Πόσο δικαιολογημένες είναι οι αυξήσεις;

Έχω εδώ και χρόνια εδώ στο σπίτι μου στη Λευκωσία ένα καλό παιδί και τυπικό, πράγμα σπάνιο στις μέρες μας, που με βοηθάει με τον κήπο. Κάθε καλοκαίρι, που ανεβαίνω επί δυόμισι μήνες στην Αθήνα, τον συναντάω, προ της αναχώρησής μου για το κλεινόν άστυ, κανονίζουμε το πλάνο για τη φροντίδα του κήπου, του καταβάλλω προκαταβολικά το ανάλογο αντίτιμο και φεύγω ήσυχος για τον προορισμό μου. Εφέτος, ο κηπουρός μού ζήτησε αύξηση. Όταν ζήτησα εξηγήσεις για την αναπάντεχη αύξηση, άκουσα τον φίλο μου τον κηπουρό να μου λέει κάτι γενικόλογα: μα, ξέρεις, έχουν όλα ακριβύνει, έχουν όλα πάει πάνω κτλ. Όταν αντέτεινα το γεγονός ότι όλα τα φάρμακα διά τους ψεκασμούς κι όλα τα λοιπά έξοδα είναι επάνω μου κι ότι αυτός βάζει μόνο τον κόπο και τα μηχανήματά του, όπως και πέρυσι και πρόπερσι κτλ., δεν υπήρξε ισχυρός αντίλογος, παρά μόνο κάποιες άβολες και για τους δύο, μάλλον πικρές κουβέντες. Τέλος πάντων, δεν είχα καμία απολύτως πρόθεση να υποχωρήσω κι ευτυχώς ο συνομιλητής μου το κατάλαβε εγκαίρως, προτού οι σχέσεις μας διαρρηχθούν τελείως, οπότε συνεχίζουμε να συνεργαζόμαστε και να είμαστε σχεδόν φίλοι.

Τα περιγράφω όλα αυτά, για έναν και μόνο λόγο. Για να αναδείξω το αναντίλεκτο γεγονός ότι όλοι, μα όλοι, έχουν μπει σε αυτό το πνεύμα της ακρίβειας, της ανελέητης ακρίβειας των καιρών, και σου λένε: εμείς, δηλαδή, θα μείνουμε στην απέξω, όλοι να ακριβαίνουν και εμείς θα καθίσουμε στα αυγά μας, ας εκμεταλλευτούμε ολίγον την κατάσταση, τώρα που η ατμόσφαιρα το επιτρέπει, μην πω το επιβάλλει! Ξέρετε, αγαπητοί φίλοι, είναι τώρα η ώρα που θα φανεί ποιοι πράγματι διαθέτουν χαρακτήρα και θα σταθούν άνθρωποι, στον πόντο τους, και ποιοι απλώς θα επιχειρήσουν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση όσο πιο πολύ τους παίρνει. Στο τέλος θα μετρήσετε τους χαρακτήρες και θα συνειδητοποιήσετε ότι, εάν υπάρχουν, θα είναι ελάχιστοι.

Στο ίδιο πνεύμα κινούνται και οι οινοποιοί σε Κύπρο και Ελλάδα, όχι όλοι, μα η συντριπτική τους πλειοψηφία. Σου λέει, ακρίβυνε το γυαλί, άρα και οι φιάλες, ακρίβυναν οι φελλοί, το χαρτί συσκευασίας, η ενέργεια, δεν πάει το πράγμα, εάν δεν βάλουμε αύξηση θα βουλιάξουμε. Σωστό. Δεν διαφωνώ καθόλου. Όντως, οι φιάλες και οι φελλοί και όλα όσα προανέφερα έχουν πάρει αύξηση, δεν μπορεί να την απορροφήσει όλη το οινοποιείο, αναπόφευκτα θα πρέπει να τη μεταφέρει στην τιμή πώλησης του κρασιού, δεν γίνεται αλλιώς. Συμφωνώ. Αλλά, για ποια κρασιά μιλάμε; Για αυτά των πέντε, έξι, επτά, οκτώ ευρώ στο ράφι, αυτά δεν έχουν τα περιθώρια να απορροφήσουν όλες αυτές τις αυξήσεις, είναι γεγονός, συνεπώς, η αύξηση στην τιμή αιτιολογείται.

Όταν, όμως, κάποιος οινοποιός έχει στην γκάμα του ένα, δύο, τρία ή και περισσότερα κρασιά στα 20, 25, 30 ευρώ στο ράφι, που ευθύς εξαρχής είχαν τιμολογηθεί με κύρια κριτήρια την υπερβολή και ενδεχομένως μία κάποια οινική έπαρση, δεν μιλώ, βεβαίως, για όλες τις περιπτώσεις, πώς είναι δυνατόν να το πηγαίνεις το κρασί των 30, λόγου χάρη, ευρώ στα 35 ή και στα 40, επειδή πήραν λέει αύξηση οι φιάλες και οι φελλοί κτλ.; Οι φιάλες έχουν πάει επάνω, ας πούμε, μισό ευρώ, άντε και 10 με 20 σεντ οι φελλοί, άντε και τα χαρτόνια συσκευασίας μερικά σεντ ακόμη, κάνα ευρώ όλα, άντε δύο με την ενέργεια, στα 30 που το πουλούσες, βρε αδελφέ, δεν βγαίνεις, θα πρέπει να το πας στα 35 ή 40;

Δηλαδή, διανοείστε να έρθει το Château Pétrus και να μας πει, ξέρετε, πέρυσι πωλούσαμε 4000 τη φιάλη, εφέτος, ένεκα της ακρίβειας, θα πάμε στις 4500! Καθ’ υπερβολήν φέρνω το παράδειγμα, για να εξηγήσω πως η τιμή κάποιων κρασιών δεν βασίζεται μόνο στο κόστος παραγωγής, αλλά και σε παράγοντες που δεν βάζει ο νους μας, όπως το μάρκετινγκ, ο μύθος που τα περιβάλλει και άλλα τινά.

Όταν, λοιπόν, κάποιος τιμολογεί μια Νεμέα στα 80 ή στα 100 ευρώ, υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις βλέπετε, δεν τιμολογεί με μοναδικό κριτήριο το κόστος παραγωγής, γιατί αυτό το κόστος, όπως τουλάχιστον λειτουργούν τα πράγματα σε Κύπρο και Ελλάδα, δεν διαφοροποιείται και τόσο δραματικά ανάμεσα στα κρασιά ενός οινοποιείου, διαφοροποιείται μεν αλλά όχι τόσο όσο προσπαθούν οι τελικές τιμές πώλησης να μας πείσουν. Γι’ αυτό, λοιπόν, καταλήγω στο θλιβερό συμπέρασμα ότι εν τω μέσω τόσων δεινών και τόσων δυσκολιών, που οι οικογένειες σε Κύπρο και Ελλάδα, και όχι μόνο, αντιμετωπίζουν, ακόμη και αυτοί οι οινοποιοί, οι άνθρωποι της γης και της αμπέλου και του μόχθου, κοιτούν, δυστυχώς, πώς να εκμεταλλευτούν την κατάσταση. Τουλάχιστον η μεγάλη πλειοψηφία τους.

14/09/2023