Αρχική Σελίδα  |  Επικοινωνία  |  Αναζήτηση:
Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024
Cyprus Wine Pages

Μια βόλτα στο Πιεμόντε



Μια ακόμη αναφορά στην οινοποίηση μάς έχει απομείνει, αυτή στο Port. Την κρατάω για τον Σεπτέμβρη, καθώς σήμερα, αλλά και την Κυριακή που έπεται, θα μας απασχολήσει το Πιεμόντε. Ο Αύγουστος θα μας χαρίσει μια ανάπαυλα, απαραίτητη τόσο για τον γράφων όσο και για τους 

Piemonte

αναγνώστες.

 

Το Πιεμόντε, λοιπόν, είναι μια μεγάλη αμπελουργική ζώνη, που εκτείνεται στα βορειοδυτικά της Ιταλίας. Όμορφη, αμπελουργικά πληθωρική, με ανάγλυφο τοπίο που καλύπτεται από τα πλούσια φυλλώματα των αμπελώνων και των ηλιοτροπίων. Μια εκτεταμένη περιοχή με δεκάδες περιποιημένα και καθαρά χωριά, ένας οινικός τόπος με δροσερό κλίμα, ιδανικός για την προσέλκυση αυτού που καλούμε «ποιοτικός τουρισμός».

 

Βρέθηκα σ’ αυτό το ιστορικό αμελοοινικό τοπίο για οκτώ ημέρες και οφείλω να ομολογήσω πως ανάμεσα στις όσες αμπελουργικές περιοχές έχω επισκεφθεί, το Πιεμόντε είναι από κάθε άποψη η πλέον ενδιαφέρουσα. Πρώτα απ’ όλα είναι η πιο όμορφη, καθώς το ανάγλυφο του τοπίου δημιουργεί ένα απίθανο σκηνικό που δεν κουράζει, όπως συμβαίνει με πολλές διάσημες αμπελουργικές ζώνες, οι οποίες απλώνονται σε τεράστιες πεδινές εκτάσεις. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει, βεβαίως, και η ποικιλιακή σύνθεση του Πιεμόντε. Τρεις ερυθρές ποικιλίες – Nebbiolo, Barbera, Dolcetto – απαντώνται στην περιοχή, ανάμεσά τους όμως ξεχωρίζει ο μεγάλος πρωταγωνιστής, το Nebbiolo, που αποδίδει καθεχρονικά στους παραγωγούς τα κορυφαία κρασιά της ζώνης. Τα κρασιά αυτά μπορούν να πάρουν τρία πρόσωπα και να ονομαστούν είτε Nebbiolo d’ Alba, αφού παράγονται γύρω από τη μικρή και πανέμορφη πόλη Alba, είτε Barolo ή Barbaresco, ανάλογα με πού παράγονται, στο χωριό Barolo ή στο χωριό Barbaresco. Πάντως, σε όποιο από τα δύο χωριά κι αν παράγονται ένα είναι το βέβαιο: Υψηλή τιμή και, φυσικά, υψηλή ποιότητα. Τα δύο αυτά κρασιά (Barolo και Barbaresco) δεν αποτελούν μόνο την κορυφαία μορφή έκφρασης του Nebbiolo, αλλά αντιπροσωπεύουν συγχρόνως τον ανθό της οινικής παραγωγής του Πιεμόντε και μαζί ολόκληρης της Ιταλίας.

 

Το κελλάρι στο οινοποιείο του Angelo Gaja

Η εκτίμηση αυτών των σεβάσμιων ερυθρών οίνων προσκρούει σε δύο παράγοντες: Στις έντονες και στεγνές πολλές φορές τανίνες που διαθέτουν και στην τονισμένη οξύτητά τους. Τα δύο αυτά γευστικά χαρακτηριστικά των εν λόγω κρασιών συντείνουν σε μεγάλο βαθμό στην απόρριψή τους από μια μεγάλη μερίδα του οινόφιλου κοινού. Η παρουσία μου στην περιοχή του Πιεμόντε και οι επισκέψεις που έκανα σε παραγωγούς, κάβες και εστιατόρια της περιοχής με βοήθησαν να συνειδητοποιήσω πως για τη σωστή εκτίμηση των Barolo και Barbaresco απαιτούνται τρία πράγματα: Πρώτον, μια δεκαετής τουλάχιστον παλαίωση, η οποία θα στρογγυλέψει γευστικά τα κρασιά, επιτρέποντάς τους συγχρόνως να αναπτύξουν την αρωματική και γευστική πολυπλοκότητά τους. Οποιαδήποτε προσπάθεια αξιολόγησης ενός καλού Barolo, προτού συμπληρωθούν 8-10 έτη παλαίωσης, είναι βέβαιο ότι θα πέσει στο κενό, άστε που η αποπωμάτιση μίας φιάλης σε νεαρότερη ηλικία θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως βρεφοκτονία. Δεύτερο, η εκτίμηση ενός Barolo ή ενός Barbaresco στα πλαίσια μιας επαγγελματικής γευσιγνωσίας είναι πολύ δύσκολη, καθώς οι έντονες και στεγνές τανίνες των κρασιών κουράζουν εύκολα τη γλώσσα και τον ουρανίσκο, με αποτέλεσμα η κρίση μας για τους υπό δοκιμή οίνους να καθίσταται επισφαλής. Τα Barolo και Barbaresco απαιτούν τη συνοδεία του ανάλογου φαγητού, για να μπορέσουν να εκδηλώσουν το μεγαλείο και την κλάση τους. Ένα σωστά ψημένο φιλέτο, για παράδειγμα, μπορεί να αναδείξει τα εν λόγω κρασιά ασυγκρίτως καλύτερα απ’ ό,τι μια ξερή γευστική δοκιμή. Με απλά λόγια, τα Barolo και Barbaresco απαιτούν τη συνοδεία φαγητού, αλλιώς δεν μπορούν εύκολα να εκτιμηθούν. Και τρίτο, τα κρασιά αυτά γίνονται πολύ καλύτερα κατανοητά, όταν επισκεφθεί κανείς τον ιδιαίτερο τόπο παραγωγής τους, ο οποίος έχει πολλά να διδάξει.

 

Στο Πιεμόντε υπάρχουν σήμερα δύο οινοποιητικές σχολές, η παραδοσιακή και η πιο μοντέρνα. Η διαφορά ανάμεσά τους έγκειται στον τρόπο παλαίωσης των κρασιών. Η πρώτη σχολή επιμένει στη χρήση των παλιών, μεγάλων δρύινων βαρελιών, τα οποία λόγω του μεγέθους (2000-5000 λίτρα) και της ηλικίας τους δεν φορτώνουν το κρασί με ξύλο και βανίλια, αλλά το βοηθούν μόνο να μικροοξυγονωθεί και να ωριμάσει. Αντίθετα, η έτερη σχολή έχει προχωρήσει στη χρήση των μικρών βαρελιών των 225 λίτρων, τα οποία ανανεώνει κάθε τρία-τέσσερα χρόνια, «φορτώνοντας» με αυτό τον τρόπο το κρασί με περισσότερο ξύλο και πιο πολλή βανίλια και καπνιά. Το αποτέλεσμα από τη χρήση των μικρών βαρελιών είναι εύληπτο στο ποτήρι. Πιο πρόδηλη δρυς και διάθεση μάλλον νεοκοσμίτικη. Υπάρχει, βεβαίως, και η μέση λύση, την οποία εφαρμόζουν κάποιοι παραγωγοί. Ένα χρόνο στα μεγάλα, παλιά βαρέλια και ένα στα μικρά. Πάντως, απ’ ό,τι έχω δοκιμάσει στο Πιεμόντε, σ’ ένα συμπέρασμα κατέληξα: Ζήτω η παράδοση!

 

Θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθώ όμως και στον αφανή ποικιλιακό ήρωα του Πιεμόντε, το εξαιρετικό Barbera. Όποιο από τα δύο Barbera (Babrera d’Alba ή Barbera d’Asti) δοκιμάσετε για ένα θα πειστείτε: Πολύ καλά, κάποτε εξαιρετικά κρασιά σε πολύ λογική τιμή. Όσο για τον ερυθρό ποικιλιακό κομπάρσο της περιοχής, το Dolcetto, πιείτε το άφοβα. Προτιμήστε κάποια από τις πολλές ελαφριές εκδοχές του, για να συνοδεύσετε κάποιο ανάλογο πιάτο ή μια πιο πλούσια και πολύπλοκη, αν το φαγητό σας το απαιτεί.

 

Για προδόρπιο επιλέξετε ένα από τα δύο λευκά του Πιεμόντε, το Roero Arneis (από την ποικιλία Roero) ή το Gavi di Gavi (από την ποικιλία Gavi). Πάντοτε φρέσκα. Όσο για το επιδόρπιο, μία είναι η επιλογή, ίσως η καλύτερη στον κόσμο. Ένα δροσερό, ολόφρεσκο και σπαρταριστό Moscato d’Asti. Χαμηλόβαθμο (5-6% αλκοολικός τίτλος), ημίγλυκο έως γλυκό, με μία λέξη, τέλειο!

 

Την άλλη Κυριακή θα μιλήσω για το κρασί στα εστιατόρια του Πιεμόντε. Έχω πολλά να πω...

 


13/07/2007

Άρθρα: Αμπελώνες

»

Κάποτε πρέπει να ωριμάσουμε

04/02/2024

»

Single Vineyard και άλλα τινά

01/10/2020

»

Εδώ Πελοπόννησος!

26/11/2017

»

Οινικές προτάσεις από Δράμα

19/06/2016

»

Η κρισιμότητα του υψομέτρου

15/02/2015

»

Κρήτη όπως Κύπρος…

17/03/2013

»

Μεταξύ Μαντινείας και Νεμέας

19/08/2012

»

Σαν πας στη Σαντορίνη

01/04/2012

»

Σαντορίνη, το καλύτερο λευκό του κόσμου;

25/03/2012

»

Νεμέα για τους τύπους

18/03/2012

»

Υπάρχει η έννοια της εσοδείας στο νησί;

28/06/2009

»

Πότε η χρονιά είναι καλή;

21/06/2009

»

Τα λαβωμένα σταφύλια

14/06/2009

»

Πόσα αμπέλια έχετε, παρακαλώ;

22/03/2009

»

Οι μεγάλες ημέρες των μικρών ονείρων

15/03/2009

»

Όχι άλλο Bordeaux!

28/08/2007

»

Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς Barberas;

15/07/2007

»

Μια βόλτα στο Πιεμόντε

13/07/2007

»

Το σταφύλι αποκαλύπτεται...

11/02/2007

»

Ο αμπελώνας

04/02/2007

Οίνου Συμβουλευτική Πάνω  |  Πίσω  |  Εκτύπωση  |  Εξειδικευμένη Αναζήτηση  |  Επικοινωνία  |  Αρχική Σελίδα