Αρχική Σελίδα  |  Επικοινωνία  |  Αναζήτηση:
Παρασκευή, 19 Απριλίου 2024
Cyprus Wine Pages

Τριάντα χρόνια Τσέλεπος



Ήταν 1989, όταν τέθηκε ο θεμέλιος λίθος μιας οινοποιίας, που έμελλε να γίνει μία από τις σημαντικότερες της χώρας. Ήταν 1989, όταν ο εκ Πάφου ορμώμενος Γιάννης Τσέλεπος κι η γλυκύτατη σύζυγός του Αμαλία έκαναν την τολμηρή αρχή εκεί στην ορεινή Αρκαδία της Πελοποννήσου, ιδρύοντας το Κτήμα Τσέλεπου, που σήμερα αποτελεί μία από τις απολύτως κορυφαίες αμπελουργικές και οινοποιητικές εκμεταλλεύσεις της Μητροπόλεως. Το είπε, άλλωστε, τόσο χαρακτηριστικά προ ημερών ο Γιάννης Τσέλεπος σε μια σύντομη ομιλία του στο εστιατόριο Pralina Experience της Λευκωσίας, όπου βρέθηκε με αφορμή τη συμπλήρωση των 30 χρόνων του Κτήματος. Τι είπε; Ότι «δεν είμαστε οινοποιοί, αλλά αμπελουργοί-οινοποιοί», θέλοντας να τονίσει τη σημασία που έχουν γι’ αυτόν τα 670 στρέμματα ιδιόκτητου αμπελώνα, τη φροντίδα των οποίων έχουν καμιά εικοσαριά εξειδικευμένοι εργάτες του Κτήματος. Αυτό το απλό και βασικότερο όλων αξίωμα του κρασιού, που εδώ στη μικρή μας νήσο πασκίζουμε ακόμη να κατανοήσουμε, αν όχι όλοι, πάμπολλοι οινοποιοί μας. Αυτό το τόσο δα, μα και τόσο επίπονο, εάν λάβεις την απόφαση να το υλοποιήσεις, πράμα.

 

Στα τριάντα χρόνια παρουσίας του το Κτήμα Τσέλεπου μετράει επιτυχίες ων ουκ έστιν αριθμός. Πρώτη και ίσως μεγαλύτερη όλων, η ανάδειξη μιας ξεχασμένης γηγενούς ποικιλίας της περιοχής, του πασίγνωστου σήμερα Μοσχοφίλερου, που αποτελεί, στο Στρατηγικό Σχέδιο του Ελλαδικού Κρασιού, έναν από τους τέσσερις σταφυλικούς πρεσβευτές της χώρας. Τι να απαριθμήσω τώρα; Στέκοντας στα πιο σημαντικά, θα αναφέρω την ίδρυση το 2003 του Κτήματος Δρυόπη στη Νεμέα, όπου σήμερα παράγονται, αν όχι η καλύτερη, μια από τις καλύτερες Νεμέες, αλλά και την ίδρυση του οινοποιείου Κάναβα Χρυσού Τσέλεπος στη Σαντορίνη το 2013, σε συνεργασία με την οικογένεια Χρυσού που διαθέτει ιδιόκτητους αμπελώνες 120 στρεμμάτων στη Σαντορίνη, τον Πύργο και το Εμπορείο.

 

Όλα αυτά τα ξαναθυμηθήκαμε προ ημερών, όταν βρεθήκαμε παλιοί και τωρινοί φίλοι και συνεργάτες από τον χώρο του κρασιού στο εστιατόριο Pralina Experience, στη Στασικράτους της Λευκωσίας, για ένα δείπνο αφιερωμένο στο Κτήμα Τσέλεπου, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης, όπως ήδη είπα, 30 χρόνων από την ίδρυσή του. Στην παρουσία του αεικίνητου κι ακούραστου οινοποιού είχαμε τη χαρά να δοκιμάσουμε αρκετά από τα κρασιά της γκάμας του, κρασιά κι από τις τρεις οινοποιητικές του μονάδες, από την Τεγέα, τη Νεμέα και τη Σαντορίνη, τα οποία η γαστροοινική ομάδα του Pralina ταίριαξε με ισάριθμα πιάτα. Δεν θα παραθέσω ένα προς ένα τα πιάτα ούτε και τα κρασιά, καθώς δεν επιθυμώ να μακρηγορήσω και να κουράσω. Άλλωστε, τα κρασιά της οινοποιίας Τσέλεπου τα έχω κατά καιρούς παρουσιάσει από αυτό το βήμα και αυτό σκοπεύω να πράττω και στο μέλλον. Αυτό που φρονώ ότι αξίζει αναφοράς είναι το τι συνάντησα στο εστιατόριο Pralina Experience της οικογένειας Ζορπά. Συνάντησα, λοιπόν, ή, καλύτερα, διαπίστωσα το εξής απλό: αυτή τη στιγμή το εν λόγω εστιατόριο είναι το μοναδικό σε ολόκληρη την πρωτεύουσα, που είναι σε θέση να φέρει εις πέρας μία εκδήλωση γαστρονομικού και οινικού ενδιαφέροντος. Να τη φέρει εις πέρας όχι απλώς αξιοπρεπώς αλλά με αξιώσεις, καθώς στον χώρο αυτόν συνυπάρχουν τέσσερις πολύ απαραίτητες, για την επιτυχία μιας τέτοιας εκδήλωσης, προϋποθέσεις. Η πρώτη είναι το καλό φαγητό, που συνοψίζεται σε διαλεγμένη πρώτη ύλη, καλή εκτέλεση στην κουζίνα, ωραία παρουσίαση και εξαιρετικά σερβίτσια. Η δεύτερη προϋπόθεση είναι το καλό κρασί, καθώς η λίστα είναι και πλούσια και περιεκτική, η τρίτη προϋπόθεση είναι τα καλά κρασοπότηρα και η ποικιλία τους, μια ποικιλία που επιτρέπει σε κάθε κρασί να εκφραστεί κατά τον καλύτερο τρόπο, αρκεί να υπάρχει η κατάλληλη γνώση για κάτι τέτοιο. Η τέταρτη, βεβαίως, προϋπόθεση είναι η ύπαρξη ενός καλού σέρβις, που ολοένα και βελτιώνεται, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο για χώρο εστίασης στη Λευκωσία. Και για να είμαστε δίκαιοι, όλα αυτά οφείλονται τόσο στην προσέγγιση των ιδιοκτητών του εστιατορίου όσο και στην ύπαρξη ενός ανθρώπου που ξέρει τη δουλειά, που δεν είναι άλλος από τον σομελιέ Βάσο Μανώλη. Ό,τι λοιπόν και να λέμε, η αλήθεια είναι μία και πρέπει να λέγεται: την ξέρει τη δουλειά του, προσπαθεί συνεχώς να βελτιώνεται και είναι σε θέση να παρέχει μια σταθερότητα και μια ασφάλεια όταν πρόκειται να διοργανωθεί μία εκδήλωση οινικού ενδιαφέροντος, τα γνωστά στην αγγλοτραφή νήσο μας events.


26/01/2019

Άρθρα: Εστίαση

»

Η εξυπηρέτηση στην εστίαση

09/03/2024

»

Κι έπειτα το κρασί

01/03/2024

»

Πρώτα το φαγητό

22/02/2024

»

Η ευθύνη της κριτικής

12/02/2024

»

Από το φουαγκρά στο λουβί

27/01/2024

»

Τι είναι τελικά η «υψηλή εστίαση»;

18/01/2024

»

Όταν ένας αερομεταφορέας μαγειρεύει

07/01/2024

»

Λίγα λόγια για το Βαρούλκο

31/12/2023

»

Γιατί στις Μαγείρισσες;

09/12/2023

»

Στο Merceri να πας, οπωσδήποτε!

28/11/2023

»

Όταν ο εστιάτορας είναι σταρ

12/11/2023

»

Γιατί πέτυχε η Μπέμπα;

10/06/2023

»

Τηγανιά στο κούτελο

01/06/2023

»

Μία επίσκεψη στο Kuzuba

01/05/2023

»

Μπιρμπίλω, δεύτερη ανάγνωση

23/04/2023

»

Πού είναι καλύτερα να τρώμε;

30/03/2023

»

Γεροβασιλείου σε ποτήρι μπίρας

15/03/2023

»

Στο «απλό» εστιατόριο «Λινού Σουμπάσης και Σία»

15/02/2023

»

Περί εστιατορικής ιδιοκτησίας

18/01/2023

»

Τραβόλτα, εμπειρία στο ψάρι

07/01/2023

Οίνου Συμβουλευτική Πάνω  |  Πίσω  |  Εκτύπωση  |  Εξειδικευμένη Αναζήτηση  |  Επικοινωνία  |  Αρχική Σελίδα