Αρχική Σελίδα  |  Επικοινωνία  |  Αναζήτηση:
Τρίτη, 19 Μαρτίου 2024
Cyprus Wine Pages

Όταν οι γκρεμοί γίνονται φιλέτα



Το βασικότερο αξίωμα του κρασιού, τουλάχιστον για τους γνώστες, είναι ότι «το καλό κρασί φτιάχνεται στο αμπέλι». Μπορούμε, όμως, να το πούμε και αλλιώς, για παράδειγμα, «χωρίς αμπέλι καλό κρασί δεν υπάρχει» ή «κακά σταφύλια ίσον κακό κρασί» κτλ. Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη το βασικότερο οινικό αξίωμα του πλανήτη, εύκολα μπορούμε να αντιληφθούμε ότι εάν κανείς επιθυμεί να φτιάξει κρασί, και δη καλής ποιότητας, θα πρέπει πρώτα να φτιάξει αμπέλι. Το αμπέλι αυτό είναι που θα δώσει την υγιή πρώτη ύλη, για να μπορέσει να δημιουργηθεί ένα καλό έως εξαιρετικό κρασί. Χωρίς την ύπαρξη ενός καλομεγαλωμένου και καλοσυντηρημένου αμπελιού, κάθε προσπάθεια για παραγωγή καλού κρασιού δεν θα πάψει να είναι μία χίμαιρα.

 

Το αξίωμα αυτό δεν το έχουν, δυστυχώς, κατανοήσει οι περισσότεροι οινοπαραγωγοί της χώρας. Υπάρχουν, όμως, και οι λίγοι στον αριθμό παραγωγοί που έχουν πια καταλάβει πως χωρίς τη δημιουργία ιδιόκτητου αμπελώνα η βαλίτσα δεν θα πάει μακριά. Αυτοί οι λίγοι άρχισαν τελευταίως να ενδιαφέρονται να αγοράσουν γη για να φτιάξουν αμπέλια. Βεβαίως, η γη που αρέσει στην άμπελο δεν πρέπει να είναι πολύ παχιά ή πολύ εύφορη, αλλά θα πρέπει να είναι μάλλον φτωχή, έτσι που να αναγκάζεται το φυτό να αναπτύσσει βαθύ ριζικό σύστημα, το οποίο θα του εξασφαλίζει την απαιτούμενη υγρασία και τα αναγκαία θρεπτικά συστατικά. Στα φτωχά εδάφη η παραγωγή συγκρατείται αναγκαστικά, ενώ, αντίθετα, στα πολύ γόνιμα η παραγωγή αυξάνεται σε βάρος της ποιότητας.

 

Στην Κύπρο, για να μπορέσει κανείς να δημιουργήσει έναν σύγχρονο, αμιγή αμπελώνα υψηλής ποιότητας, θα πρέπει να ανηφορίσει κατά Πιτσιλιά μεριά ή κατά την Παναγιά και τα Κρασοχώρια, όπου το υψόμετρο είναι μεγάλο, οι θερμοκρασίες πιο ήπιες και οι βροχοπτώσεις πιο πυκνές, καθώς χαμηλότερα τα κλήματα και τα σταφύλια που παράγουν ταλαιπωρούνται από τις έντονα ξηροθερμικές συνθήκες, με αποτέλεσμα την πτώση της τελικής ποιότητας.

 

Την Πιτσιλιά τη γνωρίζω καλά. Είναι μια κακοτράχαλη, παρατημένη στη μοίρα της περιοχή, δύσβατη και με γη φτωχή και επικλινή. Ο κλήρος στα περισσότερα χωριά είναι κατακερματισμένος, οι κάτοικοι λιγοστοί, η ανάπτυξη σχεδόν ανύπαρκτη. Πολλά τεμάχια βρίσκονται σε απόκρημνα μέρη, σε χαώδεις κρημνούς, χωρίς οδική πρόσβαση, χωρίς ρεύμα και νερό. Για να τα προσεγγίσει κανείς χρειάζεται αυτοκίνητο με κίνηση και στους τέσσερις τροχούς, καλογυμνασμένη μέση και αρκετή «πελλάρα». Αυτοί οι κρημνοί ανήκουν συνήθως σε ανθρώπους που δεν έχουν ποτέ αναζητήσει το βιος τους, που στις πλείστες περιπτώσεις αποτελεί «ιερή» κληρονομιά από τον παππού ή τη γιαγιά και γι’ αυτό η πώλησή του θεωρείται αμάρτημα, εκτός, βεβαίως, και αν πιάσει κάποια καλή τιμή, οπότε χαλάλι!

 

Όταν λοιπόν οι ιδιοκτήτες των κρημνών και των φαραγγιών της Πιτσιλιάς προσεγγίζονται από τους οινοποιούς, με σκοπό την αγορά της γης τους, αρχίζει μια χοντρότατη πλάκα. Χιλιάδες των χιλιάδων ευρώ για μια «γαουροτζυλίστρα», κατά την κυπριακή, η οποία ούτε για ανέγερση κατοικίας προσφέρεται, ούτε για τη δημιουργία περιβολιού, ούτε για οτιδήποτε άλλο. Μόνο για αμπέλι κάνει, για πυροφυλάκιο ή για αετοφωλιά. Αίφνης, οι μαύροι κρημνοί μετατρέπονται σε black angus, μεταμορφώνονται σε φιλέτα, από αυτά τα γιαπωνέζικα που τους κάνουν και μασάζ για να είναι, λέει, τρυφερά ή tender (κατά τους Νεοκύπριους).

 

Αυτή είναι η προσέγγιση του πράγματος. Με τέτοιες όμως προσεγγίσεις και με τέτοια υπερεκτίμηση των υπαρχόντων μας, δεν πρόκειται στον αιώνα τον άπαντα να συγκροτηθούν σύγχρονοι αμπελώνες στο νησί της Αφροδίτης. Μόνο εάν λάβει μέτρα το κυπριακό κράτος, τα οποία να ωθούν προς την αμπελουργική ανάπτυξη και την ευρύτερη ευημερία του αμπελοοινικού τομέα της χώρας θα μπορέσουμε μακροπρόθεσμα να αποκτήσουμε τους αμπελώνες αυτούς. Ένα εποικοδομητικό μέτρο θα μπορούσε να ήταν η δημιουργία αμπελουργικών ζωνών, μέσα στις οποίες δεν θα επιτρεπόταν να υπάρξει άλλη ανάπτυξη παρά μόνο αμπελουργική ή, έστω, γεωργική. Με αυτό τον τρόπο και η αμπελουργία θα αναπτυσσόταν, αλλά και το φυσικό περιβάλλον (όσο απέμεινε) θα προστατευόταν από την άτακτη και πρόχειρη «ανάπτυξη». Αυτά όλα, όμως, απαιτούν την ύπαρξη στρατηγικής και κρατικής μέριμνας, αρετές που στον τόπο μας δεν είναι και τόσο διαδεδομένες.


10/04/2011

Άρθρα: Αγαπημένα

»

Βροχή

01/11/2023

»

Ο ευγενής που έφυγε

18/07/2023

»

Ο ευγενής που έφυγε

18/07/2023

»

Η ευθύνη του ατόμου

23/10/2022

»

Από την Προβηγκία έρχομαι και πάω κατά Τοσκάνη…

27/06/2022

»

Όταν θέτεις τους κανόνες

01/05/2022

»

…και η περίπτωση Γεροβασιλείου

17/03/2022

»

Η περίπτωση Τσέλεπου…

26/02/2022

»

Ρουβάς, το Petrus των μουσικών

04/01/2022

»

Halloween and Happy Birthday!

30/10/2021

»

Στο έλεος της Αγγλικής

20/04/2021

»

Τα 5 καλύτερα ελλαδικά κόκκινα

13/02/2021

»

Κρασί όπως πανδημία

29/01/2021

»

Αν, όμως, άμωμος άνομος εστί ο άνωμος;

01/12/2020

»

Ο νόμος της ζούγκλας

09/06/2019

»

Ένα κρασί εξοχής, ένα κόκκινο για φιλέτο κι ο Κυβερνήτης της Καλιφόρνιας

16/03/2019

»

Στου βράχου τη σχισμάδα

28/02/2019

»

Της υπομονής και της αγάπης…

31/12/2017

»

Τα υψηλά της ζωής

22/03/2015

»

Οι άθλιοι

12/10/2014

Οίνου Συμβουλευτική Πάνω  |  Πίσω  |  Εκτύπωση  |  Εξειδικευμένη Αναζήτηση  |  Επικοινωνία  |  Αρχική Σελίδα