Αρχική Σελίδα  |  Επικοινωνία  |  Αναζήτηση:
Τρίτη, 19 Μαρτίου 2024
Cyprus Wine Pages

Τα υψηλά της ζωής



Για τους περισσότερους από εμάς το επίθετο «υψηλός» σημαίνει «αυτός που έχει μεγάλο ύψος», ο ψηλός με λίγα λόγια. Πέραν τούτου, όμως, το «υψηλός» παραπέμπει και σε μία άλλη, πρόσθετη έννοια, που δεν έχει να κάνει τόσο με το ύψος αυτό καθεαυτό όσο με την ιδιαίτερη ποιότητα ενός ανθρώπου, ενός τόπου ή ενός αγαθού. Μεταξύ των φαινομενικά συνώνυμων επιθέτων «ψηλός» και «υψηλός» υπάρχει μία λεπτή όσο και ουσιώδης διαφορά, καθώς το πρώτο παραπέμπει στο ύψος αυτό καθεαυτό, ενώ στο δεύτερο συνυπάρχει μια ευρύτερη διάσταση που έχει να κάνει με την ποιότητα, και δη τις λεπτές και σπάνιες αποχρώσεις της. Γι’ αυτό συνηθίζουμε να λέμε, και να γράφουμε, για παράδειγμα, «παίκτης υψηλής στάθμης», «οίνος υψηλής προέλευσης», «έργο υψηλής εκτέλεσης» κτλ.

 

Αυτά τα υψηλά της ζωής πράγματα ένιωσα να βιώνω προχθές, όταν άνοιξα την τελευταία φιάλη του Κάβα Αμέθυστος 2004, που κρατούσα εδώ και μερικά χρόνια στην κάβα μου. Ένα κρασί από την οινοποιία του Κώστα Λαζαρίδη στη Δράμα, καμωμένο αποκλειστικά από σταφύλια της κοσμοπολίτικης ερυθρής ποικιλίας Cabernet Sauvignon, που ωρίμασε για 18 περίπου μήνες σε δρύινα κρασοβάρελα, για άλλα δύο στη φιάλη, στο κελάρι του οινοποιείου, και για ακόμη 7-8 χρόνια στην προσωπική μου κάβα, προτού αποφασίσω κάποια στιγμή να το ανοίξω και να το χαρώ. Καμιά φορά η αναμονή τόσων ετών δημιουργεί μεγάλες προσδοκίες για το περιεχόμενο μίας παλαιωμένης φιάλης, οι οποίες ενίοτε διαψεύδονται και ενίοτε όχι. Αποφασιστικής σημασίας για τη διάψευση ή μη των προσδοκιών μας είναι δύο παράγοντες. Ο πρώτος εξαρτάται από εμάς του ίδιους, καθώς έχει να κάνει με τη γνώση που διαθέτουμε γύρω από το θέμα της παλαίωσης των οίνων. Εξαρτάται λοιπόν από το εάν επιλέγουμε τα κατάλληλα για παλαίωση κρασιά και από το εάν τα δεκτικά παλαίωσης αυτά κρασιά τα ανοίγουμε στη σωστή ώρα και όχι λίγο νωρίτερα ή λίγο αργότερα. Όσο πιο βαθιά, ευρεία και συγκεκριμένη η γνώση μας είναι, τόσο δεν αφήνουμε τις όποιες προσδοκίες μας να διαψευσθούν. Ο δεύτερος, και ανεξέλεγκτος παράγων, είναι, βεβαίως, η τύχη. Δεν την ορίζουμε απόλυτα την τύχη μας, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στο κρασί, συνεπώς κάποια στιγμή θα πέσουμε πάνω σ’ έναν προβληματικό φελλό ή πάνω σε μία προβληματική φιάλη, οπότε εκεί αποδεχόμαστε το γεγονός ότι περιμέναμε τόσα χρόνια γι’ αυτήν την υψηλή στιγμή αλλά, δυστυχώς, η τύχη άλλα όρισε.

 

Όταν, όμως, όλα συνηγορήσουν υπέρ της σωστής παλαίωσης, τότε η πράξη τού να πίνει κανείς κρασί αποκτά άλλη σημασία, καθώς αυτή αποσπάται από την απλή κατανάλωση και μετατρέπεται σε εμπειρία ζωής. Η χαρά του να έχεις στο τραπέζι σου, έστω μια-δυο φορές τον χρόνο, ένα παλαιωμένο κρασί, δεν μπορεί παρά να συμπεριληφθεί στις υψηλές εμπειρίες της ζωής, στις ιδιαίτερες εκείνες στιγμές που μας κάνουν καλύτερους, πιο ευαίσθητους και πιο γνωστικούς, όσο κι αν αυτό ακούγεται κάπως ξένο, τουλάχιστον σε όσους δεν ευτύχησαν να γνωρίσουν και να εντάξουν στην καθημερινότητά τους αυτό το Θείο δώρο.

 

Κάπου εδώ όμως ελλοχεύει ο κίνδυνος του ελιτισμού. Παραμονεύει η εγγενής του ανθρώπου αδυναμία για επίδειξη και ξιπασιά. Γι’ αυτό θα ήταν κολοσσιαίο σφάλμα να μην διευκρινίσω πως όταν μιλώ για κατανάλωση ενός εκλεκτού, παλαιωμένου κρασιού ΔΕΝ εννοώ κατ’ ανάγκην οίνου ακριβού και τιμολογιακά απλησίαστου από τον μέσο οινόφιλο. Προ μερικών εβδομάδων είχα παρουσιάσει από τούτο το βήμα πέντε-έξι λογικής τιμολόγησης κόκκινα, όλα σχεδόν κάτω των 15 ευρώ στο ράφι, τα οποία είναι δεκτικότατα παλαίωσης. Θα θυμάστε, οι τακτικοί τουλάχιστον αναγνώστες, ότι μίλησα για τοπικά και ελλαδικά κόκκινα βαθιάς παλαίωσης, όπως το Cabernet Βλασίδη, το Μαραθεύτικο Αργυρίδη, το Έπος της Κυπερούντας, τη Νάουσα του Καρυδά, το Γιανακοχώρι και τη Ράμνιστα του Κυρ-Γιάννη. Σήμερα προσθέτω και τη Νάουσα του Μπουτάρη στα 7-8 ευρώ στο ράφι, το Κτήμα Γεροβασιλείου Ερυθρό, το Κτήμα Κατσαρού, το Κτήμα Τσέλεπου Cabernet-Merlot, τη Νεμέα Τσέλεπου, όλες τις Σαντορίνες δεξαμενής και ζύμωσης σε δρύινο βαρέλι, τη Νάουσα του Δαλαμάρα, τα Ξινόμαυρα του Θυμιόπουλου, το Κτήμα Μερκούρη, τον Αντάρη του Κτήματος Μερκούρη, το Κτήμα Βιβλία Χώρα, τη Μαυροδάφνη του Κτήματος Gentilini στην Κεφαλονιά, τα Ξινόμαυρα του Χρυσοχόου, τη Γουμένισσα του Χατζηβαρύτη, τον Άσπρο Λαγό Cabernet Sauvignon του Δουλουφάκη κ.ά.

 

Περιορίστηκα σε τοπικά και ελλαδικά κρασιά, που τα πλείστα κυμαίνονται τιμολογιακά κάτω από τα 20 ευρώ στο ράφι, πολλά δε εξ αυτών κάτω από τα 15 ευρώ, για να δείξω ότι οι δυνατότητες παλαίωσης δεν συμβαδίζουν υποχρεωτικά με την υψηλή τιμή. Η οινική παλαίωση και η χαρά να τη βιώνεις δεν απευθύνονται, ευτυχώς, στους οικονομικά ισχυρότερους, αλλά και σε όσους γνωρίζουν τι θα αγοράσουν για να φυλάξουν στο κελάρι τους. Για να έχουν τη σπάνια χαρά να ανοίγουν κάθε τόσο μια φιάλη παλαιωμένου οίνου, για να μετέχουν όλοι στα υψηλά της ζωής.

 

Πίνοντας το Κάβα Αμέθυστος 2004 του Κώστα Λαζαρίδη, ένιωσα και πάλι πως το κρασί δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά τέχνη. Και όπως όλες οι τέχνες δεν μπορεί παρά να εξυψώνει τον άνθρωπο. Και να τον κάνει καλύτερο, ευγενέστερο, ικανότερο να εκτιμήσει τη ζωή και την πλάση. Το τελευταίο ποτήρι συνόδευσε μία από τις σπάνιες συναντήσεις μου με την κυπριακή τηλεόραση, στην οποία πρωτοπαρουσιαζόταν μία εκπομπή για τον Σεφέρη. Εκεί, είδα τον Σεφέρη να περιδιαβάζει την αλλοτινά όμορφη Κύπρο, συνοδευόμενος από τον φίλο του ζωγράφο Αδαμάντιο Διαμαντή, να απαθανατίζει με τη φωτογραφική του μηχανή περασμένες εποχές της νήσου. Να κρατάει ο σκηνοθέτης φωτογραφίες με παιδάκια του 50 και του 60 και να ψάχνει να δει τι απόγιναν σήμερα. Να ιχνηλατεί τον χρόνο και τη ζωή. Σάμπως, αυτό δεν κάνει και το κρασί; Αιώνες τώρα;


22/03/2015

Άρθρα: Αγαπημένα

»

Βροχή

01/11/2023

»

Ο ευγενής που έφυγε

18/07/2023

»

Ο ευγενής που έφυγε

18/07/2023

»

Η ευθύνη του ατόμου

23/10/2022

»

Από την Προβηγκία έρχομαι και πάω κατά Τοσκάνη…

27/06/2022

»

Όταν θέτεις τους κανόνες

01/05/2022

»

…και η περίπτωση Γεροβασιλείου

17/03/2022

»

Η περίπτωση Τσέλεπου…

26/02/2022

»

Ρουβάς, το Petrus των μουσικών

04/01/2022

»

Halloween and Happy Birthday!

30/10/2021

»

Στο έλεος της Αγγλικής

20/04/2021

»

Τα 5 καλύτερα ελλαδικά κόκκινα

13/02/2021

»

Κρασί όπως πανδημία

29/01/2021

»

Αν, όμως, άμωμος άνομος εστί ο άνωμος;

01/12/2020

»

Ο νόμος της ζούγκλας

09/06/2019

»

Ένα κρασί εξοχής, ένα κόκκινο για φιλέτο κι ο Κυβερνήτης της Καλιφόρνιας

16/03/2019

»

Στου βράχου τη σχισμάδα

28/02/2019

»

Της υπομονής και της αγάπης…

31/12/2017

»

Τα υψηλά της ζωής

22/03/2015

»

Οι άθλιοι

12/10/2014

Οίνου Συμβουλευτική Πάνω  |  Πίσω  |  Εκτύπωση  |  Εξειδικευμένη Αναζήτηση  |  Επικοινωνία  |  Αρχική Σελίδα