Προϊόντα υπάρχουν!

Θυμάστε τον Παπανδρέου τον νεότερο; Αυτόν που έλεγε «λεφτά υπάρχουν»; Και που τελικά ανακάλυψε ότι ΔΕΝ υπάρχουν, ο δύσμοιρος! Μαθαίνω τώρα από τις ελλαδικές εφημερίδες ότι ένας απόστρατος πλωτάρχης του Πολεμικού Ναυτικού ζητάει να του καταβληθεί ως αποζημίωση το ποσόν των 260 000 ευρώ συν τους νόμιμους τόκους. Ο πλωτάρχης ζητά το ποσόν αυτό ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που του προκάλεσε ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και για την παράνομη προσβολή της προσωπικότητάς του λόγω των προεκλογικών εξαγγελιών του, οι οποίες ουδέποτε τηρήθηκαν!

Ελπίζω τώρα που κι εγώ λέω «προϊόντα υπάρχουν» να μην την πατήσω και να εισπράξω καμία μήνυση από κάνα πλωτάρχη, νομάρχη ή αλυτάρχη! Γιατί μιλώ για τα τοπικά, τα κυπριακά προϊόντα, τα δικά μας. Μιλώ γι’ αυτά ως συνέχεια των όσων παρέθεσα από αυτό το βήμα την περασμένη Κυριακή, όταν παρουσίασα το Yoleni’s, που άνοιξε στο Κολωνάκι, πουλώντας αποκλειστικά προϊόντα και αγαθά της Ελλάδος, από κάθε γωνιά της χώρας, δύο και πλέον χιλιάδες διαφορετικά προϊόντα, από κρασιά, τυριά, αλλαντικά, ζυμαρικά, παγωτά, ελαιόλαδα, ξίδια, ελιές, κρέατα, ψωμιά και ό,τι βάζει ο νους του ανθρώπου.

Αναρωτήθηκα, λοιπόν, τις ημέρες που μεσολάβησαν ανάμεσα στην προηγούμενη και σε αυτή την Κυριακή, για το κατά πόσον η θαυμασία μας νήσος είναι εις θέσιν να υποστηρίξει με τα δικά της και μόνο προϊόντα ένα εγχείρημα παρόμοιου τύπου με αυτό του Yoleni’s στο Κολωνάκι. Να υποστηρίξει ένα κατάστημα όχι αυτού του μεγέθους, βεβαίως, μια και είμαστε ως τόπος σαφώς μικρότερος και με πιο περιορισμένο βεληνεκές, αλλά ενός κάποιου εκτοπίσματος και μίας κάποιας ποιότητας. Υπάρχουν, τέλος πάντων, σε αυτό το νησί, που όμοιό του «δεν έσσιει», που λένε και οι ντόπιοι, μία κρίσιμη μάζα προϊόντων ικανή να καταστήσει βιώσιμη μια επιχείρηση τύπου Yoleni’s; Η απάντησή μου είναι ευθεία, ξεκάθαρη και άμεση: Υπάρχει! Κι ας ρισκάρω με αυτό που λέω, αν όχι να φάω καμιά μήνυση, να εισπράξω τη χλεύη των γκουρμέδων του τόπου.

Αν αρχίσω από το καθαυτό θέμα της στήλης, τον οίνο, δεν πιστεύω να συναντήσω οποιαδήποτε σοβαρή δυσκολία, καθώς υπάρχουν πια στην οιναγορά της χώρας τοπικής παραγωγής κρασιά όλων σχεδόν των κατηγοριών, που είναι ικανά να συνθέσουν μια σοβαρή λίστα οινικής ποιότητας. Αρκετά αξιόλογα λευκά, με εμπροσθοφυλακή τα γηγενή Ξυνιστέρια, αλλά και κάποια πολύ καλά Chardonnay, Sauvignon Blanc, Viognier και Μοσχάτα. Πάμπολλα καλά έως εξαιρετικά ροζέ από κάθε αμπελουργική ζώνη της χώρας από ποικιλίες ων ουκ έστιν αριθμός. Λιγότερα, αλλά υπαρκτά κόκκινα καλής ποιότητας, από ξενικές ποικιλίες, όπως οι Syrah, Merlot, Cabernet Sauvignon, αλλά και από γηγενείς, όπως το Μαραθεύτικο, το Γιαννούδι και η Λευκάδα (αυτήν πια μπορούμε να την αποκαλούμε και ντόπια). Γλυκά κρασιά παγκοσμίου κλάσης, με προμετωπίδα την Κουμανδαρία, η οποία έγινε πια πιο πολυπρόσωπη, με την εμπλοκή στην παλαίωση και εμφιάλωσή της των μικρών περιφερειακών μονάδων της νήσου. Εξαιρετικά μοσχάτα με διεθνείς βραβεύσεις και υψηλή ποιότητα, που δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα τα κορυφαία της γης. Αναφέρω ως  παράδειγμα αυτό της Αγίας Μαύρης στο Κοιλάνι, το οποίο, αν και θα έπρεπε να βρει αρκετούς μιμητές, για κάποιον αδιευκρίνιστο για τον γράφοντα λόγο, δεν βρήκε. Με την προϋπόθεση ότι υπάρχει άριστη γνώση του αμπελοοινικού χώρου του τόπου μας, η σταχυολόγηση μίας λίστας κρασιών για ένα τέτοιο κατάστημα είναι απολύτως δυνατή. Και σε αυτήν ακόμη την περίπτωση που δεν υπάρχει η προσωπική γνώση του ίδιου του επιχειρηματία, δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα, καθώς θα μπορούσε να κάνει την όλη δουλειά κάποιος ειδικός επί του θέματος, άλλωστε, αυτό έκανε, όπως και την περασμένη εβδομάδα έγραψα, ο ιδιοκτήτης του Yoleni’s, ο οποίος επέλεξε να συνεργαστεί με την ηλεκτρονική κάβα Botilia.gr.

Βεβαίως, ένα τέτοιο εγχείρημα δεν μπορεί να βασιστεί μόνο στο κρασί, μια και για να αποκτήσει πληθωρικότητα και πολυσυλλεκτικότητα η γκάμα των προϊόντων θα πρέπει να εμπλουτιστεί με πολλά άλλα τοπικά αγαθά. Με τυριά, τα οποία επίσης υπάρχουν. Έχει πια γεμίσει η Κύπρος με μικρά τυροκομεία που προσφέρουν αμέτρητες επιλογές σε χαλούμια κάθε λογής. Φρέσκα και ώριμα, αιγινά, αιγοπρόβεια, σε αεροστεγή συσκευασία, σε μορφή χύμα κτλ. Και κεφαλοτύρια και κασκαβάλια και χαλίτζια και αναράδες. Έχουμε πλέον στη διάθεσή μας εξαιρετικά λουκάνικα από μικρές αλλαντοποιίες της χώρας, που δεν είναι γεμάτα λίπος και ποτισμένα με κακής ποιότητας κρασί. Δεν είναι, εξάλλου, λίγα τα οινοποιεία μας που πουλάνε τα δεύτερα και τα τρίτα κρασιά τους, τις λεγόμενες πιέσεις, σε αλλαντοποιίες για να τα χρησιμοποιήσουν για τα λουκάνικα και τα λοιπά αλλαντικά τους. Λούντζες, χοιρομέρια, η πιτσιλίσιμη «ποσιρτί» και άλλα τινά μπορούν να αποτελέσουν τα κομμάτια ενός πολύ ενδιαφέροντος γευστικού παζλ για ψαγμένους.

Έπειτα, υπάρχουν μερικά κορυφαία ελαιόλαδα στο νησί μας, βγαλμένα από κυπριακές ή κορωνέϊκες ελιές ή από ανάμειξη των δύο ή και περισσότερων ποικιλιών. Οι ελιές μας, μαύρες και τσακιστές, από επιλεγμένους παραγωγούς είναι θαυμάσιες, αρκεί να είναι φρέσκιες και καλοφτιαγμένες. Είναι πολλά αυτά για τα οποία μπορώ να μιλήσω, αλλά ο χώρος δεν μας το επιτρέπει. Θα πω μόνο, καταληκτικά, ότι για να επιτύχει μία προσπάθεια συγκέντρωσης και παρουσίασης προς πώληση των καλύτερων κυπριακών προϊόντων απαιτείται ψάξιμο σε βαθμό εξουθένωσης. Δύο παραδείγματα, προτού σας ευχηθώ Καλή Κυριακή. Θυμάμαι, όταν επισκεπτόμουνα από καιρού εις καιρόν τον αείμνηστο Πάμπο Αργυρίδη στη Βάσα Κοιλανίου, που έφερνε πάντα σε ένα σανίδι ένα τυρί παντελώς άγνωστο, αλλά υπέροχο. Ήταν ένα τυρί που έφτιαχνε η γειτόνισσά του από γάλα δικών της προβάτων. Αυτό το τυρί (και σαν αυτό αρκετά άλλα) χρειάζεται κάποιος να το ανακαλύψει και να το φέρει στο προσκήνιο. Στην Αθηαίνου πάλι υπάρχει κάποιος Χατζηκαλλής, που κάνει ένα γιαούρτι σε μικρές ποσότητες, το οποίο πουλάει χύμα σε φίλους και γνωστούς. Αυτό το γιαούρτι είναι θεϊκό, το κορυφαίο που έχω ποτέ δοκιμάσει. Αυτό λοιπόν το γιαούρτι χρειάζεται κάποιος να το τυποποιήσει, να το ονοματίσει, να το εξηγήσει και να το συστήσει σε ένα κοινό που αενάως ψάχνει το εκλεκτότερο όλων!

29/01/2017