Ο οινόφιλος Τραμπ

Κοιτάζοντας τον φάκελο με τις φωτογραφίες μου στον υπολογιστή, βρέθηκα ενώπιος ενωπίω με μία που είχα από καιρό κρατήσει, αλλά είχα, ως φαίνεται, φυλάξει, χωρίς να δώσω περαιτέρω συνέχεια. Και την είχα φυλάξει, γιατί, ακριβώς, μου είχε προκαλέσει εντύπωση το στιγμιότυπο που απαθανάτισε. Είναι ένα ενσταντανέ από το δείπνο, που ο Ντόναλντ Τραμπ παρέθεσε στον Λευκό Οίκο προς τιμής του γαλλικού συζυγικού ζεύγους. Στη φωτογραφία, λοιπόν, αυτή, φαίνεται ο Τραμπ να φοράει ένα σμόκιν κι ένα ωραίο μαύρο παπιγιόν, ενώ είναι έτοιμος να τσουγκρίσει το ποτήρι του με τον Εμανουέλ Μακρόν, που επίσης είναι ντυμένος επίσημα, με μαύρο κουστούμι και παπιγιόν. Ο Τραμπ, όπως και στη φωτογραφία θα διαπιστώσετε, τον κοιτάει κατάματα σαν ταύρος που είναι έτοιμος να χιμήξει, αλλά ο Μακρόν δεν μασάει, τον κοιτάει κι αυτός κατάματα, ως ίσος προς ίσο, με αυτό το σπορ και τσαχπίνικο βλέμμα του. Εδώ, δεν μπορώ, αγαπητοί αναγνώστες, παρά να θυμηθώ και να αντιπαραβάλω τον δικό μας τον Τσίπρα, όταν τον υποδέχτηκε ο Τραμπ στον Λευκό Οίκο ή όταν, ως πρωθυπουργός, φιλοξένησε τον Μακρόν στο Μέγαρο Μαξίμου, παραθέτοντας στη συνέχεια δείπνο. Αγραβάτωτος, χύμα, ριγμένος σαν τραχανάς στην καρέκλα του Λευκού Οίκου, με τα χέρια στις τσέπες και τα πόδια ανοιχτά, να κοιτάει απλανώς πέρα-δώθε. Και δεν μπορώ παρά να θυμηθώ το εξαίσιο αυτό δείπνο, που παρατέθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο της Αθήνας, και για το οποίο έχω, βεβαίως, ξαναγράψει, όπου ο σεφ είχε τη φαεινή ιδέα ή τη φαεινή διαταγή να σερβίρει γαλλική κουζίνα στον Μακρόν συνοδεία ελληνικού Merlot από τη Δράμα, ορίζοντας ένα σύγχρονο γαστροοινικό δράμα.

Επιστρέφω στη φωτογραφία, περί της οποίας ο λόγος. Κοιτάζοντάς την με προσοχή, με ξενίζουν δύο πράγματα. Το πρώτο είναι πιστεύω εύλογο, αφού ο Τραμπ κρατάει ένα απλό, χωρίς ποικίλματα κολονάτο, μέσα στο οποίο είναι σερβιρισμένο ένα λευκό κρασί, ενώ ο Μακρόν έχει στο χέρι του μια πιο ανοιχτή τουλίπα, στο επάνω μέρος της οποίας υπάρχει ένα επίχρυσο μάλλον τελείωμα, πλάτους ενός με δύο εκατοστών. Νομίζω πως κι εσείς θα διερωτηθείτε για το ποιος είναι ο λόγος που οι δύο πολιτικοί άνδρες κρατάνε, σε ένα καθόλα επίσημο δείπνο (πιο επίσημο δεν γίνεται) δύο τελείως διαφορετικά ποτήρια. Η προσπάθεια να κομίσει κανείς μία πειστική απάντηση είναι τόσο δύσκολη όσο η απόπειρα να ψυχολογήσει τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, παρά ταύτα, επειδή μας αρέσουν τα δύσκολα, θα προβούμε σε κάποιες εκτιμήσεις. Μία εξήγηση είναι ότι ενδεχομένως να προηγήθηκε μία δεξίωση, προτού οι καλεσμένοι παρακαθίσουν στο επίσημο δείπνο, μία υποδοχή, reception, για όσους δεν κατάλαβαν, όπου πιθανώς να σερβιρίστηκε ένα ποτό καλωσορίσματος, οπότε ο Τραμπ να μην είχε προλάβει να αφήσει το κολονάτο του καλωσορίσματος και να εισήλθε με αυτό εντός του χώρου όπου θα παρατίθετο το δείπνο. Ο Μακρόν, πιο εξοικειωμένος με τις επισημότητες και τις επιταγές του σαβουάρ βιβρ, αλλά και με την υψηλή γαστρονομία, εξάλλου, Γάλλος είναι ο άνθρωπος, άφησε με άνεση και χάρη το πρώτο κολονάτο και εισήλθε στην αίθουσα του δείπνου όπου έπιασε το ποτήρι με τις επιχρυσώσεις. Αυτή θα ήταν μία καλή εξήγηση, εάν δεν υπήρχε ένα κενό. Ποιο είναι αυτό; Μα, το γεγονός ότι και στα δύο ποτήρια της φωτογραφίας φαίνεται να υπάρχει το ίδιο λευκό κρασί, καθώς ο τόνος του χρώματος και η ευρύτερη όψη του οίνου δείχνουν μια καταφανή ομοιότητα. Εικάζω ότι και στα δύο κολονάτα πιθανώς να υπήρχε ένα καλιφορνέζικο Chardonnay, που ζύμωσε και ωρίμασε σε δρύινο βαρέλι, ενδεχομένως μιας κάποιας ηλικίας. Το πιθανολογώ, όχι μόνο από το τονισμένο χρυσοκίτρινο χρώμα, αλλά και γιατί πιστεύω ότι ένα τέτοιο λευκό μάλλον θα ταιριάζει με τις γευστικές προτιμήσεις του οικοδεσπότη. Αυτή η έμπλεος στο καβουρντισμένο βαρέλι, έντονα βουτυρώδης και βανιλάτη έκφραση του Chardonnay τρελαίνει πολύ περισσότερο τον μέσο αμερικανό καταναλωτή και πολύ λιγότερο τον ευρωπαίο, είναι κι αυτό μία κάποια ένδειξη της διαφορετικότητας ανάμεσα στις δύο κουλτούρες. Μία άλλη, πολύ πιο απλή εξήγηση, θα ήταν ίσως ότι στον Τραμπ άρεσε το συγκεκριμένο κολονάτο κι όχι αυτό που κρατούσε ο Μακρόν και το οποίο ήταν στημένο, όπως καθαρά φαίνεται, στα τραπέζια του δείπνου, οπότε είπε να μείνει με αυτό της προτίμησής του, ποιος θα τον παρεξηγούσε, βρισκόταν, άλλωστε, μεταξύ φίλων.

Το δεύτερο που με ξένισε, βεβαίως, είναι το γεγονός ότι ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής κρατάει στη φωτογραφία το κολονάτο όχι από το πόδι αλλά από το κύπελλο, μεταφέροντας με αυτόν τον τρόπο τη θερμοκρασία του στο κρασί. Αντιλαμβάνεστε το θερμοκρασιακό σοκ! Είναι πασιφανές ότι ο άνθρωπος που κρατάει στα χέρια του τις τύχες της οικουμένης δεν γνωρίζει πώς να κρατάει ένα απλό ποτήρι κρασιού, ας μην είμαστε, όμως, ελιτιστές, κι ας μην αποδίδουμε τόση σημασία στο κράτημα ενός τυχαίου κολονάτου. Μέχρι χθες, στο κάτω-κάτω, κι εμείς αδαείς ήμασταν. Αδαείς, που μάθαμε μόλις προχθές να κρατάμε το κρύσταλλο από το πόδι, που μόλις χθες γλιτώσαμε από τις οινοβιομηχανίες και μάθαμε τι εστί κρασί, που μόλις χθες γνωρίσαμε την τρούφα, τα προσούτο, το κινόα, το μπλακ-άνγκους, τα σούσι και τα γουασάπι, τα πορτσίνι και τα πλευρώτους. Αδαείς, που μέχρι χθες ξέραμε μόνο το χαλούμι, τα λουκάνικα, τον «σιοίρο» και τη σούβλα, στον Τραμπ που κρατάει το κολονάτο ολίγον άτσαλα θα κολλήσουμε τώρα;

17/06/2018