Χαλαρώστε λίγο, βρε παιδιά!

Επήγα να πάρω κατσικάκι από τη Φάρμα Μπράλου, δεν βρήκα, λόγω απρόοπτου, σύντομου κλεισίματος του κρεοπωλείου. Τράβηξα για ένα καλό κρεοπωλείο που γνωρίζω στην Καρνεάδου, δεν βρήκα. Ανηφόρισα στην Πατριάρχου Ιωακείμ, σ’ ένα τρίτο κρεοπωλείο, δεν βρήκα, οπότε τα πήρα ολίγον στο κρανίο κι άρχισα με σφοδρότητα τις παρατηρήσεις. Διά να ηρεμήσω, ο κρεοπώλης μου είπε: «Ηρεμήστε, κύριε, πες τε μου τη διεύθυνσή σας και σε μισή ώρα θα σας το στείλω». Έτσι κι έγινε.

Φεύγω από το τρίτο στη σειρά κρεοπωλείο και οδεύω για μία κάβα του αθηναϊκού κέντρου για να προμηθευτώ ένα-δυο καλά κόκκινα για το κατσικάκι. Ελληνικά κόκκινα. Σκανάρω διά των οφθαλμών μου όλα τα ράφια της κάβας και συνειδητοποιώ ότι η συντριπτική πλειοψηφία των προς πώληση οίνων ήταν άνω των 20 ευρώ! Τα πλέον «φθηνά» κυμαίνονταν μεταξύ 15 και 18 ευρώ, για κρασί δε κάτω των 10 ούτε λόγος. Φορμαρισμένος όπως ήμουν από την περιπέτεια των κρεοπωλείων, άρχισα να ρητορεύω και να τα ψέλνω στη χαριτωμένη κοπελιά που εργαζόταν στην κάβα. Με άκουσε με υπομονή και χαμόγελο στη χώρα που οι μισοί είναι μισότρελοι κι οι άλλοι μισοί οξύθυμοι.

Είδα κρασιά ελλαδικής παραγωγής στα 50, 60, 70 μέχρι και τα 100 ευρώ στο ράφι! Τι γίνεται, αναρωτήθηκα; Οινοποιοί που είδαν το φως του ήλιου μόλις προχθές βγαίνουν με έναν αέρα στην αγορά και ζητάνε ανερυθρίαστα ό,τι θέλουν. Καλά οι Σαντορίνες, να τις δικαιολογήσω, μια και προέρχονται από ένα λιλιπούτειο νησί με συγκεκριμένο αμπελουργικό μέγεθος. Όλα τα υπόλοιπα τι είναι; Πού εδράζεται η τιμολόγησή τους, εκτός από την έπαρση των ανθρώπων που τα εμπορεύονται; Όταν, για παράδειγμα, το Άβατον του Γεροβασιλείου είναι κοντά στα 20 ευρώ στο ράφι, 21 το είχε για την ακρίβεια η εν λόγω κάβα, αυτό το εξαιρετικότατο κόκκινο ενός καταξιωμένου ανά την οικουμένη παραγωγού, πώς είναι δυνατόν ο οποιοσδήποτε νεοφώτιστος ή μη να ζητάει 50 ή 100 ευρώ για μία φιάλη από το νέκταρ του; Όταν ο Κοκκινόμυλος, λόγου χάρη, του Τσέλεπου κάνει κι αυτός 20 κάτι ευρώ, ένα εντυπωσιακό Merlot διεθνούς κλάσης, όταν το Κτήμα Φουντή, αυτό το μεγάλο κόκκινο, κάνει 14 ευρώ, πού πάνε όλοι αυτοί οι επηρμένοι και αναιτίως απογειωμένοι τύποι με αυτές τις τιμές;

Θα μου πείτε, ρε φίλε, ελεύθερη αγορά είναι ο καθένας βάζει όποια τιμή θέλει, δεν κατάλαβα! Βεβαίως, ουδεμία αντίρρηση, αλλά επειδή δεν έχουμε μόνο ελεύθερη αγορά αλλά και ελευθεροτυπία, μπορεί ο καθένας να βγαίνει και να λέει την άποψή του κι ας κρίνει ο κόσμος και τον άλφα και τον βήτα.

Το έχω, άλλωστε, ξαναπεί. Αυτές οι τιμές είναι καλές και άγιες μόνο για όσους δεν πίνουν κρασί ή για όσους πίνουν μια στο τόσο. Για εμάς τους καθημερινούς πότες αυτές οι τιμές είναι ανέκδοτο σωστό και όχι μόνο, είναι απλώς ένδειξη ότι η σεμνότης και η ταπεινότης εξέλιπαν από τον κόσμο τούτο και τη θέση τους επήρε η ξιπασιά και το εύκολο κέρδος, που συχνά φθάνει και ξεπερνάει τα όρια της αισχροκέρδειας.

Για όλα αυτά, βεβαίως, δεν φταίνε αυτοί που καθορίζουν τις τιμές αλλά αυτοί που αδιαμαρτύρητα τις αποδέχονται και τις επικροτούν επιλέγοντάς τες. Εμείς, δηλαδή, οι απονευρωμένοι πλέον καταναλωτές, που ντρεπόμαστε να μιλήσουμε ή που ξιπαζόμαστε αγοράζοντας μία ακριβή μεν κενή ποιοτικού περιεχομένου δε φιάλη.

17/07/2021