Το σύνορο ανάμεσα στην ποιότητα και το κέρδος

Είναι Παρασκευή βράδυ κι ο φίλος μου ο Δημήτρης, ένα λαμπρό και ταπεινό παιδί, κάθεται μετά της εκλεκτής συζύγου του στο τραπέζι του σπιτιού μας. Η γυναίκα μου έχει από καιρό λάβει τον τίτλο της μαγείρισσας, καθώς έχει μαγειρέψει για τη μισή Λευκωσία κοντά. Όλα είναι ωραία. Η ατμόσφαιρα, η οικεία και ειλικρινής στιγμή μεταξύ φίλων, το φαγητό, η θερμοκρασία, μια και δεν έχουμε την ανάγκη μηχανικής ρύθμισής της, όλα βαίνουν καλώς, πλην όμως τα κρασιά που έμελλε να ανοίξουμε δεν θα έστεκαν στο ύψος των περιστάσεων, όχι τιμολογιακά, εκεί μια χαρά στάθηκαν, μα ποιοτικά, καθώς όλα είχαν τα προβλήματά τους.

Το πρώτο ήταν ένα Syrah, ονόματι Απόκτημα, της εσοδείας 2021. Ένα κόκκινο με τιμή στα 16 με 17 ευρώ στο ράφι των υπεραγορών της νήσου. Κατά πρώτον, ήταν μάλλον νέο για να απελευθερωθεί στην αγορά, αλλά αυτό δεν το χρεώνω στα αρνητικά του, καθώς ο παραγωγός ίσως να μην είχε τη δυνατότητα να το κρατήσει για περισσότερο διάστημα στο κελάρι του. Γενικώς, το κρασί ήταν ευχάριστο. Διέθετε ένα βαθύ κόκκινο και ζωηρό χρώμα, μία μύτη πυκνή, με καλό φρούτο και ισορροπία, μα κι ένα μεσαίας προς καλής συμπύκνωσης στόμα, στο οποίο οι τανίνες και η οξύτητα τελούσαν σε ισορροπία με το φρούτο και την αλκοόλη. Εκείνο, εντούτοις, που με χάλασε, για το οποίο ίσως να φταίνε τα προσωπικά μου γούστα, ήταν το ανθρακικό, το λίγο εκείνο ανθρακικό, που το κρασί εξακολουθούσε να διατηρεί στη σύνθεσή του. Ομολογώ ότι δεν αντέχω την παρουσία του ανθρακικού, έστω και σε ανεπαίσθητο βαθμό, στα πλούσια κόκκινα κρασιά που προορίζονται για παλαίωση, ιδιότροπος ίσως γαρ, μα κατά την κρίση μου το ανθρακικό σε ένα κόκκινο αυτής της αντίληψης, ακόμη κι αν είναι απειροελάχιστο, αποσπά το κρασί από την ισορροπία και το εκτρέπει σε ένα οργανοληπτικό στιλ που σηκώνει πολλή συζήτηση.

Ακολούθησε το Σύνορο 2019 του Σκούρα. Το είχε φέρει μαζί του ο Δημήτρης. Η γυναίκα μου λέει ότι, όταν σου φέρουν κάτι, λες ότι είναι πολύ ωραίο και δεν κάνεις κριτική, αν θέλεις να είσαι ευγενής, εγώ, παρά τις νουθεσίες της, μιλάω κι αρχίζω τις αναλύσεις και τα διάφορα, ίσως πάλι γι’ αυτό να με κάνουν παρέα οι φίλοι μου, γιατί αφήνω τους τύπους, όταν αυτό είναι επιτρεπτό, στην άκρη. Λοιπόν, το Σύνορο του φίλου μου και πολύ αγαπητού Γιώργου Σκούρα ήταν, όπως ήδη είπαμε, της εσοδείας 2019, τεσσάρων ήδη ετών, ούτε πάρα πολύ νέο το λες μα ούτε και παλιό. Ένα κρασί που τιμάται στα 30 παρακαλώ ευρώ στο ράφι, καμωμένο από τις ποικιλίες Cabernet Franc, Merlot και Αγιωργίτικο. Ποιο ήταν το θέμα μου με αυτό το κρασί; Ένα. Το βαρέλι κάλυπτε με την καπνιά του όλα τα υπόλοιπα αρώματα του φρούτου, καθώς δυνάστευε το κρασί και σκέπαζε σχεδόν τα πάντα. Τουλάχιστον έτσι το αισθάνθηκα εγώ. Μαθαίνω από τις λεπτομέρειες της οινοποίησης ότι το εν λόγω κρασί ωρίμασε για 13 μήνες σε δρύινα βαρέλια γαλλικής δρυός, τα μισά από τα οποία ήταν καινούργια. Ίσως κάποιος μου αντιτείνει ότι με την πάροδο του χρόνου το βαρέλι θα καταλαγιάσει και θα δέσει με τα υπόλοιπα δομικά στοιχεία του οίνου, πράγμα για το οποίο πολύ αμφιβάλλω, αλλά, έστω κι αν είναι έτσι, γιατί το κρασί βγήκε στην αγορά τώρα; Συγνώμη εάν γίνομαι δυσάρεστος, δεν μου αρέσει καθόλου ξέρετε, μα όταν όλοι σχεδόν οι οινοποιοί της Ελλάδος αποφάσιζαν να ανεβάσουν τις τιμές των κρασιών τους, ενίοτε δικαιολογημένα κι ενίοτε αδικαιολόγητα, δεν καταλάβαιναν ότι οι αστοχίες δεν επιτρέπονται; Τριάντα ευρώ, στην ηλεκτρονική κάβα Botilia, για παράδειγμα, το προσφέρουν από €32,80 στα €28,80, είναι πολλά για ένα κρασί, για οποιοδήποτε κρασί, από όπου αυτό κι αν προέρχεται, γι’ αυτό, όταν τα ζητάς, θα πρέπει να ξέρεις ότι κάθε ευρώ, μην πω κάθε λεπτό, θα πρέπει να αιτιολογείται, πρωτίστως οργανοληπτικώς και δευτερευόντως εμπορικώς. Οι παραγωγοί μας, δυστυχώς, κράτησαν για λογαριασμό τους την αύξηση μόνο στην τιμή, αλλά δεν φρόντισαν να ανεβάσουν, έστω κατά τι, και την ποιότητα, οπότε, όπως άπειρες φορές έχω γράψει τους τελευταίους μήνες, παρατηρούμε ξεροί όλον αυτόν τον παραλογισμό χωρίς να αποφασίζουμε ότι θα πρέπει επιτέλους να σταματήσουμε να αγοράζουμε και να κάνουμε για λίγο μία αναγκαία για όλους αποχή, τουλάχιστον από τα κρασιά που αναίτια μας ζητάνε ευρώ ων ουκ έστιν αριθμός.

Το κακό τρίτωσε, όταν άνοιξα μία φιάλη ενός δεκαετούς σχεδόν Cabernet Sauvignon από τον ελλαδικό αμπελώνα, το οποίο μας βγήκε «φελλωμένο»! Είναι να μην σου πάει κάτι στραβά…

18/11/2023