλα που μας ξεκαθάρισαν από την αρχή ότι άγονται και φέρονται από τις επιταγές της μόδας. Κάποτε ήταν τα τεράστια καφέ επί της παρακμάζουσας σήμερα Μακαρίου, άλλοτε ήταν τα στημένα από χρηματιστηριακές εστιατόρια-μαμούθ, έπειτα πλακώσανε τα καφέ των πολυεθνικών, αυτά που στέκεις στην ουρά σαν καλό παιδί, με τον πλαστικό δίσκο πάνω στον οποίο έχει ακουμπήσει ο πάσα ένας και περιμένεις να πάρεις τη νέα τάξη καφέδων, τα λάττε, τα μακιάτο, τα φρέτο και όλα τα συναφή. Πληρώνεις σαν να βρίσκεσαι στην ακμάζουσα Ελβετία και πας και κάθεσαι στην πολυθρόνα σου κόβοντας κίνηση.

Και μετά ήρθαν τα wine bars! Από μόδα, από εξέλιξη, από την ανάπτυξη παιδείας και κουλτούρας στο κρασί, ακόμη προσπαθώ να καταλάβω. Τι γίνεται, τέλος πάντων; Όλοι αυτοί που ανοίγουν wine bar από πού εκκινούν; Από γνώση και αγάπη προς το αντικείμενο, από ασίγαστο οινικό πάθος, από επιχειρηματικό δαιμόνιο, από τάσεις μίμησης, από προσπάθεια να πιάσουν διά του οίνου την καλή; Θεωρητικό, θα μου πείτε, το ερώτημα, ίσως και ανούσιο για μερικούς, έχει όμως τη σημασία του μια και σιγά-σιγά πολιορκούμαστε από wine bars. Σημειώστε δε ότι την ώρα που γράφω τούτες τις γραμμές βρίσκονται εν εξελίξει άλλα δύο τέτοια μαγαζιά στη Λευκωσία των οινοφίλων. Νομίζω πως το ερώτημα μπορεί εύκολα να απαντηθεί, εάν επισκεφθεί κανείς τα εν λόγω μαγαζιά και ρίξει πρωτίστως μία προσεκτική ματιά στη λίστα με τα κρασιά. Είναι λίστα ή πού σου γνέφω και πού πας; Έχει άποψη, έχει χαρακτήρα, δείχνει η λίστα των οίνων άνθρωπο που ξέρει τι του γίνεται, μαγαζάτορα που να πρεσβεύει κάτι, έστω κι αν αυτό το κάτι δεν μας βρίσκει σύμφωνους ή δεν ανταποκρίνεται στα προσωπικά μας γούστα; Τι κρασιά έχει η λίστα; Είναι πλούσια και πολύπλευρη, γιατί στόχος της είναι να καλύψει με αξιοπρέπεια όλες τις οινοπαραγωγές περιοχές της οικουμένης, από Γαλλία μέχρι Χιλή, Νότιο Αφρική και Αυστραλία; Είναι μικρή αλλά συγκροτημένη και περιεκτική, γιατί άποψή της είναι πως θα πρέπει να επικεντρωθεί σε κάποια χώρα ή ευρύτερη περιοχή ή, ενδεχομένως, σε κάποια ή κάποιες ποικιλίες ή σε κάποιο τύπου κρασιού κτλ.; Είναι λίστα που έχει ως κριτήριό της την τιμή, γι’ αυτό και περιλαμβάνει κυρίως κρασιά με καλή σχέση ποιότητας-τιμής, value for money που λένε και οι ντόπιοι; Είναι, δηλαδή, λίστα ή ληστής; Είναι λίστα που έχει ως κριτήριο τη σπανιότητα, λόγου χάρη, γι’ αυτό και περιέχει μόνο δυσεύρετα (όχι κατ’ ανάγκην ακριβά) κρασιά από άγνωστες στο ευρύ κοινό αμπελουργικές περιοχές, όπως, για παράδειγμα, οι Madiran, Jura, Jurancon, που παράγουν οίνους από μάλλον άσημες ποικιλίες οιναμπέλου, όπως οι Petit Manseng, Courbu, Savagnin, Trousseau, Poulsard, Tannat και άλλες;

Έπειτα, είναι και μια σειρά άλλων ποιοτικών παραμέτρων, εκτός από τη λίστα, όπως η ικανότητα των ανθρώπων που δουλεύουν εκεί να επικοινωνούν, να προτείνουν και να σερβίρουν το κρασί στο σωστό ποτήρι, στην κατάλληλη θερμοκρασία, στην ανάλογη κάθε φορά ποσότητα και όλες εκείνες οι λεπτομέρειες που κάνουν έναν χώρο εστίασης να ξεχωρίζει από τον συρμό και να κατακτάει μία εδραία θέση στη συνείδηση του επισκέπτη. Να νιώθει ο άλλος ότι πάει σ’ ένα μαγαζί που παίρνει την αποστολή του στα σοβαρά και που βάζει τον πελάτη και τις επιθυμίες του πάνω απ’ όλα, και όχι σ’ έναν χώρο που λειτουργεί τυχαία απλώς και μόνο επειδή κάποιος είπε να ακολουθήσει τη μόδα και τις τάσεις των καιρών.

22/06/2014