Τηγανιά στο κούτελο

Προ ολίγων ημερών, τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης βούιξαν από την πρακτική ενός ταβερνιάρη στην Κάρπαθο, ο οποίος ανέβασε βίντεο στο διαδίκτυο, χωρίς καμία συστολή και χωρίς την παραμικρή αιδώ, που έδειχνε κάτι δύσμοιρα ψαράκια να αλευρώνονται και να τηγανίζονται ζωντανά. Να τα ρίχνει στο λάδι, κι αυτά να τινάζονται στον αέρα και να τα πιάνει με μία λαβή και να τα συγκρατεί έως ότου να ξεψυχήσουν. Λυπάμαι για τη σκληρή αυτή περιγραφή, αλλά έκρινα σκόπιμη την παράθεσή της, καθώς αποφάσισα να γράψω δυο λόγια για το εν λόγω ζήτημα. Αρχικώς, βλέπετε, δεν θέλησα να παρακολουθήσω το θλιβερό βίντεο, καθώς συνηθίζω να προφυλάσσω, όσο μπορώ, τον εαυτό μου από θεάματα που θα με ενοχλήσουν, αλλά, από τη στιγμή που είπα να γράψω κάτι για το περιστατικό, θα έπρεπε οπωσδήποτε να το δω. Και το είδα.

Κι εφόσον το είδα, επιθυμώ να σχολιάσω τρία πράγματα. Πρώτον, το απάνθρωπο αυτό συμβάν αποκαλύπτει με τρόπο επώδυνο τα όσα συμβαίνουν πίσω από τις κλειστές πόρτες μίας κουζίνας εστιατορίου. Το τι μπορεί να κάνει ο καθένας σε μια κουζίνα ούτε που μπορούμε να το διανοηθούμε. Από απλά ζητήματα που έχουν να κάνουν με την υγιεινή και την καθαριότητα, μέχρι την καταλληλότητα ή όχι των πρώτων υλών, αλλά και με ό,τι χωράει ο νους του ανθρώπου, καθώς άπειροι προβληματικοί και απροσμέτρητοι εξυπνάκηδες έχουν την ευκαιρία να κάνουν ό,τι τους κατέβει στην κούτρα, κατά τη γνώμη τους αστείο, διασκεδαστικό, προχωρημένο και δεν ξέρω ’γώ τι. Δεν ισχυρίζομαι ότι κάθε κουζίνα εστιατορίου είναι και ένα ναρκοπέδιο για όλους εμάς τους επισκέπτες, καθώς υπάρχουν και πολύ σοβαρές επιχειρήσεις, οι οποίες φροντίζουν με κάθε λεπτομέρεια για τα πάντα, δυστυχώς, όμως, αυτές οι περιπτώσεις δεν αποτελούν παρά μία μικρή μειοψηφία του συνόλου.

Δεύτερον, καθώς προκύπτει από το συμβάν περί του οποίου ο λόγος, εμείς οι άνθρωποι έχουμε καταντήσει τελείως απροβλημάτιστοι, επιφανειακοί, συχνά δε και αδίστακτοι. Στη βλακώδη προσπάθειά μας να προβληθούμε δήθεν, να κάνουμε τους ξύπνιους και τους πρωτοπόρους, να σπάσουμε πλάκα, να εκτονωθούμε, καταντούμε, δυστυχώς, έρμαια πολύ πρωτόγονων ενστίκτων, που θεωρούσαμε ως ανθρωπότητα ότι είχαμε προ πολλού ξεπεράσει. Η βλακεία που μας δέρνει, η οποία έχει καταντήσει εθνικό άθλημα, η αμετροέπεια, τα λογής-λογής συμπλέγματα, η αναισθησία, η αναλγησία εμπρός στον βασανισμό του άλλου, έστω κι αν αυτός ο άλλος είναι ένα τόσο δα, καημένο ψαράκι, που μας χάρισε αυτή η θεσπέσια κι ονειρική πλάση, και η εν γένει απονιά έναντι των πάντων, έμβιων και αβίων, αποκαλύπτονται ανάγλυφα και καταθλιπτικά μέσα από αυτό το βίντεο μερικών δευτερολέπτων, που είναι ικανό να μας βασανίζει μέχρι το πέρας του ευτελούς μας βίου.

Τρίτον, η ανάρτηση αυτού του βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως αποκαλούμε όλες αυτές τις διάσημες ιστοσελίδες της εποχής, αποδεικνύει πως η απονιά και η αναισθησία μας φουντώνουν ωθούμενες ακριβώς από την ύπαρξη όλων αυτών των μέσων, τα οποία, άνευ διακρίσεως, μας προσφέρουν βήμα για να πούμε το μακρύ και το κοντό μας, να εκθέσουμε τη δυσθεώρητου ύψους ανοησία μας, να μοστράρουμε την ασήμαντη φάτσα μας με μία σέλφι, καθώς θεωρούμε πως καμία σκηνή δεν είναι άξια λόγου αν δεν περιλαμβανόμαστε κι εμείς σε αυτήν. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που ούτε να τα ονοματίσω δεν θέλω, έχουν εκθέσει όσα έπρεπε να παραμείνουν αθέατα, έχουν αποκαλύψει κάθε ελεεινή μας πτυχή που θα έπρεπε να μας προκαλεί εντροπή, έχουν απονευρώσει τον δομικό ιστό της υπάρξεώς μας και μας έχουν καθηλώσει ρημαγμένους και άβουλους σε έναν καναπέ πάχυνσης.

01/06/2023