Πολλές στύπες χάθηκαν

Ο Πολύστυπος είναι ένα από τα ψηλότερα χωριά της Κύπρου, καθώς στέκει στα 1150 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Είναι, ταυτόχρονα, κι ένα από τα μικρότερα χωριά της επαρχίας Λευκωσίας, συγκεκριμένα το τρίτο μικρότερο, με συνολική έκταση 239 εκτάρια. Όσοι σκαμπάζετε ολίγον περί γλώσσας, καλώς θα έχετε υποπτευθεί ότι το όνομά του το πήρε από τις πολλές στύπες (πρέμνα αμπέλου), που επί αιώνες υπήρχαν εκεί, προτού αυτές μειωθούν δραματικά κατά τον δέκατο όγδοο αιώνα της Τουρκοκρατίας, εξαιτίας της επιβολής φόρου στην παραγωγή κρασιού.

Γράφω δύο εισαγωγικά λόγια για τον Πολύστυπο, καθώς προ ημερών βρέθηκα σε ένα εστιατόριο που λειτουργεί εκεί κατά τα Σαββατοκύριακα, ονόματι Πάνθεον. Το Πάνθεον είναι πράγματι όνομα και πράγμα, μια και διαθέτει πολύ όμορφη θέα, καθώς από εκεί βιγλίζει κανείς την πλάση μέχρι τα βάθη του ορίζοντα. Άνετος χώρος στάθμευσης, κήπος στην είσοδο με παιδικά παιγνίδια, όπου τα παιδιά μπορούν να απασχοληθούν, όταν ο ήλιος δεν καίει πέτρες, πλατιά αυλή πίσω με ολοπράσινο γρασίδι, πεύκα τριγύρω, και καταμεσής πλαστική καρέκλα άσπρη κάτασπρη σαν τη μύγα μες το γάλα. Η θέα τους τραυμάτισε κάθε διάθεσή μου να περάσω όμορφα, κατάφερα εντούτοις να συρθώ μέχρι το τραπεζάκι στη βεράντα, όπου υπήρχαν οι γνωστές, ξύλινες κυπριακές καρέκλες καμωμένες από ψάθα. Κάθισα σε μία από αυτές, καθώς μπροστά μου ξεχυνόταν κατάστικτος από πλαστικαρία ο γλυκύς ορίζοντας των πεύκων. Ο ΚΟΤ, που δεν κουράζεται να υποστηρίζει ότι ενδιαφέρεται για την ποιότητα των καταλυμάτων και των εστιατορίων μας, επιτρέπει άραγε στους σοφούς κανονισμούς του τις πλαστικές καρέκλες εις τα χωρία της Πιτσιλιάς και όχι μόνο; Τις επιτρέπει; Πέστε μου, τις επιτρέπει; Αν τις επιτρέπει, θα πρέπει να μας εξηγήσει γιατί, προτού κάποιος ζητήσει ευθύνες. Αν δεν τις επιτρέπει, αλλά αυτές είναι διάσπαρτες παντού, τότε, κατά τεκμήριο, ο ΚΟΤ δεν ασκεί τον ενδεδειγμένο έλεγχο και θα πρέπει και πάλι κάποιος ή κάποιοι να αναλάβουν την ευθύνη. Εδώ, γελάμε!

Τέλος πάντων, περί καρέκλας τα είπαμε. Για να μην είμαι τελείως κακός και πάλιν, να πω ότι το φαγητό, που έτυχε να ήταν μπουφές όταν πήγα (δεν είναι πάντοτε), ήταν καλό για τα τοπικά δεδομένα, μια και τα παραδοσιακά εδέσματα (σούβλα, παστίτσιο, κεφτέδες, πλιγούρι κτλ.) ήταν καλοφτιαγμένα, όπως νόστιμοι και τραγανοί ήταν και οι λουκουμάδες που κατέφθασαν ως επίλογος στο τραπέζι μας. Τα 15 ευρώ ανά άτομο (τα μικρά παιδιά δεν τα χρεώνουν) είναι μία λογική τιμή, γενικώς, οι γεύσεις είναι καθαρές και το ψήσιμο σωστό. Δεν είναι γκουρμεδιά, δεν έχει κρασιά περιωπής, είναι όμως ένα από τα λίγα μαγαζιά της κυπριακής υπαίθρου, όπου μπορείς να φας και να περάσεις καλά με την οικογένειά σου.

Αυτό που γενικά μας χρειάζεται είναι ένα ραφινάρισμα των πραγμάτων, μια εκλέπτυνση της όλης δράσης μας. Να ορκιστούμε εχθροί του πλαστικού, να διαλέξουμε ένα καλό τραπεζομάντιλο ή μια καλή λαδόκολλα, να βρούμε ένα-δυο καθαρά, ευγενικά και σβέλτα γκαρσόνια, να διαλέξουμε πέντε-δέκα τίμια τοπικά κρασιά, να βάλουμε μια γλυκιά μουσική κι όχι ό,τι να ’ναι, αυτά τα πολύ απλά και πολύ αυτονόητα πράγματα, αυτά τα ολίγα…

20/09/2021