Και πώς θα λέμε τα Single Vineyard;

Θα πάρουμε τα πράγματα από εκεί που τα αφήσαμε στο προηγούμενο σημείωμά μας, όταν ψέγαμε την τάση των καιρών για αγγλικής προέλευσης ορολογίες, τύπου single vineyard, και μαζί κατακρίναμε τη χρήση, ή μάλλον την κατάχρηση, άσχετων μα «πιασάρικων» ονομάτων στις ετικέτες των κρασιών μας. Ονόματα-μάρκες, ονόματα-ευφυολογήματα, ονόματα-συνθήματα και άλλα τινά, τα οποία δεν στερούνται απλώς μίας κάποιας αιτιολογικής βάσης, αλλά ωθούν, με την κυριαρχία τους επί της εμπρόσθιας ετικέτας, στο περιθώριο ιστορικά και γεμάτα ουσία και περιεχόμενο αμπελοοινικά τοπωνύμια του ελληνισμού.

Κάποιοι φίλοι από τον αμπελουργικό και οινοποιητικό χώρο με ρωτούν, γεμάτοι απορία δήθεν, το εξής: και πώς θα τα λέμε, δηλαδή; Όταν έχουμε ένα πολύ ξεχωριστό αμπέλι, που αξίζει τον κόπο να το οινοποιήσουμε και να το εμφιαλώσουμε αυτούσιο, τι θα πρέπει να κάνουμε για να ονοματίσουμε το κρασί μας και με ποιο τρόπο θα δείξουμε ότι ο εκλεκτός, κατά πάσα πιθανότητα, αυτός οίνος προέρχεται από έναν και μόνο αμπελώνα, είναι, δηλαδή, single vineyard;

Προτού απαντήσω στο «δύσκολο» αυτό ερώτημα, θα ξεκαθαρίσω ετούτο: η αναγραφή του εγγλέζικου όρου «single vineyard» σε μία ετικέτα ΔΕΝ δηλοί οπωσδήποτε κρασί ανωτέρας ποιότητας, καθώς πολλά μπορούν να συμβούν από τον ξεχωριστό αμπελώνα, εάν πράγματι είναι ξεχωριστός, μέχρι το τραπέζι μας. Οπότε, δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε τον εύηχο εις τα ώτα πολλών όρο «single vineyard» διά πάσα νόσο και διά πάσα… οινολογία! Να κάνουμε λίγο κράτει, δεν βλάπτει! Αφού, λοιπόν, έχουμε ξεκαθαρίσει πως το «single vineyard» δεν ισούται με το «ανωτέρας ποιότητας», να πάμε παρακάτω.

Πώς να το ονοματίσουμε στα ελληνικά το κρασί, που προέρχεται από σταφύλια ενός και μόνο αμπελώνα; Αν και αυτό κανονικά θα έπρεπε να είναι δουλειά του Τμήματος Αμπελουργίας και Οινολογίας του κράτους, το οποίο θα έπρεπε να είχε ορίσει μία λίστα με τους πλέον δόκιμους και επιτρεπόμενους όρους, θα δώσω τη δική μου ερμηνεία, παρότι ένας απλός πολίτης της χώρας ετούτης.

Κατά τη γνώμη μου, λοιπόν, ο πιο εύστοχος, ο πιο περιεκτικός και ο πιο πετυχημένος είναι ο όρος «αμπελοτόπι». Να δώσω ένα απλό παράδειγμα: τι σας αρέσει περισσότερο; Το όνομα Single Vineyard Μαύρος Κώνος ή Αμπελοτόπι Μαύρος Κώνος; Τι προτιμάτε; Το Ξινόμαυρο Single Vineyard Σκαντζόχοιρος ή το Ξινόμαυρο Αμπελοτόπι Σκαντζόχοιρος; Μερικά τυχαία παραδείγματα (υπάρχουν κι άλλα, όπως τα Αμπελώνας, Αμπέλι, Αμπελοτεμάχιο, Τεμάχιο κτλ.) προκειμένου να προβληματιστούμε μήπως τελικά η χρήση των ελληνικών ορολογιών και ονομάτων σε Ελλάδα και Κύπρο είναι ευστοχότερη και πιο δόκιμη. Εάν εξαιρέσω τις εξαγωγές, που εκεί η χρήση της διεθνούς ορολογίας είναι πιθανώς πιο επιβεβλημένη (λέω πιθανώς καθώς ούτε σε αυτό πιστεύω απόλυτα), δεν μου απομένει παρά να πω ότι δεν μπορεί να επιστρατευτεί πλέον καμία δικαιολογία για τη χρήση αγγλικών ή γαλλικών οινικών όρων, όπως, επί παραδείγματι, των single vineyard, terroir, cru, unfiltered, unclarified, indigenous yeast, barrel fermented, barrel aged και τα όμοια.

Συναφές με το ζήτημα των όρων αυτών είναι και κάτι πολύ ουσιαστικότερο, που δεν είναι άλλο από την εν γένει αντίληψή μας σχετικά με το πώς κατανοούμε οργανοληπτικά το κρασί, τι θεωρούμε, με απλά λόγια, καλό κρασί. Αλλά αυτό είναι ένα θέμα που χρειάζεται μία κάποια ανάλυση, οπότε θα το αφήσουμε για την επόμενη φορά.

18/04/2024