Αρχική Σελίδα  |  Επικοινωνία  |  Αναζήτηση:
Σάββατο, 27 Απριλίου 2024
Cyprus Wine Pages

Ο ευγενής που έφυγε



Η είδηση του θανάτου του Θανάση Παρπαρούση, ιδρυτή εν έτει 1974 της ομώνυμης οινοποιίας στην Πάτρα, έφτασε κοντά μου με μία μικρή καθυστέρηση, καθώς βρίσκομαι στην Αθήνα προσπαθώντας να αποτοξινωθώ ολίγον από το διαδίκτυο και την πληροφόρηση.

 

Ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος που έφυγε από τη ζωή; Καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι σε αυτόν τον δοκιμαζόμενο πλανήτη εγκαταλείπουν τα εγκόσμια και αναχωρούν προς άγνωστη εις εμάς κατεύθυνση. Οι περισσότεροι φεύγουν από κοντά μας αθόρυβα, καθώς περνούν τα δευτερόλεπτα του λεπτοδείκτη, βαίνοντας από τη μία στιγμή στην άλλη από την ύπαρξη στην ανυπαρξία. Είναι τραγική αυτή η μοίρα του ανθρώπου, αβάστακτη, δεν ημπορεί να την υπομείνει κανείς.

Ο Θανάσης Παρπαρούσης έφυγε κι αυτός από κοντά μας έτσι αθόρυβα, όπως ακριβώς έζησε. Δεν πιστεύω να υπήρξε άλλος Έλληνας οινοποιός, που να έζησε τόσο σιωπηλά, τόσο διακριτικά, τόσο ευγενικά και ήπια, με τόση γαλαντομία και αρχοντιά όσο ο Παρπαρούσης. Τα λόγια μου αυτά και οι γνήσιες τούτες επισημάνσεις δεν αποτελούν έναν οφειλόμενο επικήδειο στον άνδρα που έφυγε, όπως αυτούς που συνήθως εκφωνούμε όλο στόμφο και υπερβολές στις κηδείες των ανθρώπων, αλλά μία μαρτυρία των όσων ο Θανάσης επέτυχε.

 

Κι εδώ θέλω να μιλήσω για τους άθλους του, με λίγα λόγια. Ο πρώτος, ο μέγιστος, που πολλοί ίσως δεν θα έχουν καν υποψιαστεί, είναι οι δύο του κόρες, η Εριφύλη και η Δήμητρα, στις οποίες έχει μεταλαμπαδεύσει την ευγένεια και την αρχοντιά του χαρακτήρα του. Στις τρεις δεκαετίες που ασχολούμαι με τα του οίνου είχα την ευκαιρία να γνωρίσω πολλούς Έλληνες οινοποιούς, Ελλαδίτες και Κύπριους. Λίγων τα παιδιά είναι ήπια και προσγειωμένα και ταπεινά, τα πλείστα περιφέρονται σαν παγώνια, σαν επηρμένοι νεολαίοι μέσα στο οινοποιείο, αναπαυόμενα στις ένδοξες οινικές δάφνες του πατρός τους. Η Εριφύλη και η Δήμητρα δεν ανήκουν, ευτυχώς, σε αυτήν τη θλιβερή κατηγορία, δεν θα τους το επέτρεπε, άλλωστε, ποτέ ο πατέρας τους.

 

Ο δεύτερος άθλος του Θανάση ακούει στο όνομα Μοσχάτος Ρίου-Πατρών, ένας φυσικώς γλυκύς, λιαστός οίνος, που, κατά τη γνώμη μου, και όχι μόνο, συγκαταλέγεται ανάμεσα στα καλύτερα γλυκά κρασιά της οικουμένης και αποτελεί ίσως το κορυφαίο επιδόρπιο κρασί του πλανήτη, κρινόμενο ως προς τη σχέση ποιότητας-τιμής.

 

Τρίτος άθλος το Απόσταγμα Οίνου Παλαιωθέν, ένα ασύλληπτης κλάσης και μεγαλειώδους ποιότητας απόσταγμα σταφυλής, που, όπως και προ καιρού είχα σημειώσει, αποτελεί ένα από τα πλέον σημαντικά, κρυμμένα μυστικά της παγκόσμιας αποσταγματοποιΐας, καθώς συναγωνίζεται σε ποιότητα ακόμα και τα καλύτερα κονιάκ και αρμανιάκ.

 

Άθλος τέταρτος: η ανάδειξη μιας κατά βάση επιτραπέζιας ποικιλίας, του ερυθρωπού Σιδερίτη, σε αστέρα της αμπελουργικής πελοποννησιακής σκηνής, με την κυκλοφορία της ετικέτας «Τα Δώρα του Διόνυσου», που τόσο έντονα χαρακτήρισε την εν γένει αμπελουργική και οινοποιητική πορεία του οινολόγου Θανάση Παρπαρούση.

 

Υπάρχουν κι άλλα πολλά, που θα μπορούσα να αναφέρω, στέκω όμως στα σημαντικότερα, καθώς δεν επιθυμώ να μακρηγορήσω. Ως τελευταία πράξη θα αναφερθώ σε ένα περιστατικό, που μαρτυρεί και πιστοποιεί το μεγαλείο του ανδρός που έφυγε. Πριν από αρκετά χρόνια, ο αντιπρόσωπος του οινοποιού στην Κύπρο πάντρευε μία στενή, πολύ στενή του συγγενή στην Ελλάδα. Από ευγνωμοσύνη και σεβασμό προς τον Θανάση Παρπαρούση αποφάσισε να παραγγείλει όλα τα κρασιά του γάμου από αυτόν. Πολλά κρασιά, αξίας μερικών χιλιάδων ευρώ. Έστειλε, λοιπόν, ο αντιπρόσωπος του στο νησί την παραγγελία, με την παράκληση να παραδοθούν στην Ελλάδα αντί στην Κύπρο, λόγω του γάμου. Κι ο οινοποιός τι έκανε; Δήλωσε ότι τα κρασιά θα αποσταλούν από αυτόν δωρεάν, για τον γάμο. Ο αντιπρόσωπός του δεν το δέχθηκε και έστειλε από πριν το έμβασμα. Το αποτέλεσμα ήταν η επόμενη εμπορική, ανυποψίαστη, παραγγελία για την Κύπρο να σταλεί από τον οινοποιό, χωρίς προειδοποίηση, διπλή! Αυτός ήταν ο Παρπαρούσης, ένας άνδρας παλαιάς κοπής, ένας ευπατρίδης, διακεκριμένα ευγενής, ασυνήθιστα γαλαντόμος, που κανένα κύμα «μοντερνισμού» και ξιπασιάς δεν μπόρεσε να τον επηρεάσει. Κι έτσι ατόφιος και ανεξίτηλος θα παραμείνει εσαεί στη μνήμη μας, με αυτό το μόνιμο χαμόγελο χαραγμένο για πάντα στα χείλη του.


18/07/2023

Άρθρα: Αγαπημένα

»

Τελικά, είμαστε Έλληνες;

28/03/2024

»

Βροχή

01/11/2023

»

Ο ευγενής που έφυγε

18/07/2023

»

Ο ευγενής που έφυγε

18/07/2023

»

Η ευθύνη του ατόμου

23/10/2022

»

Από την Προβηγκία έρχομαι και πάω κατά Τοσκάνη…

27/06/2022

»

Όταν θέτεις τους κανόνες

01/05/2022

»

…και η περίπτωση Γεροβασιλείου

17/03/2022

»

Η περίπτωση Τσέλεπου…

26/02/2022

»

Ρουβάς, το Petrus των μουσικών

04/01/2022

»

Halloween and Happy Birthday!

30/10/2021

»

Στο έλεος της Αγγλικής

20/04/2021

»

Τα 5 καλύτερα ελλαδικά κόκκινα

13/02/2021

»

Κρασί όπως πανδημία

29/01/2021

»

Αν, όμως, άμωμος άνομος εστί ο άνωμος;

01/12/2020

»

Ο νόμος της ζούγκλας

09/06/2019

»

Ένα κρασί εξοχής, ένα κόκκινο για φιλέτο κι ο Κυβερνήτης της Καλιφόρνιας

16/03/2019

»

Στου βράχου τη σχισμάδα

28/02/2019

»

Της υπομονής και της αγάπης…

31/12/2017

»

Τα υψηλά της ζωής

22/03/2015

Οίνου Συμβουλευτική Πάνω  |  Πίσω  |  Εκτύπωση  |  Εξειδικευμένη Αναζήτηση  |  Επικοινωνία  |  Αρχική Σελίδα