Πού είναι καλύτερα να τρώμε;

Πριν από λίγες ημέρες ήμουν καλεσμένος στο σπίτι του φίλου μου του Μιχάλη, αυτού που του φέρανε το Sauvignon Blanc του Γεροβασιλείου σε ποτήρι μπίρας. Με την ευκαιρία, να σημειώσω ότι μόλις προ ολίγων λεπτών έλαβα ηλεκτρονικό μήνυμα από το Κτήμα Γεροβασιλείου που με ενημέρωνε ότι το εν λόγω κρασί, της εσοδείας 2022, κέρδισε ουκ ολίγα μετάλλια στους ανά την υφήλιο διαγωνισμούς στους οποίους συμμετείχε εφέτος. Πού να ήξερε ο δύσμοιρος ο παραγωγός ότι εις τη γλυκεία μας νήσο σερβίρουμε το κρασί του τοιουτοτρόπως.

Επήγα, λοιπόν, εις την προσφάτως αποπερατωθείσα οικεία του Μιχάλη, συν γυναιξί και τέκνοις, για να γευματίσουμε όλοι μαζί μεσημεράκι Κυριακής. Η οικία εκπληκτική, στημένη στην τρίχα, καθαρή, αρχοντική σε διάθεση. Λουλούδια εις τα κομψά βάζα, όλα από τον παρακείμενο θεϊκό κήπο, έργα τέχνης επί των τοίχων, εκλεκτή ελληνική μουσική σε τόνους ανθρώπινους, γενικώς, βρέθηκα σε έναν χώρο πολιτισμένο. Καθίσαμε στο ευρύ τραπέζι. Να μην τα πολυλογώ. Όμορφα σερβίτσια, εξαιρετικά κρασοπότηρα, δύο σαλάτες για πρώτο, μαζί με ένα θεσπέσιο και νευρώδες Riesling από τη Γερμανία. Ακολούθως, λαγός με πουρέ πατάτας, στημένος θεατρικά στο πιάτο, αντάμα με ένα παλαιωμένο Syrah Collection 2013 από το Κτήμα Αβαντίς, ένα κόκκινο με μία μύτη-όνειρο, πλασμένη να συνοδεύει κυνήγι, ένα κρασί που αληθινά με συνεπήρε και μου κόσμησε τη μέρα. Ένα ποτήρι ήταν αρκετό, για να περάσω όμορφα μαζί του μεσημέρι και απομεσήμερο, θυμάμαι ακόμη το οινικό αυτό έπος.

Την επομένη, το βραδάκι, επήρα το αμάξι μου και όδευσα, οικογενειακώς και πάλι, προς Λάρνακα μεριά, όπου ζει η διακεκριμένη μαγείρισσα, καρδιακή φίλη και εκλεκτή κουμπάρα, Δώρα. Εκεί, την τιμητική τους είχαν οι γεύσεις της θάλασσας. Μακαρονάδα με θαλασσινά, με φρέσκια ντομάτα και μυρωδικά που ανασταίνουν την πλάση. Δεν την χόρταινες. Κι έπειτα, στείρα στον φούρνο και πατατούλες και δύο φιάλες Μελισσόπετρα 2022 του Τσέλεπου. Άλλο ένα γαστροοινικό έπος, πλάι σε αγαπημένα πρόσωπα, δίπλα σε ανοιχτές και θερμές καρδίες.

Στην Πάφο ζει εδώ και χρόνια ο φίλος μου ο Χάρης. «Σεσημασμένος» οινόφιλος με άριστες και λεπτομερείς αμπελοοινικές γνώσεις, μα και φορτισμένος, γεννημένος, χωρίς υπερβολή, μάγειρας, έστω κι αν επαγγελματικά περί άλλων τυρβάζει. Ο Χάρης έχει μία έμφυτη ικανότητα να μαγειρεύει σε πολύ υψηλό επίπεδο, να μαγειρεύει απλά και νόστιμα, καθώς την εξαιρετική πρώτη ύλη, που πάντα προμηθεύεται, έχει τη γνώση και τη λεπτότητα να την αναδεικνύει στο έπακρο, απλά, χωρίς πολλά φτιασίδια και υπερβολές.

Η φίλη μου η Σοφία στα Λατσιά είναι η μετρ του art de la table! Δεν υπάρχει δεύτερη που να ξέρει να στήνει τόσο καλά ένα τραπέζι για δείπνο, με κάθε σεβασμό και κάθε λεπτομέρεια. Δεν υπάρχει δεύτερη στα κεριά και τα κηροπήγια, στα βάζα και στα λουλούδια, γενικώς, στη χάρη και τη χαρά του σπιτιού. Όχι πώς τα πάει πίσω με το φαγητό και το κρασί, εκεί να δείτε χαρές!

Ίσως κάποιοι αναμένατε, με το που αναγνώσατε τον σημερινό τίτλο, να σας προτείνω εστιατόρια με καλή κουζίνα. Δυστυχώς, όμως, άλλο επιθυμώ να πω σήμερα, ότι, δηλαδή, ο καλύτερος τόπος, από κοινωνική, οικονομική, πολιτισμική, υγιεινή, αισθητική και οποιαδήποτε άλλη άποψη, είναι να τρώει κανείς σε σπίτια φίλων που σέβονται το φαγητό και το κρασί και που άρα ξέρουν να μαγειρεύουν. Σας συστήνω, λοιπόν, ανεπιφύλακτα να αναζητήσετε τον Μιχάλη, τη Δώρα, τον Χάρη και τη Σοφία, κι ο Ηλίας καλός είναι στα φιλέτα, και να τους κάνετε φίλους, οπότε θα τρώτε καλά, θα πίνετε καλά και θα περνάτε όμορφα.

Αλλιώς, αν σταθεί δύσκολος ο εντοπισμός τους, μια και επώνυμα δεν δημοσιεύουμε, αναζητήστε εσείς και οι φίλοι σας τον χαμένο σεφ που κρύβεται μέσα σας και δώστε του μια καλή κουτάλα κι ένα καλό σετ μαγειρικών σκευών και ριχτείτε με πάθος στην κουζίνα. Τα εστιατόρια και τα ταβερνεία ξεχάστε τα, υπάρχουν απλώς για να μας σπάνε τα νεύρα κάθε φορά που τα επισκεπτόμαστε. Πλην πολύ ελαχίστων εξαιρέσεων.

30/03/2023