Αρχική Σελίδα  |  Επικοινωνία  |  Αναζήτηση:
Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024
Cyprus Wine Pages

Από τα ντεπόζιτα στις πλαστικές καρέκλες



Οινοποιείο στην Κύπρο

Εάν με ρωτάτε ποιο πράγμα με ενοχλεί περισσότερο στην Κύπρο, θα απαντούσα άνευ περιστροφής: «τα ντεπόζιτα στις στέγες των σπιτιών!». Όπου στρέψεις το βλέμμα, ντεπόζιτα πλαστικά, άσπρα συνήθως, θα δεις. Μοντέρνο είναι το σπίτι, κλασικό, παλιό αρχοντικό, το ντεπόζιτο τουρλωμένο στην οροφή. Είναι κάτι ωραία σπίτια, υπάρχουν μερικά πού και πού, με στρωτή κεραμιδένια σκεπή, ωραίους κήπους και άλλα τινά, που έχουν στα κεραμίδια επάνω έναν μεταλλικό πύργο με ηλιακά πλαίσια, άσπρο πλαστικό ντεπόζιτο και κάμποσα άλλα «πατσαρίτσια» δεξιά κι αριστερά. Εντάξει, γούστο και αισθητική καλλιέργεια δεν έχουμε, νόμους όμως, πολεοδομικούς κανονισμούς, έχουμε; Αρχιτέκτονες που να τους τηρούν και να τους σέβονται, έχουμε; Διακοσμητές, ντιζάινερς, καλλιτέχνες της δόμησης, έχουμε;

 

Ως γνωστόν, τα ντεπόζιτα δεν επιτρέπεται να φαίνονται στις ταράτσες των σπιτιών. Και, όμως, η συντριπτική πλειοψηφία των μεγαλεπήβολων οίκων μας έχει στη σκεπή της αυτό το κέρατο! Και καλά στις πόλεις, όπου έτσι κι αλλιώς ο καθείς κάνει ό,τι μα ό,τι θέλει. Ο «απλός ο άνθρωπος», που λέει και ο Πρόεδρός μας, ο κάτοικος της Λόφου, της Πιτσιλιάς, όλων αυτών των άλλοτε γραφικών χωριών, με τα παραδοσιακά κτίσματα και το ανάγλυφο και τόσο χαρακτηριστικό κυπριακό τοπίο, πώς καταδέχεται αυτή την ασχήμια; Πας στη Λόφου, ρε παιδί μου, αυτό το όμορφο και σχετικά διατηρημένο χωριό, και βλέπεις ντεπόζιτα πλαστικά στις στέγες! Αν είναι ποτέ δυνατόν! Υποτίθεται δε ότι η Λόφου είναι χωριό διατηρητέο, με σαφή αρχιτεκτονική κτλ., κτλ., κτλ…

 

Δυστυχώς, η ίδια και χειρότερη εικόνα και με αρκετά οινοποιεία. Ντεπόζιτα τουρλωμένα στις στέγες, πλαστικοί κάδοι εκτεθειμένοι στο βλέμμα του επισκέπτη, καρέκλες πλαστικές από Κίνα, τέλος πάντων, κακογουστιά στο έπακρον. Έκανε και ο Κ.Ο.Τ. τους δρόμους του κρασιού. Εισηγήθηκα τότε να εντάξουν σ’ αυτούς μόνο δυο-τρία οινοποιεία, τα οποία ήταν αρχιτεκτονικά σε υψηλό επίπεδο, αλλά και από άποψη γκάμας κρασιών αξιοπρεπέστατα. Θα ακολουθούσαν έπειτα και όσοι οινοποιοί ήταν διατεθειμένοι να σουλουπώσουν τις μονάδες τους. Εξήγησα μάλιστα αναλυτικά το σκεπτικό μου, λέγοντας πως όταν στόχος είναι να φέρεις κοντά στα οινοποιεία τον «ποιοτικό», όπως τον αποκαλούμε στην Κύπρο, τουρίστα, δεν μπορείς να τον παίρνεις όπου λάχει, αλλά μόνο σε χώρους που θα πείσουν για το υψηλό από κάθε άποψη επίπεδό τους. Βεβαίως, η γνωστή κυπριακή στάση, που υπαγορεύει πως δεν μπορούμε να αφήσουμε απ’ έξω κανέναν. Όλους μέσα! Καλούς, κακούς και άσχημους! Και πάει ο τουρίστας, λόγου χάρη, σ’ ένα πρόχειρο υποστατικό που λέγεται οινοποιείο, χωρίς αρχιτεκτονική, χωρίς τις δέουσες προδιαγραφές, με τα ντεπόζιτα σκαρφαλωμένα στις ταράτσες, τις πλαστικές καρέκλες σύννεφο, τα ποτήρια γευσιγνωσίας ακατάλληλα, χωρίς έναν στοιχειώδη χώρο υποδοχής, τέλος πάντων, με βασικότατες ελλείψεις σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας. Και περιμένουμε να του αρέσει και να αγοράσει και κάνα-δυο ντουζίνες κρασιά φεύγοντας!

 

Δεν χρειάζονται κατ’ ανάγκην ακριβά μάρμαρα, σπάνιοι γρανίτες ή σκληρό ιρόκο για να διαθέτει μία οινοποιία επίπεδο και επαγγελματισμό. Αρκεί το καλό γούστο. Και καλό γούστο υπάρχει και στην ΙΚΕΑ, για παράδειγμα, όπου με λίγα χρήματα εξοπλίζεις από οινοποιείο μέχρι ανάκτορο. Δεν έχω πρόθεση, βεβαίως, να διαφημίσω την ΙΚΕΑ, απλώς τη χρησιμοποιώ ως ένα άκρως χαρακτηριστικό παράδειγμα χώρου (σίγουρα δεν είναι ο μόνος), που μπορεί να ανταμώσει τις προσδοκίες όσων δεν μπορούν ή δεν θέλουν να ξοδέψουν πολλά χρήματα. Γιατί από την πλαστική του Πεκίνου ώς την ξύλινη ή την παραδοσιακή ψάθινη καρέκλα μεσολαβεί το χάος. Είναι, δυστυχώς, σοβαρό το έλλειμμα καλαισθησίας και γούστου στον τόπο μας και, βεβαίως, δεν έχει να κάνει μόνο με τα οινοποιεία.

 

Το συναντάμε παντού, από τον τρόπο με τον οποίο συζητάμε, συναλλασσόμαστε, πολιτευόμαστε, ντυνόμαστε κτλ. Το κρασί όμως δεν είναι πολιτική, ούτε μόδα ή life style, γι’ αυτό η έλλειψη καλαισθησίας είναι περισσότερο αισθητή, καθώς το κρασί και ο ευρύτερος αμπελοοινικός χώρος απαιτούν έναν ελάχιστο ρομαντισμό και μία στοιχειώδη κοινωνική καλλιέργεια. Διαφορετικά, όταν αυτά απουσιάζουν, το κρασί υποβαθμίζεται, πέφτει τόσο χαμηλά όσο και οι υπόλοιπες δραστηριότητές μας. Δεν αντέχει το κρασί αυτή την πτώση, δεν μπορεί να τη χωνέψει, όπως τη χωνεύουν άλλες δραστηριότητες του ανθρώπου. Το κρασί, όταν αποσπάται από το γούστο, τον σεβασμό στην παράδοση και τον επαγγελματισμό, καταντά μοιραίο και φθηνό, μοιάζει να υποκύπτει στην φθορά και τη μιζέρια του γένους. Το κρασί είναι συνυφασμένο με την πιο αρχοντική συμπεριφορά, με την πιο ευγενική έκφανση του ανθρώπου, είναι συνταυτισμένο με την ίδια τη γη, τον πολιτισμό, τη δημιουργία. Μόνο αν το αντικρίσουμε ως τέτοιο, θα πορευθούμε μαζί του με αξιοπρέπεια και με την ανάλογη επιτυχία.


09/09/2012

Άρθρα: Κύπρος

»

Περί καταστροφής και άλλων τινών

02/07/2020

»

Ο μεγάλος εχθρός

08/10/2017

»

Προϊόντα υπάρχουν!

29/01/2017

»

Οι δρόμοι του κρασιού

08/01/2017

»

Ονομασίες Προέλευσης άνευ περιεχομένου

23/10/2016

»

Περί αμπελοοινικής ταυτότητας

08/11/2015

»

Τοπικά κόκκινα παλαίωσης

01/11/2015

»

Αν ήμουν δικτάτωρ…

05/01/2014

»

Η υπόθεση Πετρίτης

03/11/2013

»

Ο κόσμος της Κύπρου

15/09/2013

»

Να δούμε μακριά…

21/04/2013

»

Βιώσιμοι και εγκλωβισμένοι

14/04/2013

»

Ποιος επιλέγει στο αεροδρόμιο;

06/01/2013

»

Μείναμε από κόκκινα

23/12/2012

»

Τέλεια μέσα, συγκεχυμένοι στόχοι

16/12/2012

»

Περιρρέουσα ατμόσφαιρα και κρασί

11/11/2012

»

Οινικός, και όχι μόνο, κατή-φορος!

07/10/2012

»

Περσινά ποτήρια προς €2,50

30/09/2012

»

Από τους ζωόφιλους στους οινόφιλους

23/09/2012

»

Από τα ντεπόζιτα στις πλαστικές καρέκλες

09/09/2012

Οίνου Συμβουλευτική Πάνω  |  Πίσω  |  Εκτύπωση  |  Εξειδικευμένη Αναζήτηση  |  Επικοινωνία  |  Αρχική Σελίδα