Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς Barberas;

...τα κρασιά αυτά ήσαν μια κάποια λύσις.

Την περασμένη Κυριακή κάναμε μια σύντομη βόλτα στο όμορφο Πιεμόντε. Σήμερα, θα καθίσουμε στις οστερίες και τα εστιατόριά του, θα γευτούμε τα πιάτα της εξαιρετικής του κουζίνας και, βεβαίως, 

Piemonte

Κρίμα, όμως, που τα όσα θα αποτυπώσω σήμερα στο χαρτί, με ειλικρίνεια και εντιμότητα, δεν θα τα διαβάσουν όλοι οι εν Κύπρω εστιάτορες. Κρίμα γιατί αξίζει να λάβουν γνώση των όσων γαστροοινικών λαμβάνουν χώρα στη βορειοδυτική Ιταλία.

Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή: Μπαίνουμε στο αυτοκίνητό μας και περνώντας μέσα από μυριάδες όμορφα και ευημερούντα αμπέλια, φθάνουμε στον προορισμό μας. Το μέρος συστημένο από κάποιους φίλους παραγωγούς της περιοχής. Μια μικρή osteria, έτσι καλούν την ταβέρνα οι Ιταλοί, περιποιημένη, στιλάτη και καθάρια. Καθόμαστε σε μια γωνιά και να ’σου οι λίστες. Η μία του φαγητού, η άλλη του κρασιού. Η πρώτη μονοσέλιδη, περιλαμβάνει 10-12 τoπικά πιάτα, η δεύτερη πολυσέλιδη, φιλοξενεί 320 κρασιά! Όλα τα ποιοτικά Barbera, Dolcetto, Barolo, Barbaresco και Moscato της περιοχής. Κάμποσα τοσκανέζικα διαμάντια όλων των ποιοτικών και τιμολογιακών βαθμίδων συν κάτι ψιλά από τον διεθνή αμπελώνα. Οι τιμές; Λογικότατες. Για τα κυπριακά δεδομένα, τζάμπα! Οι σαμπάνιες £30, σχεδόν όσα τις αγοράζουμε εμείς από το ράφι, τα Barbera από £7 μέχρι £18, τα Barolo από £24 μέχρι £100 τα πλέον ακριβά και ονομαστά.

Παραγγέλουμε, λοιπόν, ένα Barbera d’Alba 2004 του Enzo Boglietti προς £7,80! Ο υπεύθυνος οινοχόος του εστιατορίου καταφθάνει με ένα ζευγάρι ποτήρια Schott Zweisel (από τα καλύτερα στον κόσμο). Μας παρουσιάζει το κρασί, το δοκιμάζουμε, το εγκρίνουμε και αρχίζουμε να το απολαμβάνουμε. Χρώμα βαθύ, αρωματικό μεγαλείο, σώμα, δύναμη, διάρκεια σ’ ένα κρασί των οκτώ λιρών.

Τρία πιάτα πήρε η ομοτράπεζή μου, τέσσερα ο γράφων. Για φινάλε μία μισή φιάλη (37,5cl) ενός εκρηκτικού Moscato d’Asti. Ο λογαριασμός £48 σύνολο. Το φαγητό απίστευτο, το σέρβις πολύ καλό, το κρασί αστέρι. Όλα αυτά στην Osteria del Vignaiolo, στη Santa Maria του Πιεμόντε.

Βεβαώς, το ίδιο σκηνικό διαδραματίστηκε σε όλα τα εστιατόρια που δείπνησα στο Πιεμόντε. Τα ίδια και στη La Libera στην πόλη Alba, τα ίδια και στη La Salida, τα ίδια και στα άλλα 8-10 εστιατόρια, όπου είχα τη χαρά να δειπνήσω.

Δεν πήγα πουθενά και να δω μεγάλες λίστες φαγητού. Δέκα το πολύ δεκαπέντε πιάτα, τόσα που να μπορεί ο εστιάτορας να προσφέρει με φρεσκάδα και ποιότητα. Δεν πήγα πουθενά και να δω μικρές και αδιάφορες λίστες κρασιού. Διακόσιες ετικέτες είχε η φτωχότερη, 1100 είχε η La Salida. Δεν πήγα πουθενά και να μη δω Scott, Riedel και Spiegelau. Δεν πήγα πουθενά και να με κατακλέψουν.

Κάποιοι Κύπριοι εστιάτορες ίσως θυμώσουν με τα όσα γράφω, ίσως πάλι πουν πως τέτοιες λίστες κρασιού υπάρχουν στην Ιταλία γιατί εκεί ο κόσμος πίνει κρασί. Αλήθεια είναι πως οι Ιταλοί δεν πίνουν κάτι άλλο με το φαγητό τους, παρά μόνο κρασί. Αλήθεια είναι, επίσης, πως οι πλείστοι Κύπριοι δεν πίνουν τίποτα άλλο με το φαγητό τους, παρά μόνο μπίρα. Μα πώς να πιουν κρασί όταν αυτό είναι τόσο πρόχειρα διαλεγμένο, τόσο πρόχειρα και αδέξια σερβιρισμένο και τόσο παράλογα υπερτιμημένο;

Ποιος εστιάτορας στη μακαρία αυτή νήσο τόλμησε να τιμολογήσει λογικά τα κρασιά της λίστας του; Ποιος μέτρησε την ποιότητα και μόνο, όταν επέλεξε τα κρασιά του οινοκαταλόγου του; Ποιος συνειδητοποίησε την αναγκαιότητα εκπαίδευσης του προσωπικού του στο σωστό σερβίρισμα του οίνου; Ποιος εστιάτορας του τόπου τούτου φρόντισε να εξασφαλίσει καλές συνθήκες φύλαξης των κρασιών του και ποιος ζήτησε να αγοράσει μια-δυο ντουζίνες καλά κρασοπότηρα;

Δεν βλέπουν οι φίλοι εστιάτορες ότι με την υπερτιμολόγηση των κρασιών στα μαγαζιά τους απομακρύνουν τον κόσμο από το κρασί; Πάρα πολλοί είναι οι φίλοι που μου λένε πως καλό κρασί πίνουν πλέον μόνο στο σπίτι τους, αφού αρνούνται να πληρώσουν το βαρύ χαράτσι που τους επιβάλλουν οι εν Κύπρω ιδιοκτήτες χώρων εστίασης.

Θα μου πείτε «όλα είναι καλά και άγια στην Ιταλία;» Όχι, βέβαια. Κάντε μια βόλτα μέχρι το κέντρο της τουριστικότατης Φλωρεντίας και άλλη μια μέχρι την πολυδιαφημισμένη Βενετία και θα δείτε το άλλο πρόσωπο της εστίασης. Πρόχειρο φαγητό, ακριβά κρασιά, εκμετάλλευση και αισχροκέρδεια.

Ποια είναι λοιπόν η διαφορά μας με τους Ιταλούς και τους πλείστους λαούς της Ευρώπης; Η εξής απλή: Στη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία, τη Γερμανία, την Ελβετία, την Ελλάδα και αλλού βρίσκεις και καλούς χώρους εστίασης, με άριστο φαγητό και εξαιρετικούς οινοκαταλόγους, βρίσκεις όμως και τους άσχημους και τουριστικούς χώρους, όπου όλα πάνε χύμα. Στην Κύπρο βρίσκεις μόνο το δεύτερο. Οι πρώτες καλές επιλογές απουσιάζουν. Πλην ελαχίστων, βεβαίως, εξαιρέσεων, τις οποίες, όποτε τις εντοπίζουμε, τις επαινούμε και τις αναδεικνύουμε.

Μέχρι τον Σεπτέμβρη, Καλές Διακοπές σε όλους.

15/07/2007