Αρχική Σελίδα  |  Επικοινωνία  |  Αναζήτηση:
Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024
Cyprus Wine Pages

Από τον Ριχάρδο στην Ονομασία Προέλευσης



Οχτακόσια σχεδόν χρόνια μετά τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο, η Κουμανδαρία, το κρασί με την παλαιότερη επωνυμία προέλευσης στον κόσμο, αναγνωρίζεται ως οίνος Ονομασίας Προέλευσης. Έτσι, η Κύπρος αποκτά το πρώτο κρασί του οποίου η περιοχή προέλευσης αλλά και η μέθοδος παρασκευής κατοχυρώνονται νομικά διεθνώς και, ως εκ τούτου, το όνομα "Commandaria" προστατεύεται πλέον από τη σχετική νομολογία, βασική πρόνοια της οποίας είναι η απαγόρευση της χρήσης του εν λόγω ονόματος από οποιαδήποτε άλλη χώρα πλην της Κύπρου.

 

Αμπελώνας στην Κουμανδαρία, όπου τα κλήματα διαμορφώνονται σε κλασικά χαμηλά σχήματα, ενώ οι γνωστές "δόμες" ή "ξερολιθιές" προστατεύουν την επικλινή γη από τη διάβρωση.
Το 1990, λοιπόν, χρονιά εφαρμογής της Ονομασίας Προελεύσεως, σημαίνει πολλά, τόσο για το διάσημο και συνάμα πολύπαθο ανά τους αιώνες αυτό κρασί όσο και για την οινική Κύπρο, η οποία αποκτά την πρώτη και μοναδική μέχρι σήμερα ονομασία γεωγραφικής προέλευσης οίνου.

 

Το διάταγμα που δημοσιεύτηκε στις 2 Μαρτίου του 1990 καθορίζει ρητώς την περιοχή "Κουμανδαρία", συμπεριλαμβάνοντας σ' αυτή 14 χωριά που βρίσκονται απλωμένα στους πρόποδες του Τροόδους, 30 περίπου χιλιόμετρα βόρεια της Λεμεσού. Ο Άγιος Γεώργιος, ο Άγιος Κωνσταντίνος, ο Άγιος Μάμας, ο Άγιος Παύλος, η Αψιού, η Γεράσα, ο Δωρός, η Ζωοπηγή, το Καλό Χωριό Λεμεσού, το Καπηλειό, η Λάνια, ο Λουβαράς, το Μονάγρι και η Συλίκου είναι πλέον τα χωριά που φέρουν το αποκλειστικό δικαίωμα να παράγουν τον γλυκύ οίνο ονόματι "Κουμανδαρία" ή αν προτιμάτε "Commandaria".

 

Τα σταφύλια των ποικιλιών Μαύρο και Ξυνιστέρι, που αποκλειστικά χρησιμοποιούνται για την παραγωγή του κρασιού, οφείλουν να προέρχονται από αμπελώνες ηλικίας τουλάχιστον τεσσάρων ετών, οι οποίοι φύονται εντός της συγκεκριμένης ζώνης που περιλαμβάνει τα 14 προαναφερθέντα Κουμανταροχώρια. Το κλάδεμα αυτών των αμπελιών γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε τα κλήματα να διαμορφώνονται σε κλασικά χαμηλά σχήματα, ενώ, όπως αβασάνιστα ο νομοθέτης προνοεί, η άρδευσή τους απαγορεύεται ρητώς, με αποτέλεσμα τη δραματική, λόγω της λειψυδρίας, αλλά και της προχωρημένης ηλικίας των πρέμνων, μείωση της παραγωγής, γεγονός που οδηγεί με ολοένα αυξανόμενους ρυθμούς στη θλιβερή εγκατάλειψη των αμπελώνων, η καλλιέργεια των οποίων δικαίως κρίνεται ασύμφορη από τους αμπελουργούς των Κουμανταροχωριών.

 

Η συγκομιδή των σταφυλιών αρχίζει κάθε χρόνο την ημερομηνία που το Συμβούλιο Αμπελουργικών Προϊόντων ορίζει, κατά την οποία η φυσική περιεκτικότητα σε σάκχαρο για την ποικιλία Ξυνιστέρι πρέπει να ανέρχεται στα 212 γραμμάρια ανά λίτρο τουλάχιστον, ενώ για το Μαύρο θα πρέπει να ανέρχεται στα 258 γραμμάρια ανά λίτρο τουλάχιστον. Βεβαίως, η περιεκτικότητα αυτή ανεβαίνει αισθητά μετά την ολιγοήμερη έκθεση (συνήθως 7-10 μέρες) των σταφυλιών στον ήλιο, ανερχόμενη έτσι σ' ένα ελάχιστο της τάξης των 390 g/l και ένα μέγιστο του ύψους των 450 g/l.

 

Η αλκοολική ζύμωση του γλεύκους γίνεται υποχρεωτικά από τις 4-5 συνεργατικές οινοποιίες - αν μπορεί κανείς να τις ονομάσει "οινοποιίες" - που δραστηριοποιούνται σε κάποια χωριά εντός της ζώνης ονομασίας προέλευσης και διαρκεί για δυο περίπου μήνες, καθώς αρχίζει μέσα στον Σεπτέμβρη και ολοκληρώνεται στις αρχές Νοεμβρίου. Το κρασί που προκύπτει στο τέλος της ζύμωσης πρέπει να διαθέτει κτηθέντα οινοπνευματικό βαθμό τουλάχιστον 10% vol. και πτητική οξύτητα σε οξικό οξύ που να μην υπερβαίνει τα 1,5 g/l.

 

Μετά την ολοκλήρωση της αλκοολικής ζύμωσης, η Κουμανδαρία μεταφέρεται στις τέσσερις οινοβιομηχανίες ΕΤΚΟ, ΚΕΟ, ΛΟΕΛ και ΣΟΔΑΠ, οι οποίες, ως γνωστόν, δραστηριοποιούνται από τις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα στα παράλια της Λεμεσού, αφού οι οινοβιομηχανίες αυτές έχουν διά συμβολαίων - ενίοτε διάρκειας 20 ετών! - συνάψει συμφωνίες με τις ανυποψίαστες και ράθυμες οινοποιητικές των Κουμανταροχωριών να αγοράζουν, εμφιαλώνουν και πωλούν το περιώνυμο αυτό κρασί, αφήνοντας για τους απρόθυμους να εμπορευτούν το προϊόν τους αμπελουργούς της Κουμανδαρίας μερικά ευτελή ψίχουλα.

 

Έτσι, λοιπόν, οι οινοβιομηχανίες αυτές καρπούνται τη μερίδα του λέοντος από την εμπορία ενός προϊόντος, που όπως τα γεγονότα καταμαρτυρούν, ουδέποτε εκτίμησαν στις πραγματικές τους διαστάσεις. Αγοράζουν απλώς το κρασί, το σταθεροποιούν μέσω κάποιων εξειδικευμένων οινολογικών τεχνικών, το ενδυναμώνουν προσθέτοντάς του αλκοόλη αμπελοοινικής προέλευσης, ανεβάζοντας έτσι τον αλκοολικό του τίτλο στους 15 βαθμούς, το εμφιαλώνουν σ' ένα απαράδεκτο για σωρεία λόγων - όπως την επόμενη Κυριακή θα δούμε - μπουκάλι και φυσικά το πωλούν τόσο στην Κύπρο όσο και στις αγορές του εξωτερικού, όπου το μόνο κυπριακό κρασί που παρουσιάζει ουσιαστικό ενδιαφέρον για τους ξένους είναι η Κουμανδαρία, η οποία εις το πείσμα της απροσμέτρητής μας προχειρότητας, της εγκατάλειψης και της απίστευτης περιθωριοποίησης της οποίας έτυχε και τυχαίνει, ζει και βασιλεύει. Ως πότε όμως;


25/01/2004

Άρθρα: Κουμανδαρία

»

Οίνος βάσης κάτω από τη βάση

25/12/2016

»

Γλωσσική, αισθητική αγωγή και Κουμανδαρία

10/12/2016

»

Κουμανδαρίας το ανάγνωσμα

04/12/2016

»

Κουμανδαρία: γιατί όχι και στην Πιτσιλιά;

30/12/2012

»

Η πιο μακρά επίγευση

20/03/2011

»

Οι καλύτερες Κουμανδαρίες της αγοράς

25/10/2009

»

Κουμανδαρίας σημείωμα...

18/10/2009

»

Κουμανδαρία ετών επτά...

11/10/2009

»

Μια βαθιά υπόκλιση στην Κουμανδαρία

11/01/2008

»

Αυτό είναι το ποτήρι της Κουμανδαρίας

25/11/2006

»

Εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος...

22/10/2006

»

Η Κουμανδαρία και το ποτήρι της

12/03/2006

»

Το μέλι της σταφυλής στο ποτήρι μας

22/02/2004

»

Κουμανδαρία: Έχει μέλλον;

08/02/2004

»

Κουμανταρία χωρίς κουμανταδόρο

01/02/2004

»

Από τον Ριχάρδο στην Ονομασία Προέλευσης

25/01/2004

»

Πόθεν το όνομα "Κουμανδαρία;"

18/01/2004

Οίνου Συμβουλευτική Πάνω  |  Πίσω  |  Εκτύπωση  |  Εξειδικευμένη Αναζήτηση  |  Επικοινωνία  |  Αρχική Σελίδα