Αρχική Σελίδα  |  Επικοινωνία  |  Αναζήτηση:
Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024
Cyprus Wine Pages

Αρκεί μόνο το φαγητό;



Σε συνέχεια των όσων έχω γράψει για την επίσκεψή μου στην ταβέρνα Συμπόσιο στο Πελένδρι και τη συμπεριφορά της οποίας έτυχα από τον ιδιοκτήτη του χώρου, κρίνω σκόπιμο να επισημάνω κάποια γενικότερα πράγματα, που έχουν να κάνουν με αυτό που καλούμε «εστίαση». Ποια είναι τελικώς τα κριτήρια εκείνα που την ορίζουν και, εν συνεχεία, την κρίνουν, την αξιολογούν και, εν τέλει, τη βαθμολογούν;

Μία γρήγορη, και εύκολη, απάντηση θα ήταν: το φαγητό. Αυτό την ορίζει, απ’ αυτό εκκινούν όλα, στην ποιότητα των πιάτων είναι που εδράζεται η εν γένει κρίση μας. Ξέρετε, αυτή δεν είναι μια λάθος τοποθέτηση, για να είμαστε ειλικρινείς είναι ορθή η άποψη που λέει ότι το φαγητό είναι, πράγματι, το απόλυτο κριτήριο για την αξιολόγηση ενός χώρου εστίασης. Θα δώσω ένα παράδειγμα. Κάποιος χρειάζεται να κάνει μία λεπτή, δύσκολη και απαιτητική για την υγεία του εγχείρηση. Ο χειρουργός, ο οποίος θα πραγματοποιήσει την εγχείρηση, δεν είναι και ο καλύτερος χαρακτήρας, για την ακρίβεια είναι επηρμένος, είρωνας, απότομος στους τρόπους, λιγομίλητος, ένας από τους πιο αντιπαθητικούς τύπους στον κόσμο. Και η κλινική του, όμως, είναι ψυχρή, δεν διαθέτει πολυτέλειες κι άλλα τινά. Αυτός λοιπόν ο τύπος, μπαίνει σαν θεός μέσα στο χειρουργείο, χωρίς να λυγάνε τα γόνατά του, ψυχρός, αποφασιστικός, τολμηρός και σίγουρος για τις ικανότητές του και κάνει μια εγχείρηση ιατρικά άμεμπτη, τεχνικά άρτια, αψεγάδιαστη. Είναι κορυφή ο άνθρωπος ή δεν είναι; Είναι! Κι όλα τα υπόλοιπα αποκτούν μία σχετική αξία.

Ομοίως και η εστίαση. Ξέρετε πόσους ιδιότροπους σεφ και εστιάτορες έχω γνωρίσει; Αμέτρητους. Κάποιοι από αυτούς είναι τελείως της πλάκας, κάποιοι όμως από αυτούς τους δύστροπους και ζόρικους σεφ και εστιάτορες κάνουν φαγητό που το ζηλεύει η υφήλιος. Τι να κάνουμε, λοιπόν, όταν έρχεται η ώρα της κρίσης και της τελικής αξιολόγησης, κοιτάμε το φαγητό και μόνο, τίποτ’ άλλο. Εκείνο αποσπά τον τελικό βαθμό, μοναχό του.

Αυτά όλα όμως ισχύουν στον κόσμο των Michelin, των Χρυσών Σκούφων κι άλλων παγιωμένων θεσμών, που αποστολή τους είναι να δοκιμάζουν, να κρίνουν, να βαθμολογούν και να βραβεύουν χώρους εστίασης. Δεν ισχύουν αυτά για τον κόσμο που επισκέπτεται ένα εστιατόριο ή μία ταβέρνα για να περάσει καλά το βράδυ του ή το μεσημεράκι της Κυριακής του. Εκεί τα πράγματα αλλάζουν άρδην. Κι αλλάζουν, γιατί η εστίαση μετατρέπεται σε διασκέδαση, σε τόπο συνεύρεσης φίλων, σε μια ζεστή αγκάλη που θα τυλίξει όλους και θα τους κάνει να νιώσουν οικεία, φιλόξενα, άνετα και χαλαρά. Γι’ αυτό, όσο καλό κι αν είναι το φαγητό, όταν ο χώρος φαντάζει βρόμικος ή αφρόντιστος, όταν το γούστο απουσιάζει παντελώς ή, ακόμη χειρότερα, όταν η συμπεριφορά του εστιάτορα, του σεφ ή του σερβιτόρου δεν είναι η πρέπουσα, τότε το παιγνίδι χάνεται, γιατί ο άλλος χαλιέται, πιέζεται, ενίοτε, δυστυχώς, εξευτελίζεται ή εκνευρίζεται, καθώς αντιλαμβάνεται ότι ο εστιάτορας δεν έχει ως προτεραιότητά του να τον ευχαριστήσει, αλλά να του πάρει τα χρήματά του όσο γρηγορότερα κι όσο αποτελεσματικότερα γίνεται.

Ακόμη και με αυτό δεν έχω προσωπικά πρόβλημα, με το να θέλει, δηλαδή, ο άλλος να μου πάρει τα χρήματά μου. Πάρ’ τα όμως, βρε φίλε, με ολίγον τακτ, ανεπαίσθητα, δίχως να καταλάβει ο άλλος ότι του τα παίρνεις. Με τρόπο, γλυκά, ευγενικά, ρίξε και κάνα χαμόγελο, κάνε τον πρόθυμο κι ας βρίζεις από μέσα σου, προσπάθησε λίγο, τόσο δα, να φανείς φιλόξενος και ευγενής. Δεν ημπορείς όμως! Η ανατροφή σου δεν σου το επιτρέπει, οι ορμές σου είναι μεγάλες, ακατάβλητες! Δεν δύνασαι να δείξεις έστω κι έναν μικρό, πλαστό σεβασμό στον πελάτη σου, αυτός είσαι κι όποιος γουστάρει!

Ε, δεν γουστάρουμε, παλικάρι μου! Δεν γουστάρουμε να μας φτύνεις και να λέμε «ψιλή βροχούλα έπιασε», θα πάμε αλλού, εκεί όπου αχνοφέγγει η τελευταία σπίθα σεβασμού, εκεί όπου μπορούμε ακόμη να αισθανόμαστε ευπρόσδεκτοι. Κι αν δεν βρούμε πουθενά τη σπίθα αυτή τη σεβάσμια κι αν δεν νιώσουμε πουθενά καλοδεχούμενοι, θα καθίσουμε σπίτι μας, βρε αδερφέ, και θα το πιούμε εκεί το ρημάδι το κρασάκι μας. Γιατί; Γιατί είναι πολύ απλό: δεν γουστάρουμε!


10/12/2021

Άρθρα: Εστίαση

»

Η εξυπηρέτηση στην εστίαση

09/03/2024

»

Κι έπειτα το κρασί

01/03/2024

»

Πρώτα το φαγητό

22/02/2024

»

Η ευθύνη της κριτικής

12/02/2024

»

Από το φουαγκρά στο λουβί

27/01/2024

»

Τι είναι τελικά η «υψηλή εστίαση»;

18/01/2024

»

Όταν ένας αερομεταφορέας μαγειρεύει

07/01/2024

»

Λίγα λόγια για το Βαρούλκο

31/12/2023

»

Γιατί στις Μαγείρισσες;

09/12/2023

»

Στο Merceri να πας, οπωσδήποτε!

28/11/2023

»

Όταν ο εστιάτορας είναι σταρ

12/11/2023

»

Γιατί πέτυχε η Μπέμπα;

10/06/2023

»

Τηγανιά στο κούτελο

01/06/2023

»

Μία επίσκεψη στο Kuzuba

01/05/2023

»

Μπιρμπίλω, δεύτερη ανάγνωση

23/04/2023

»

Πού είναι καλύτερα να τρώμε;

30/03/2023

»

Γεροβασιλείου σε ποτήρι μπίρας

15/03/2023

»

Στο «απλό» εστιατόριο «Λινού Σουμπάσης και Σία»

15/02/2023

»

Περί εστιατορικής ιδιοκτησίας

18/01/2023

»

Τραβόλτα, εμπειρία στο ψάρι

07/01/2023

Οίνου Συμβουλευτική Πάνω  |  Πίσω  |  Εκτύπωση  |  Εξειδικευμένη Αναζήτηση  |  Επικοινωνία  |  Αρχική Σελίδα