Κτήμα Φουντή ετών 27

Προσφάτως, ήρθαν στα χέρια μου μερικές παλαιωμένες φιάλες κρασιών από τον ελλαδικό αμπελώνα. Τρεις εξ αυτών από τη Νάουσα και το Κτήμα Φουντή, της μακρινής εσοδείας του 1998. Είχαν μείνει αδιάθετες στην πρόσφατη δημοπρασία σπάνιων ελλαδικών ετικετών, όπως και πολύ λίγες άλλες φιάλες, που προέρχονταν από πολύ παλαιούς τρύγους, πριν το 2000. Οι ενδιαφερόμενοι συλλέκτες και εστιάτορες, που συμμετείχαν στη δημοπρασία, τα αντιμετώπισαν, και δικαίως, με μία κάποια καχυποψία, καθώς οι αποδείξεις που έχουμε για την ικανότητα των ελλαδικών κόκκινων να παλαιώνουν για 25 και 30 χρόνια δεν είναι ακόμη αρκούντως πειστικές.

Με το Κτήμα Φουντή, όμως, έχω έναν ομολογημένο από καιρό έρωτα, μια και τα κρασιά του πάντοτε με γοήτευαν, έτσι, οι 3 φιάλες του 1998, που έμειναν αδιάθετες στη δημοπρασία, πέρασαν στα χέρια μου, προκειμένου να διαπιστώσω όχι εάν το κρασί είναι σε καλή κατάσταση, καθώς ουδεμία αμφιβολία είχα γι’ αυτό, αλλά για να εξακριβώσω κατά πόσον οι φελλοί θα είχαν αντέξει στην πίεση του χρόνου. Πλήρωσα περί τα 300 ευρώ για τρεις φιάλες, 100 περίπου ευρώ ανά φιάλη, χρήματα με τα οποία μπορεί κανείς να προμηθευτεί ουκ ολίγα μεγάλα κρασιά της οικουμένης, οπότε μία έγνοια την είχα.

Χριστούγεννα και στο τραπέζι θα έφθανε το μεσημεράκι ένα κατσικάκι Ελλάδος, το οποίο ετοίμαζε από ώρα η γυναίκα μου. Τι πιο ωραίο από ένα παλαιωμένο Ξινόμαυρο! Παίρνω τη μία φιάλη και με ένα εξαιρετικό ανοιχτήρι, με λεπτή αρίδα καλυμμένη από αντικολλητικό υλικό (τα λέω αυτά για το ανοιχτήρι, για να εξηγήσω ότι δεν έφερε καμία ευθύνη), προσπαθώ, με λεπτές κινήσεις, να εκπωματίσω το 27 χρόνων κρασί της Νάουσας. Με το πρώτο προσεκτικό τράβηγμα, ο φελλός έσπασε στη μέση! Ξανά, επιχειρώ να βιδώσω το τιρμπουσόν, αλλά ο φελλός θρυμματίζεται και πέφτει στο κρασί! Αναγκαστικά, παίρνω μία καράφα και με ένα λεπτοϋφασμένο σουρωτήρι μεταγγίζω το Κτήμα.

Σερβίρω το πρώτο ποτήρι, με μία αγωνία να δω μήπως ο φελλός είχε καταστρέψει το κρασί. Ευτυχώς, το Κτήμα Φουντή του 1998 είχε όχι απλώς διασωθεί, αλλά έδειχνε από την πρώτη στιγμή μία διάθεση να μας ανταποδώσει τα χρήματα που δαπανήσαμε για να το αποκτήσουμε. Πολλή λιαστή ντομάτα, μαύρη ελιά, γλυκά μπαχαρικά, μυρωδιές φθινοπωρινού δάσους και άλλα ελκυστικά στοιχεία κεντούσαν έναν αρωματικό καμβά σπανίου κάλλους, ιδιαίτερης κομψότητας και έκδηλης πολυπλοκότητας, χαρίσματα που γινόντουσαν όλο και πιο φίνα, όλο και πιο εκφραστικά με την πάροδο του χρόνου, καθώς το κρασί ανέπνεε στη γυάλινη καράφα.

Τα συμπεράσματα, που προέκυψαν από τη γευστική δοκιμή της πρώτης φιάλης, είναι δύο. Πρώτον και σημαντικότερο: τα καλά ελλαδικά κόκκινα, και ειδικά οι Νάουσες, είναι σε θέση να παλαιώσουν, με τα σημερινά μάλιστα δεδομένα, για 40 χρόνια εύκολα. Και, δεύτερον: πριν από το 2000 η τεχνογνωσία σε πολλά οινοποιεία της χώρας, δεν βρισκόταν στο επίπεδο που βρίσκεται σήμερα. Από την άλλη, η χρήση των καλύτερων φελλών, τότε, δεν ήταν και τόσο διαδεδομένη Είναι, λοιπόν, σαφές ότι τα κρασιά που ξεπερνούν σε ηλικία την εικοσαετία θα πρέπει οπωσδήποτε να τυγχάνουν αλλαγής φελλού, προτού διατεθούν σε υψηλές τιμές στο εμπόριο.

26/12/2025