Μεταξύ Μαντινείας και Νεμέας

Αν έλεγα πως ο Τσέλεπος είναι τυχερός άνθρωπος, πρώτος θα έφερνε αντίρρηση ο πεθερός μου εξ Αθηαίνου, ο οποίος δεν πολυπιστεύει στην τύχη. Και, βεβαίως, θα μου αντέτεινε ότι δεν είναι τυχερός αλλά ικανός. Και νομίζω πως δεν θα είχε άδικο. Ο Γιάννης Τσέλεπος, βλέπετε, τελείωσε τις σπουδές του περί τα τέλη της δεκαετίας του ογδόντα και γύρισε στο νησί του την Κύπρο, ψάχνοντας για δουλειά. Νέος, δυναμικός, με πτυχίο οινολογίας από το πανεπιστήμιο της Ντιζόν στη Βουργουνδία, αναζήτησε εργατική στέγη στη γη που τον έθρεψε. Τότε, η κυπριακή οινοβιομηχανία κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου και συνεπώς κανείς δεν ασχολήθηκε με τον νεανίσκο εκ Βουργουνδίας.

Το 1980 ο Τσέλεπος πάει για κυνήγι μ’ έναν καλό του φίλο στην Αρκαδία, περιοχή που έμελλε να σημαδέψει τον μετέπειτα βίο του, αφού, λίγο καιρό μετά, αναλαμβάνει σύμβουλος-οινολόγος στο οινοποιείο του Νασιάκου και του Κώστα Αντωνόπουλου, όπου και παραμένει για οκτώ περίπου χρόνια. Ο έρωτας με την τοπική ποικιλία Μοσχοφίλερο δεν αργεί και το 1989 ο Τσέλεπος φυτεύει το πρώτο αμπέλι. Το 1992 βγαίνει το πρώτο, πειραματικό κρασί και δύο χρόνια αργότερα το Κτήμα Τσέλεπου εγείρεται περήφανο στον αρκαδικό ουρανό. Από εκεί και έπειτα η ιστορία είναι γνωστή. Ο Τσέλεπος που, εν τω μεταξύ, παντρεύεται την ωραία και ευγενική Αμαλία, η οποία κατάγεται από τις Ρίζες Αρκαδίας, μεγαλώνει τον αμπελώνα, που σήμερα αριθμεί πάνω από 300 στρέμματα.

Ο ανήσυχος οινοποιός δεν θα σταματήσει όμως εδώ την οινική του δράση. Το 2003, ολοκληρώνοντας τις αναζητήσεις του μέσα στο πελοποννησιακό οινοπέδιο, επιλέγει και αγοράζει 85 στρέμματα ενός αμπελώνα 50 χρόνων, στην περιοχή Κούτσι Νεμέας, σε υψόμετρο 380 μέτρων. Επιλέγει τη συγκεκριμένη περιοχή για τη δυνατότητά της να παράγει κρασιά υψηλών προδιαγραφών και μακράς παλαίωσης. Πρόσφατα, μέσα στον αμπελώνα ανεγέρθηκε ένα λειτουργικό οινοποιείο, καθώς η νομοθεσία για τους Οίνους Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης απαιτεί όπως η οινοποίηση του κρασιού, που θα φέρει το ιστορικό όνομα Νεμέα, πραγματοποιείται εντός της οριοθετημένης αμπελουργικής ζώνης. Έτσι, ο Γιάννης Τσέλεπος γίνεται ο μοναδικός μικρός παραγωγός στην Ελλάδα, που αποκτά αμπελώνα και οινοποιείο σε δύο ιστορικές και πολυδύναμες αμπελουργικές περιοχές, τη Νεμέα και τη Μαντινεία. Και είναι τυχερός και μαζί ικανός, όπως από την αρχή σημείωσα, γιατί οι δύο αυτές ζώνες προσφέρουν εξαιρετικά κρασιά, που είναι συνάμα εμπορικά και προσφιλή στον καταναλωτή, όχι μόνο τον μέσο, αλλά και τον μυημένο. Και η Νάουσα είναι μία πολύ σημαντική περιοχή παραγωγής κόκκινων κρασιών, μόνο που δεν έχει την ικανότητα να πείθει τον καταναλωτή με την πρώτη, ούτε είναι σε θέση να κρατιέται σταθερή ανάμεσα στις εσοδείες, μια και είναι περισσότερο επιρρεπής στις κλιματολογικές συνθήκες. Θα μπορούσε κανείς, ωστόσο, να ισχυριστεί πως το Μοσχοφίλερο δεν έχει το βάθος, τη μεταλλικότητα και την πολυπλοκότητα του Ασύρτικου της Σαντορίνης, είναι εντούτοις εξαιρετικά συμβατό με το μεσογειακό κλίμα της χώρας και σαφώς πιο προσιτό στον μέσο καταναλωτή. Από την άλλη, δεν έχουμε πάντα ανάγκη ένα πολύπλοκο και πλούσιο λευκό, καθώς είναι στιγμές που επιζητούμε κάτι σαφώς πιο ελαφρύ και δροσιστικό. Είναι, λοιπόν, μεγάλη τύχη να έχεις να κάνεις με το Αγιωργίτικο της Νεμέας και το Μοσχοφίλερο της Μαντινείας. Και απαιτείται μεγάλη ικανότητα να τα φέρνεις βόλτα και τα δύο, καταφέρνοντας να τα αναδεικνύεις μέσα από τη σωστή καλλιέργεια και την κατάλληλη οινοποίηση.

Το Κτήμα Τσέλεπου

Θα μπορούσα να μιλώ ώρες για το Κτήμα Τσέλεπου και την εντυπωσιακή δουλειά που κάνει, η οποία και το έχει κατατάξει ανάμεσα στα κορυφαία κτήματα της χώρας. Ο προς γραφή χώρος, όμως, λιγοστεύει και θα πρέπει να επιφυλαχθώ για τα επόμενα σημειώματα, στα οποία και σκοπεύω να παρουσιάσω λεπτομερέστερα τα κρασιά του παραγωγού, που, ας σημειωθεί, εξάγει πια το ήμισυ σχεδόν της παραγωγής του σε Αμερική, Κίνα, Καναδά, Γερμανία, Κύπρο και αλλού.

19/08/2012