Το τελευταίο ποτήρι

Όλα στη ζωή, τα πιο απλά, τα πιο σύνθετα, ακολουθούν τον ίδιο δρόμο. Στην αρχή είναι η πρώτη σπίθα, η γέννηση, που την ακολουθεί η εξελικτική πορεία της γνώσης και της εξερεύνησης, που, σιγά-σιγά, θα φέρει το πάθος, τη ζέση, ενίοτε την επιτυχία ή και την καταξίωση, προτού ο ακούραστος, ο αδηφάγος, ο εις τους αιώνες των αιώνων αγέρωχος κι ατρόμητος χρόνος φέρει, αναπόφευκτα, την κούραση, τον κορεσμό, το τέλος.

Και σήμερα, αγαπητοί φίλοι αναγνώστες, είναι το τέλος αυτής της ωραίας διαδρομής. Σήμερα, 16 Σεπτεμβρίου του 2018, ημέρα, ως είθισται, Κυριακή, έπειτα από είκοσι σχεδόν έτη οινογραφίας, αυτή η στήλη, που της έδωσα αρχές του 1999 το όνομα «Και εγένετο… Οίνος», τελειώνει, γράφει το τελευταίο της σημείωμα, κλείνει έναν κύκλο, όπως κλείνουν όλοι οι κύκλοι της ζωής και της εργασίας. Σε αυτές τις δύο δεκαετίες είδα, έμαθα και γνώρισα πολλά. Έζησα από κοντά το αμπέλι και τα γεννήματά του, συναντήθηκα με λαμπρούς ανθρώπους του κρασιού, με μικρούς και μεγάλους οινοποιούς, με σομελιέ, εστιάτορες, ξενοδόχους, οινεμπόρους, οινογράφους, οινόφιλους, πήρα από τον καθένα κάτι, μορφώνοντας σταδιακά προσωπική και στέρεα άποψη για τα περί αμπέλου και οίνου. Το βήμα αυτό, που η διεύθυνση της εφημερίδας μού εμπιστεύθηκε, υπήρξε, θέλω να πιστεύω, μια, εν πολλοίς, καθάρια, έντιμη και, χωρίς αμφιβολία, δυναμική παρέμβαση στα του οίνου, σε μια εποχή μάλιστα που η εν γένει οινική παιδεία στο μικρό μας νησί ήταν ακόμη στα σπάργανα. Σε αυτό το βήμα έκαναν για πρώτη φορά την εμφάνισή τους κρασιά υπό αριθμητική αξιολόγηση, προκαλώντας αρχικώς κύματα διαμαρτυριών, κυρίως, από τις τότε κραταιές ακόμη οινοβιομηχανίες. Κι όταν τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους και σταδιακά εδραιώθηκε μια κάποια κουλτούρα ανοχής στην οινική αξιολόγηση, ήρθαν και τα πρώτα οινικά έντυπα του Πολίτη, που κυκλοφορούσαν κατά την περίοδο των εορτών των Χριστουγέννων, στα οποία γινόταν μαζική αξιολόγηση και παρουσίαση των εν Κύπρω παραγόμενων οίνων.

Δεν είναι ώρα να παραθέσουμε τα όσα πέρασαν από αυτή τη στήλη, ούτε συντρέχει οιοσδήποτε λόγος να παρελθοντολογήσουμε. Είναι, όμως, η ώρα να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους εσάς, τους αναγνώστες της στήλης, που τη στηρίξατε όλα αυτά τα χρόνια, που πιστέψατε σε αυτήν ακόμη κι όταν ενίοτε παραπατούσε κι έχανε τον βηματισμό της, που με τα καλά σας λόγια, την αγάπη σας, τον σεβασμό σας, την εμπιστοσύνη σας, της δώσατε αξία και κύρος, υπόσταση να σταθεί στο προσκήνιο. Θυμάμαι ακόμη τον φίλτατο Κυριάκο από το Παραλίμνι, όταν, δεκαπέντε τόσα χρόνια μετά την εμφάνιση της στήλης, ήρθε και με βρήκε για να μου δώσει ένα ογκώδες δέμα από αποκόμματα εφημερίδας. Ήταν όλα τα άρθρα σε πρωτότυπη μορφή, που είχα γράψει μέχρι τότε, εκατοντάδες! «Πάρτα», μου είπε με ενθουσιασμό, «θέλω να τα έχεις εσύ, τα φύλαγα χρόνια»! Θυμάμαι σαν χθες τον αείμνηστο Λάκη Τσέλεπο, αδελφό του οινοποιού Γιάννη Τσέλεπου, να μου λέει: «δεν σε διαβάζω μόνο για το κρασί, αλλά και γι’ αυτήν τη γλυκιά πένα». Αυτά τα απείραχτα, ανιδιοτελή λόγια των φίλων της στήλης, κι αυτήν την αγάπη κρατάω κλείνοντας έναν κύκλο που έχει διαγράψει την πορεία του και έχει σφραγίσει τον προσωπικό μου βίο.

Αισθάνομαι, αγαπητοί φίλοι, έναν κορεσμό, μία κούραση, νιώθω ότι έχω αρχίσει να στεγνώνω, φρονώ πως ό,τι είχα να πω για το κρασί το είπα. Έχω πια κάνει την παρέμβασή μου στον αμπελοοινικό χώρο, δεν υπάρχει λόγος να επαναλαμβανόμαστε. Ολοκληρώνω αυτή τη διαδρομή ήσυχος, καθώς αισθάνομαι ότι δεν χαρίστηκα σε κανέναν, όπως δεν ευνόησα και κανέναν. Αυτό, τουλάχιστον, ελπίζω να μου αναγνωριστεί.

Θα ήμουν αγνώμων, εάν δεν ευχαριστούσα εκ βάθους καρδίας τον εκδότη της εφημερίδας, κ. Γιάννη Παπαδόπουλο, και την ομάδα των αρχισυντακτών και άλλων συνεργατών, οι οποίοι ουδέποτε επενέβησαν στο έργο μου κι ουδέποτε μου ζήτησαν να προστατέψω ή να προβάλω κάποιον. Και το «ουδέποτε», το εννοώ. Είχα πάντα το ελεύθερο να δράσω εν λευκώ, κατά πώς πίστευα κάθε φορά, πράγμα πιστεύω σπάνιο για τα κυπριακά δεδομένα.

Συνεχίζω, εντούτοις, την παρουσία μου στη μάχιμη οινογραφία από την προσωπική μου ιστοσελίδα, χωρίς το πιεστικό, όμως, χρονοδιάγραμμα της Κυριακής και των χιλίων τόσων λέξεων. Διαδικτυακά πια θα έχουμε την ευκαιρία να συνεχίσουμε την οινική μας επικοινωνία, με προτάσεις κρασιών, έκτακτα κείμενα όπου κρίνεται σκόπιμο, ενημέρωση για τα περί οίνου δρώμενα κτλ.

Μοιράζομαι σήμερα μαζί σας, μέσα από τη σελίδα κρασιού του Πολίτη, το τελευταίο ποτήρι, μια τελευταία γουλιά, στην υγειά όλων σας, με ένα μεγάλο, ειλικρινές και εκ καρδίας ορμώμενο «Ευχαριστώ».

16/09/2018