Όταν ο φελλός αδικεί το κρασί

Από καιρού εις καιρόν συναντάω στα ράφια κάποιας υπεραγοράς, για κάβα ούτε λόγος, μερικά κρασιά, λευκά και κόκκινα, τα οποία τιμολογούνται κάτω από τα δέκα ευρώ. Τις προάλλες πήρα από υπεραγορά της Λευκωσίας ένα Ξινόμαυρο-Syrah στα 9 ευρώ. Το άνοιξα, το χρώμα με προϊδέασε για κάτι καλό και τίμιο, αλλά ο φελλός πρόδωσε την υπόθεση. Πριν από λίγες ημέρες, είχα αγοράσει στα 8 περίπου ευρώ ένα ισπανικό από την περιοχή της Rioja, από πολύ γνωστό παραγωγό, αλλά κι αυτό βγήκε προδομένο από τον ευτελή φελλό του. Ομοίως με πολλά άλλα κρασιά συγκρατημένης τιμολόγησης.

Αυτό, όμως, είναι εξαιρετικά άδικο για ένα κρασί, το οποίο, λόγω και της προσιτής του τιμής, προορίζεται να καταναλωθεί ευρέως, αφού προσφέρει την ευκαιρία σε κάθε οινόφιλο να το εντάξει στο καθημερινό του τραπέζι. Δεν είναι δυνατόν, λοιπόν, να εμποδίζει αυτή την προοπτική του κρασιού ένας κακός φελλός. Δεν κοστίζει δα και καμιά περιουσία ένας αξιόπιστος φελλός, λόγω χάρη, ένας Diam 2 ή 3, ο οποίος θα προσφέρει ένα σταθερό πωμάτισμα κι άρα ένα ασφαλές περιβάλλον στο κρασί για μία τριετία τουλάχιστον. Γιατί, η τριετία, για αυτά τα κρασιά είναι κρίσιμο διάστημα, αφού δεν προορίζονται για παλαίωση, αλλά για βραχυπρόθεσμη, το πολύ μεσοπρόθεσμη κατανάλωση (οπότε εκεί χρειάζεται ένας ακόμη καλύτερος φελλός). Η διαφορά ανάμεσα στους χαμηλής ποιότητας φελλούς, που σήμερα χρησιμοποιούν πολλοί οινοποιοί για να πωματίσουν τα πιο «απλά» κρασιά τους, και σε έναν αξιόπιστο φελλό, είναι μερικά σεντ, πέντε, δέκα, άντε είκοσι σεντ, δεν τα αξίζει το κρασί των 9 ευρώ, προκειμένου να καταστεί απρόσβλητο αρωματικά και γευστικά και να δοκιμάσει τις πιθανότητές του να εδραιωθεί ως ποτό για την καθημερινή τράπεζα;

Φυσικά και τα αξίζει, πρώτος απ’ όλους τα αξίζει ο ίδιος ο παραγωγός που θέλει να βγάλει, εις πείσμα των καιρών, ένα κρασί με καλή σχέση ποιότητας-τιμής, που θα πιάσει τόπο και θα καταστήσει και το όνομα του οινοποιού ευρύτερα γνωστό, οπότε, πλάι σε αυτό το κρασί θα προωθηθούν στην αγορά και τα πιο επιλεγμένα και ακριβά της οινοποιίας. Είναι μεγάλη επένδυση ένα κρασί που τιμάται στο ράφι σε ανταγωνιστική τιμή και που, συνεπώς, προτιμάται από μεγάλο αριθμό καταναλωτών, είναι σαν μια μετοχή η αξία της οποίας θα εξαργυρωθεί μακροπρόθεσμα σε πολλαπλά οφέλη για τον παραγωγό. Δεν βλέπω σήμερα πολλούς οινοποιούς να προσπαθούν σε αυτό το τιμολογιακό επίπεδο, δεν βλέπω πολλούς που το έχουν βάλει σκοπό να δουλέψουν για ένα κρασί των 5 ή των 6 ή των 7 ευρώ στο ράφι. Όλοι προσπαθούν να φτιάξουν άλλο ένα «σπουδαίο» λευκό ή άλλο ένα «βαρέων βαρών» κόκκινο, όλοι πάνε για τα μεγάλα και τα λαμπρά ονόματα, δεν ξέρω, το θεωρούν υποτιμητικό να προσπαθήσουν για κάτι πιο απλό και καθημερινό, το θεωρούν χάσιμο χρόνου, το θεωρούν οικονομικά ασύμφορο, ποιος ξέρει;

08/10/2025