Δυστυχώς επτωχεύσαμεν

Βρισκόμαστε ακόμη στο έλεος της πανδημίας του κορωνοϊού, η οποία λίγους έχει ωφελήσει οικονομικά, κάποιους δεν τους έχει αγγίξει και τόσο, έχει όμως καταβαραθρώσει επαγγελματικά μία μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας. Εστιάτορες κάθε κατηγορίας, ιδιοκτήτες γυμναστηρίων, ωδείων, σχολών χορού, καταστηματάρχες όλων των τύπων, ξενοδόχοι, ελεύθεροι επαγγελματίες και πολλοί άλλοι έχουν δει τη ζωή τους να ανατρέπεται από ένα μόριο πρωτεΐνης, τον κορωνοϊό. Ανάμεσα στους πληγέντες του ιού είναι, βεβαίως, και οι οινοπαραγωγοί μας, οι οποίοι, ελλείψει τουριστών και με κλειστό τον κλάδο της εστίασης, είδαν τις πωλήσεις τους να κατακρημνίζονται σε έναν κρημνό του οποίου το βάθος δεν έχει ακόμη ακριβώς προσμετρηθεί. Όσοι οινοποιοί είχαν μία καλή τοποθέτηση στις υπεραγορές και τις κάβες της χώρας, κατάφεραν να συγκρατήσουν την πτώση σε πιο υποφερτά επίπεδα, τα οποία, αν μη τι άλλο, θα τους εξασφαλίσουν την επιβίωση. Όσοι πάλι δούλευαν κατά κύριο λόγο με τον τουρισμό και την εστίαση, θα έχουν πολύ μεγαλύτερες προκλήσεις να αντιμετωπίσουν, ίσως τέτοιες, που, εάν η κρίση συνεχιστεί, δεν θα τους επιτρέψουν να σταθούν ξανά στα πόδια τους.

Κάθε κρίση, όμως, οφείλει να μας καθιστά σοφότερους. Αυτό σημαίνει ότι, όταν η ώρα έλθει και οι συνθήκες το επιτρέψουν, θα πρέπει να κάνουμε μία κάποια αυτοκριτική της έως τώρα πορείας μας και να δούμε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε προκειμένου να αντέξουμε στην αστάθεια που προκάλεσε ο κορωνοϊός κι ίσως, αύριο μεθαύριο, κάποιος άλλος απρόσκλητος επισκέπτης. Εδώ στη νήσο των Αγίων και των αθλίων θα έπρεπε να είχαμε συνηθίσει στην ιδέα της πιθανής αστάθειας, καθώς μια ανάσα από τις ανθηρές επιχειρήσεις μας ευρίσκονται νυχθημερόν οι κάννες και οι ερπύστριες του πλέον αναθεωρητικού και αδηφάγου κράτους στον πλανήτη, της βουλιμικής Τουρκίας. Αρκεί μόνο μία ριπή, μία κανονιά ή μια υπερπτήση κάποιου πολεμικού αεροσκάφους για να τιναχθεί στον αέρα ολόκληρη η τουριστική χρονιά, αποδιώχνοντας και τον πλέον τολμηρό επισκέπτη. Παρά την κυριολεκτική απειλή που θεριεύει ολοένα δίπλα μας, συνεχίζουμε ακάθεκτοι κι αμέριμνοι να μην συνυπολογίζουμε στους σχεδιασμούς μας το απρόβλεπτο, το ασταθές, την πιθανότητα αφυπνίσεως από την ανεξήγητη, συλλογική νιρβάνα μας. Και εξακολουθούμε να επενδύουμε στον πλέον αστάθμητο οικονομικά παράγοντα, τον Τουρισμό, που είναι ο πρώτος που πλήττεται όταν επικρατούν συνθήκες ανασφάλειας. Για τη Γεωργία ούτε λόγος να γίνεται, για τη βιοτεχνική και βιομηχανική παραγωγή όποιος ομιλεί θεωρείται αιθεροβάμων, για την επένδυση στην τεχνολογία και την τεχνογνωσία τα ίδια, οπότε έχουμε όλοι χωθεί πίσω από τη μεγάλη κότα αναμένοντας κάθε χρόνο να γεννήσει το χρυσό της αυγό. Να, όμως, που έχουμε μείνει δυο χρόνια τώρα με τις αυγοθήκες ανά χείρας.

Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι στη ζωή μας δεν χωράνε μόνον οι τουρίστες, υπάρχουν κι άλλα να κοιτάξουμε. Είναι καιρός και οι οινοποιοί μας να κατανοήσουν ότι αν δεν αποκτήσουν μια πιο εξωστρεφή πολιτική, με εξαγωγικό προσανατολισμό, θα εξαρτώνται διά παντός από τη διάθεση του κάθε τουρίστα να μπει στο αεροπλάνο και να κάνει κατά Κύπρο μεριά. Εξαγωγική όμως πολιτική σημαίνει ότι κομίζω πρόταση, σημαίνει ότι προτείνω προς πώληση ένα προϊόν που έχει λόγο ύπαρξης, που ο άλλος θέλει να το δοκιμάσει, είτε από απλή περιέργεια είτε από πεποίθηση είτε για οποιονδήποτε άλλο λόγο. Γι’ αυτό και τόσα χρόνια επιμένουμε ως στήλη ότι θα πρέπει να εγκαταλείψουμε την καλλιέργεια ξενικών ποικιλιών και θα πρέπει να στραφούμε σε ό,τι δικό μας έχουμε. Αλλά να στραφούμε σε αυτό το δικό μας συλλογικά, όχι ως ιδιώτες αλλά ως συνιδιοκτήτες μιας αμπελοοινικής κληρονομιάς που ανήκει σε όλους. Όχι ο ένας να λέει Μαραθεύτικο κι ο άλλος Βαμβακάδα, επειδή έτσι θέλει κι επειδή έτσι το λέγανε στο χωριό του, όχι ο ένας να λέει Κανέλα και να εννοεί μία ποικιλία κι ο άλλος να λέει Κανέλα και να εννοεί άλλη κι ο τρίτος να τη λέει Μωροκανέλα κι ο τέταρτος Βασίλισσα και ο βασιλιάς να είναι, εν τέλει, γυμνός! Δεν μπορεί η αμπελουργική πολιτική της χώρας να άγεται και να φέρεται από τα καπρίτσια του καθενός, απαιτείται μία αρχή που να βάλει τα πράγματα σε τάξη, να τα ιεραρχήσει, να τα θεμελιώσει, να τα τυποποιήσει, μια αρχή που, αν κάποιος γουστάρει να το λέει το κρασί Βαμβακάδα, να κτυπήσει το χέρι στο τραπέζι και να του πει: θα το πεις Μαραθεύτικο γιατί αυτό είναι το επίσημο όνομα. Κι άμα γουστάρεις! Μια αρχή που να πει: αυτό ρε παιδιά είναι η Κανέλα, αυτή είναι η Πρωμάρα και τέρμα! Αλλά να τα πει όχι έτσι, από καπρίτσιο, να τα πει γιατί το έψαξε και το ερεύνησε και κατέληξε κάπου, προτού καταλήξει ο κλάδος σύσσωμος.

27/02/2021