Όταν η Νεμέα κτύπησε σε μαύρο κώνο

Προ ημερών, βρέθηκα στην ταβέρνα Μαύρος Γάτος στο Παγκράτι. Μία συμπαθέστατη ταβέρνα, σήμα κατατεθέν της περιοχής, που ξεκίνησε τη λειτουργία της τη δεκαετία του 60. Όταν ο καιρός είναι καλός, το στενό πεζοδρόμιο της Πολέμωνος γεμίζει από τους φίλους του Μαύρου Γάτου, ενώ οι υπόλοιποι θαμώνες της ταβέρνας, που είναι πολλοί, κάνουν την ημιυπόγεια, άνετη σάλα του μαγαζιού να βουίζει από χαρές και ομιλίες. Κόσμος πάει κι έρχεται στον Μαύρο Γάτο, τα τραπέζια αλλάζουν, ειδικά τα Σαββατοκύριακα, δυο και τρεις φορές, προκειμένου να γευτούν άπαντες τα κορυφαίας ποιότητας παϊδάκια, τα εκλεκτά κρέατα κάθε κοπής, το εξαιρετικό συκώτι, τις μπριζόλες και μερικά άλλα μεζεδάκια, όπως οι κολοκυθοκεφτέδες, οι φέτες μελιτζάνας κτλ.

Το μαγαζί είναι ιστορικό, ένα ντοκουμέντο εποχής, που η ύπαρξή του αποτελεί διαχρονική αξία για την πόλη. Ο Γιάννης, ιδιοκτήτης του χώρου, είναι μεγάλος μάγκας. Και οινόφιλος βέρος. Έχει στο έμπα του μαγαζιού έναν συντηρητή κρασιών για πάρτι του, μα και για όσους γουστάρουν μία φίνα φιάλη να συνοδεύσουν τα εξαιρετικά κρέατά του.

Αφού, λοιπόν, είχα παραγγείλει ένα φιλέτο μόσχου νέτο-σκέτο, σηκώθηκα και πήγα στο μικρό μπαρ, πίσω από το οποίο ευρίσκεται η κάβα, να διαλέξω κανένα κρασάκι της προκοπής. Μόλις είδα τη Γουμένισσα «I» του Αϊδαρίνη, είπα: εδώ είμαστε! Η Γουμένισσα αυτή, η καλύτερη της Ελλάδος, κατά τη γνώμη μου, προέρχεται από τον πρώτο γραμμικό αμπελώνα του παραγωγού, που φυτεύτηκε το 1978. Ώς εδώ ουδεμία ένσταση. Γιατί, όμως, ο παραγωγός αποφάσισε να ονοματίσει το κρασί του με το εγγλέζικο γράμμα I, δεν δύναμαι να καταλάβω, όπως δεν δύναμαι να κατανοήσω αυτό το Single Vineyard, που πάμπολλοι οινοποιοί κοτσάρουν πια στις ετικέτες των κρασιών τους. Δεν ήμασταν εις την αλλοδαπή, να πεις το γράφει για να το αναγιγνώσκουν και να το κατανοούν οι αγγλοσάξονες. Βρισκόμασταν στο λίκνο του δυτικού πολιτισμού, μερικά μόλις μέτρα από το Καλλιμάρμαρο και πίναμε οι έρμοι ένα Single Vineyard από τη Γουμένισσα. Τι να ειπής!

Μαζί μας ήταν και δύο φίλοι από Σαλαμίνα μεριά, οπότε μία φιάλη ολόκληρο Σαββατόβραδο, πού να αρκέσει, δεδομένου και του γεγονότος ότι ουδείς θα οδηγούσε. Ξανασηκώνομαι και ζυγώνω και πάλι την κάβα του μαγαζιού. Κοιτάω πεντέξι ετικέτες και καταλήγω στην εξής: Σπάνιες Γαίες, Single Vineyard, Μαύρος Κώνος. Να την αναλύσουμε λίγο: Πρώτα το «Σπάνιες Γαίες». Ως γνωστόν, η λέξη «γαία» είναι και ωραία και αρχαία, διαμαντάκι σωστό. Το Single Vineyard, από την άλλη, είναι αγγλοσαξονικής γραφής και προελεύσεως, ταιριάζει με το «γαία»; Δεν ξέρω, απλώς ερωτώ. Ο Μαύρος Κώνος, τι είναι; Εικάζω, δεν είμαι και βέβαιος, ότι είναι το όνομα του αμπελώνα από τον οποίο τρυγήθηκαν τα σταφύλια για την παραγωγή αυτού του πολύ καλού, πράγματι, κόκκινου από τη Στροφιλιά. Στη δική μου ματιά όλο αυτό κάπου πάσχει, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Πάσχει στη δική μου, δεν πάσχει στου αλλουνού, αρέσει σε κάποιον τρίτο, γουστάρει πολύ κάποιος τέταρτος, όλα παίζουν.

Το ζήτημα δι’ εμέ είναι άλλο. Και είναι πολύ μεγάλο. Αυτός ο Μαύρος Κώνος ξέρετε στην ουσία τι είναι; Είναι μία Νεμέα! Μία Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης Νεμέα! Και η τραγωδία είναι ότι το τοπωνύμιο Νεμέα, το ιστορικό ετούτο τοπωνύμιο, ένα από τα τρία-τέσσερα σημαντικότερα της χώρας, δεν αναγράφεται επί της εμπρόσθιας ετικέτας του κρασιού, παραχωρώντας τη θέση του στα Single Vineyard, Μαύρος Κώνος και τα συναφή!

Το ζήτημα δεν είναι τόσο απλό και δεν έχει να κάνει με την ιδιοτροπία ενός Κύπριου, που από βίτσιο γράφει για το κρασί. Το ζήτημα αυτό είναι κεφαλαιώδους σημασίας και είναι απολύτως ενδεικτικό της νοοτροπίας που μας διακρίνει ως οινοπαραγωγό χώρα, οι ετικέτες μας είναι, δυστυχώς, αδιάψευστοι μάρτυρες του προσανατολισμού μας, των ενδόμυχων σκέψεών μας, της στάσης μας απέναντι στην αμπελοκαλλιέργεια και την οινοπαραγωγή. Είναι κι αυτές οι ετικέτες μία ακόμη τραγική υπενθύμιση ότι, αντί να πατάμε στις διαχρονικές αξίες της πατρίδας μας, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο, αγωνιζόμαστε να εισέλθουμε στη λέσχη των μεγάλων παραγωγών παπαγαλίζοντας ξενικές ορολογίες, αρνούμενοι την ίδια στιγμή τα ιστορικά τοπωνύμια που μας άφησαν ως παρακαταθήκη οι πρόγονοί μας.

Το θέμα είναι ευρύ και μεγάλο, θα επανέλθω…

06/04/2024