Οινικός, και όχι μόνο, κατή-φορος!

Να ’ναι καλά ο Χριστόφιας και οι τραπεζίτες μας, που μας έφεραν αυτούς τους καλούς ανθρώπους να μας ισιώσουν την οικονομία μας. Ότι σύντομα θα μας έφθανε η Τρόικα, το περίμενα. Ότι θα απαιτήσει τη μείωση μισθών, συντάξεων και επιδομάτων, επίσης το περίμενα. Ότι θα αυξήσει φόρους και συντελεστές, πάλι το περίμενα. Ότι, όμως, θα επιβάλει και φόρο στο κρασί, ομολογώ πως δεν μπορούσα να το φανταστώ. Θα μου πείτε: και γιατί όχι; Γιατί να μη φορολογηθεί και το κρασί, όπως πολλά άλλα προϊόντα; Όπως, λόγου χάρη, τα τσιγάρα, τα ουίσκι ή το πετρέλαιο; Το κρασί δηλαδή θα πρέπει να παραμείνει στο απυρόβλητο;  

Για να δώσει κανείς απάντηση στο εν λόγω ερώτημα, θα πρέπει πρωτίστως να διαθέτει τα βιώματα εκείνα που υπαγορεύουν ότι κάθε σκέψη για φορολόγηση του κρασιού είναι εντελώς άτοπη και εκτός πραγματικότητας, αλλά και εκτός λογικής. Εννοώ, εν ολίγοις, ότι όταν κάποιος δεν είναι εις θέσιν να κατανοήσει το κρασί κατά τρόπο βιωματικό, δεν μπορεί να κάνει εισηγήσεις για τη ενδεχόμενη φορολόγησή του. Όταν, για παράδειγμα, ένας τεχνοκράτης από τη Φιλανδία ομιλεί για το κρασί, το κάνει συνήθως ψυχρά, όπως το κάνει για οποιοδήποτε άλλο αγαθό. Για τον Φιλανδό ή τον Σουηδό οικονομολόγο το κρασί είναι μία ακόμη έννοια, που αποκτά σημασία μόνο σε σχέση με κάποιους αριθμούς, δεν είναι βίωμα, ούτε άρωμα, ούτε γεύση, ούτε πολιτισμός που χάνεται στα βάθη της Ιστορίας.

Για τον Κύπριο, όμως, αλλά και για όλους τους μεσογειακούς, και όχι μόνο, λαούς, το κρασί είναι συνταυτισμένο με την ίδια την καθημερινότητά του, είναι άρρηκτα δεμένο με τον πολιτισμό του, είναι μέρος του τραπεζιού του και πολύτιμο όσο δύο μόνο άλλα εδώδιμα αγαθά, το λάδι και ο άρτος. Για τον Κύπριο, αλλά και τον Ελλαδίτη, που και από αυτόν ζητάνε φόρο στο κρασί, ο οίνος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Δημιουργίας, αδιαίρετο στοιχείο του ανεκτίμητου τρίπτυχου: λάδι, άρτος, οίνος. Για τον κάτοικο της Μεσογείου το κρασί είναι μέρος της πολυδιαφημισμένης μεσογειακής διατροφής, που ως βάση της έχει το ελαιόλαδο, την κατανάλωση μαύρου, κατά προτίμηση, ψωμιού, την κατανάλωση ψαριού, αλλά και των φρούτων και λαχανικών, που μόνο αυτός ο ήλιος μπορεί να χαρίσει. Και μαζί με αυτά, ιδανικός συνοδός το κόκκινο κρασάκι, που πάμπολλες ανά την υφήλιο έρευνες έχουν καταδείξει πόσο ευεργετικό για την υγεία μας είναι.

Αν οι Τροϊκανοί ζητούσαν από τους δικούς μας Αρειανούς να φορολογήσουν το ουίσκι, τη βότκα, τα ρούμια και τα υπόλοιπα «σκληρά» ποτά, θα μπορούσα να βρω ψήγματα λογικής στην όλη προσπάθειά τους. Θα σκεφτόμουνα πως επιχειρούν με αυτό τον τρόπο να αποσπάσουν μια μερίδα συμπολιτών μας από την κατανάλωση αυτών των «σκληρών» ποτών και να την κατευθύνουν προς τη σαφώς ηπιότερη και ασυγκρίτως πιο πολιτισμένη κατανάλωση κρασιού, που και ευεργετική για την υγεία είναι και ενισχυτική για την οικονομία, νοουμένου ότι προτιμούνται οι τοπικοί οίνοι και όχι οι εισαγόμενοι. Θα μπορούσα, επίσης, να σκεφθώ ότι με τη φορολόγηση του ουίσκι, λόγου χάρη, και όχι του κρασιού, η Τρόικα δείχνει την πρόθεσή της να στηρίξει τόσο την τοπική παραγωγή όσο και τη βάναυσα πληττόμενη καθημερινότητά μας. Στο κάτω-κάτω, τι μας έμεινε σ’ αυτόν τον τόπο; Το ρεύμα το χρυσοπληρώνουμε, τα καύσιμα έπιασαν φωτιά, γενικά, οι τιμές όλων σχεδόν των προϊόντων μοιάζουν απλησίαστες. Από την άλλη, τα εισοδήματα όλων έχουν πάρει την κάτω βόλτα και φως στην άκρη του τούνελ δεν φαίνεται. Θα μας φορολογήσουν τώρα και το κρασί οι αθεόφοβοι;

Δεν γνωρίζω ακόμα αν και πόσο βαριά θα φορολογηθεί εν τέλει το κρασάκι μας, ούτε πόσα σεντ ανά φιάλη θα καλείται να πληρώνει χαράτσι ο «απλός άνθρωπος», αυτό όμως που γνωρίζω είναι ότι, αν τελικά η πρόταση των εκπροσώπων της Τρόικας περάσει, οι παραγωγοί μας θα βιώσουν ακόμη δυσκολότερες μέρες, καθώς η κατανάλωση είναι βέβαιον ότι θα πέσει. Μαζί τους, βεβαίως, θα περάσει δύσκολες ημέρες και ο Κύπριος οινόφιλος, ο οποίος θα αποστερηθεί, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, μία από τις τελευταίες απολαύσεις που οι διοικούντες τον τόπο μας άφησαν. Αν πάλι με τη φορολόγηση του κρασιού θα σωθεί αυτός ο τόπος, χαλάλι και ο τελευταίος οινόφιλος, χαλάλι και το παλιάμπελο, που έλεγαν και οι παππούδες μας. Πώς το είπε προχθές ένας από τους κομματάρχες μας; Αν είναι να σωθεί η Κύπρος και να καταστραφεί το κόμμα, χαλάλι η παράταξη. Και με ύφος ε, όχι νηφάλια και σουλουπωμένα, αλλά με στόμφο και με ένταση. Και με τα χέρια ανασηκωμένα έτοιμα για μάχη. Άλα του! Ρε δούλεμα που μας κάνουν όλοι τους κι εμείς χαμπάρι!

07/10/2012