Στο Merceri να πας, οπωσδήποτε!

Δεν είναι λίγα τα μαγαζιά που έχω επισκεφθεί στην Αθήνα. Σε όλα δεν έχω πάει, είτε από επιλογή είτε γιατί είναι ανθρωπίνως αδύνατον να παρακολουθήσει κανείς όλη αυτή τη γαστρονομική ζύμωση, που τελείται στο κλεινόν άστυ. Όπως ήδη έχω πει πολλές φορές, αποκλείω προσωπικά όλα τα εστιατόρια που τα ανοίγουν κριτές διαφόρων διαγωνισμών ή κάποιοι διάσημοι σεφ που αλλάζουν μαγαζί από καιρού εις καιρόν, ακόμη και όσα αποτελούν δημιούργημα των επιχειρηματιών της εστίασης, οι οποίοι έχουν ως επαγγελματική δραστηριότητα το άνοιγμα και τη λειτουργία εστιατορίων, μπαρ κτλ.

Τι με ώθησε να επισκεφθώ το Merceri, λοιπόν. Μα, οι δύο κυρίες που το λειτουργούν, η Μελίνα Χωματά και η Μαρία Ντιούδη, και οι δυο τους σεφ στο επάγγελμα. Εκεί, στον πεζόδρομο της Ηρακλειδών, στο Θησείο, όπου το Merceri βρίσκεται, θα τις δεις και τις δυο, με τις λευκές τους ποδιές, να κρατάνε, με κάποιες βοήθειες, την κουζίνα, στην οποία έχεις οπτική πρόσβαση από την κομψή σάλα του εστιατορίου. Μία και ανέφερα τη σάλα, να σημειώσω την άνεση και τη λεπτότητά της, την ήσυχη και φίνα διακόσμηση, στην οποία συμβάλλουν, συν τοις άλλοις, και τα εκπληκτικά σερβίτσια και τα κορυφαία κρασοπότηρα των οίκων Riedel και Spiegelau. Σε όλα αυτά, εάν συνυπολογίσουμε και το εξαιρετικό επίπεδο της εξυπηρέτησης, που γίνεται με σύνεση, χωρίς να καταντάει φλύαρη και να κουράζει, με ευγένεια και άριστη γνώση του αντικειμένου, τότε, εύκολα θα συνάγουμε το συμπέρασμα πως το εστιατόριο διαπρέπει.

Στο διά ταύτα, τώρα, που δεν είναι άλλο, βεβαίως, από το φαγητό. Δύο επιλογές έχει κανείς. Η πρώτη να παραγγείλει από τον κατάλογο όποιο από τα πρώτα και τα κυρίως επιθυμεί, η δεύτερη, αυτή που εμείς προτιμήσαμε, είναι να πάει για το μενού γευσιγνωσίας των επτά πιάτων (€65 ανά άτομο). Ως προς το κρασί, τα ίδια. Είτε επιλέγεις από την πλούσια λίστα είτε πας για ένα από τα δύο μενού γευσιγνωσίας, που επιλέγηκαν ειδικά για να συνοδεύσουν τα 7 πιάτα που προανέφερα. Εμείς πήραμε το μενού κρασιών με επιλογές από τον ελλαδικό αμπελώνα (€35 το άτομο για 7 κρασιά).

Το φαγητό είχε ως βάση του το ψάρι και τα θαλασσινά: Σεβίτσε Χριστόψαρου, Χτένια, Σούπα βελουτέ με παστινάκι και αστακό, ζυμαρικά με γαρίδες και πανσέτα μαύρου χοίρου, Μαγιάτικο, Flap Φιλέτο και καραμελωμένη σοκολάτα Valrhona με αμύγδαλα, για επιδόρπιο. Στα κρασιά δεν θα αναφερθώ για να μην κουράσω, θα σημειώσω μόνο ότι όλα ανεξαιρέτως ταίριαζαν όμορφα με τα προαναφερθέντα εν συντομία πιάτα, είτε διά της ομοιότητας είτε διά της αντιθέσεως, όπως, για παράδειγμα, το βαρβάτο «Θέμα», Αγιωργίτικο-Syrah, του Κτήματος Παυλίδη, το οποίο ταίριαξε υπέροχα με τα ζυμαρικά με γαρίδες και πανσέτα μαύρου χοίρου. Ούτε και για τα πιάτα θα μιλήσω αναλυτικά, λέγοντας το άλφα και το βήτα για το καθένα από αυτά, καθώς ουδείς λόγος συντρέχει, αρκεί, πιστεύω, να πω πως το Merceri είναι ένα από τα απολύτως κορυφαία εστιατόρια, που έχω δειπνήσει στην Αθήνα κατά την τελευταία πενταετία. Κι αυτό δεν το λέω γιατί το έχει συμπεριλάβει στις επιλογές του ο οδηγός Michelin, καθώς πολύ λίγη σημασία αποδίδω προσωπικά στις αξιολογήσεις του, αλλά γιατί είχα τη χαρά να περάσω μία σπάνια βραδιά στο Θησείο, από αυτές που αποτελούν γαστρονομική, και όχι μόνο, εμπειρία και που μένουν εσαεί χαραγμένες στη μνήμη, ως μια γλυκιά και αναλλοίωτη στον χρόνο και τη φθορά ανάμνηση.

28/11/2023