Στο «απλό» εστιατόριο «Λινού Σουμπάσης και Σία»

Πλάι στην όμορφη εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, στου Ψυρρή, πάλλεται ένα σχετικά καινούργιο εστιατόριο της πρωτεύουσας, που αυτοπροσδιορίζεται ως «Απλό Εστιατόριο, Κεριά, Γραφείο», καθώς, πέρα από την εστίαση, η επιχείρηση εμπορεύεται φυσικά κεριά, ενώ συστεγάζεται με μία δισκογραφική εταιρεία κι έναν εκδοτικό οίκο. Δεν θα σύστηνα το μαγαζί στον αγαπητό Αβέρωφ, μια και θα το έβρισκε, κατά τα λεγόμενά του, ολίγον αχταρμά, προσωπικώς όμως μπήκα στον πειρασμό να δοκιμάσω τις γευστικές προτάσεις ενός χώρου, που είναι σχεδόν πάντοτε γεμάτος.

Επήγα, λοιπόν, ένα μεσημεράκι, προ ημερών, τραπέζι δεν υπήρχε, κάθισα αναγκαστικά στο πάσο. Ο χώρος γενικώς είναι μάλλον κρύος και εργοστασιακός, με μεταλλικά τραπέζια και καρέκλες, αλουμινένια νομίζω, που δεν προσφέρουν την απαιτούμενη άνεση να καθίσεις και να απολαύσεις χαλαρός το φαγητό σου. Ίσως πάλι να φταίει και το γούστο μου, ίσως και το μπόι μου, καθότι οι ψηλοί συχνά υποφέρουμε σε αυτό το θέμα.

Ας μην πλατειάζουμε, όμως. Στο διά ταύτα, το φαγητό. Η ψαρόσουπα (16 ευρώ το πιάτο), ήταν σούπα ως προς το ζουμί, όχι ως προς το ψάρι, καθώς η σάρκα του ψαριού ήταν ένα μόλις κομμάτι στη μέση του πιάτου, μεγέθους όσο ο πάτος ενός συνήθους νεροπότηρου. Νόστιμη ήταν, σίγουρα όμως όχι κάτι ιδιαίτερο, με βεβαιότητα δε ακριβότατη. Οι γαρίδες κοιλάδος (22 ευρώ ως πρώτο πιάτο), δυο-τρεις μάλλον όλες κι όλες, χάθηκαν μέσα στην ένταση και την οξύτητα της σάλτσας από εσπεριδοειδή, ένα φίνο υλικό που δεν άντεξε στην επέλαση των φρούτων. Η σαλάτα από κυδώνια, παντζάρια και μπλε τυρί ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, όπως άλλωστε και τα χειροποίητα ψωμιά, που τα βρήκα εξαιρετικά, εκείνο όμως που με συνεπήρε και το βρήκα διεθνούς κλάσης ήταν ο φρέσκος τόνος στα κάρβουνα με σταμναγκάθι. Εξαιρετική πρώτη ύλη, μαεστρικό ψήσιμο, που επέτρεψε στο ψάρι να κρατήσει όλους τους χυμούς του, ιδανική συνοδεία το σταμναγκάθι. Το ρυζόγαλο στο τέλος ήταν πάρα πολύ καλό και ελαφρύ γευστικά, καθώς τα υλικά ισορροπούσαν ωραία μεταξύ τους, χωρίς να σε βαραίνουν.

Ευσυνόπτως, το Λινού Σουμπάσης και Σία είναι ένα εστιατόριο που πειραματίζεται, διατυπώνει άποψη, πλην όμως δεν κατάφερε να μιλήσει ξεκάθαρα στην καρδιά μου, πρώτον γιατί υπάρχουν αρκετές αστοχίες και, δεύτερον, γιατί η σχέση ανάμεσα σε ποιότητα και τιμή δεν είναι η καλύτερη, ούτε και παραπέμπει, ασφαλώς, σε απλό εστιατόριο, ειδικά όταν απαιτούνται 110 ευρώ για ένα μεσημεριανό δύο ατόμων, με δύο ποτήρια τοπικό κρασί.

15/02/2023