Αρχική Σελίδα  |  Επικοινωνία  |  Αναζήτηση:
Σάββατο, 20 Απριλίου 2024
Cyprus Wine Pages

Οι ανερχόμενοι



Η κάβα του οινοποιείου Έζουσα

Μετά από δύο-τρεις δεκαετίες εξέλιξης, το κυπριακό κρασί έχει δείξει ήδη προς τα πού πηγαίνει. Ευφάνταστα πράγματα δεν περιμένουμε από κανέναν σχεδόν. Από τις αρμόδιες του κράτους υπηρεσίες ουδέν θεαματικό αναμένω. Από τις οργανώσεις των παραγωγών τίποτα το εξαιρετικής σημασίας. Από τον κλάδο της οινικής επικοινωνίας και της κριτικής καμία εξέλιξη άξια λόγου. Όλα περιστρέφονται στη σφαίρα του επιφανειακού, του εφήμερου και του μέτριου. Δεν βλέπω στον ορίζοντα τη μακρόπνοη αμπελοοινική στρατηγική να έρχεται, ούτε τον επαγγελματισμό να ζυγώνει. Λίγες εξαιρέσεις ευτυχώς υπάρχουν, λίγες όμως, πολύ λίγες, ίσα που να επιβεβαιώνουν τον θλιβερό κανόνα.

 

Μετά από την αναντίλεκτη πρόοδο του κυπριακού κρασιού, κυρίως σε επίπεδο οινοποίησης παρά αμπελώνα, έχουν πια στερεωθεί στη συνείδησή μας μερικά ονόματα. Τα ονόματα εκείνων των παραγωγών που έχουν δεσμευθεί περισσότερο από τους υπόλοιπους συναδέλφους τους με την ποιότητα και που κάνουν ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν για να την ανεβάσουν ακόμη πιο ψηλά και να τη φθάσουν, σε βάθος χρόνου, κοντά στα ευρωπαϊκά επίπεδα. Δεν έχει νόημα να ανακαλέσω στη μνήμη σας, φίλοι αναγνώστες, τους παραγωγούς που ξεχωρίζουν, ονοματίζοντάς τους και πάλι. Είναι πλέον γνωστοί και μη εξαιρετέοι όσοι παραγωγοί προσφέρουν σταθερή και υψηλή ποιότητα. Είναι γνωστοί και, όπως ήδη είπα, λίγοι.

 

Εκτός από αυτούς υπάρχουν, ευτυχώς, πια και κάποιοι οινοποιοί που ίσως να μην συγκαταλέγονται, τουλάχιστον από την πλειοψηφία των οινοφίλων της χώρας, ανάμεσα στα πρώτα ονόματα, αλλά που είναι ταυτόχρονα σε θέση να φέρουν στο τραπέζι μας την έκπληξη. Παραγωγοί που έχουν το δυναμικό, τα φόντα, το σθένος να αναρριχηθούν στην κορυφή της κυπριακής οινοπαραγωγής. Πιστεύω πως ένας εξ αυτών, ίσως ο πλέον υποσχόμενος, είναι το οινοποιείο Έζουσα στην Κανναβιού της Πάφου. Παρακολουθώ τα κρασιά του χρόνο με τον χρόνο να γίνονται καλύτερα, καθαρότερα αρωματικά και γευστικά. Πιο εκφραστικά και φίνα. Το Ξυνιστέρι της μονάδος είναι ένα από τα τρία-τέσσερα καλύτερα που φτιάχνονται στο νησί, καθώς είναι καθάριο, αρωματικό, λεπτό ως προς τη φύση του και ταυτόχρονα δυνατό στην έκφρασή του. Το ερυθρό το ίδιο, μια και αποτελεί ένα από τα εξαιρετικά ολίγα στον αριθμό κόκκινα της νήσου, που διαθέτουν τόσο φρούτο, τέτοια μαλακότητα στις τανίνες και σπάνια γευστική ισορροπία. Τα πιο «απαιτητικά» κρασιά του παραγωγού δεν πάνε καθόλου πίσω. Το Viognier, το Syrah και το γηγενές Μαραθεύτικο γίνονται όλα καλύτερα από εσοδεία σε εσοδεία. Γι’ αυτό, στη συνείδησή μου το οινοποιείο Έζουσα έχει το προβάδισμα μεταξύ των ανερχόμενων παραγωγών της χώρας. Στα συν του δεν μπορεί παρά να μην περιληφθεί και το ισχυρό και εξειδικευμένο δίκτυο διανομής που το διακινεί (Όθων Γαλανός Λτδ), το οποίο λύνει τα χέρια του οινοποιού αφήνοντάς τα ελεύθερα να πιάσουν το κλαδευτήρι και τα εργαλεία οινοποίησης. Είναι μεγάλη υπόθεση για έναν παραγωγό να μην έχει τις έγνοιες της διανομής και της είσπραξης, πολύ-πολύ μεγάλη.

 

Ο Τσαγγαρίδης στη Λεμόνα της επαρχίας Πάφου είναι άλλη μία δυναμική περίπτωση αναδυόμενου οινοποιού, στον οποίο προσωπικά πιστεύω. Έχει εξελιχθεί σε επίπεδο αμπελώνα, καθώς φυτεύει διαρκώς νέα αμπελοτόπια. Οινολογικά έχει επίσης ωριμάσει, αποφεύγοντας αστοχίες και λάθη του παρελθόντος, καθώς τα κρασιά του έχουν γίνει σαφώς πιο σταθερά και, βεβαίως, πιο ποιοτικά. Η γκάμα των κρασιών του δεν είναι μικρή, αλλά διακρίνεται από μία καλή ποιότητα. Το ροζέ του είναι από τα καλύτερα της χώρας, το Ξυνιστέρι του συμπαθητικό, το «απλό» κόκκινο όλο και πιο μαλακό και φρουτώδες, τα Mourvèdre και Cabernet Sauvignon πιο στρογγυλά, αν και χρειάζονται ακόμη αρκετή δουλειά, προκειμένου να ραφιναριστούν και να αποκτήσουν χαρακτήρα. Λίγη περισσότερη προσοχή και ευαισθησία χρειάζεται και η ιστοσελίδα του οινοποιείου, στο μενού της οποίας συναντά κανείς τον τίτλο «Υιοθετήστε τον δικό σας άμπελο»! Θηλυκό είναι η άμπελος, όπως και η άσφαλτος, που όλοι τη λέμε «ο άσφαλτος». Αυτό ως μια ελάχιστη γλωσσική παρέμβαση, καθώς πιστεύω πως γλώσσα και κρασί πάνε μαζί, όσο ακαταλαβίστικο κι αν ακούγεται σε πολλούς.

 

Ο Μακκάς, επίσης, είναι άλλη μία υποσχόμενη μονάδα της χώρας, που τα τελευταία χρόνια έχει κάνει αισθητή την παρουσία της στο οινικό προσκήνιο, με ένα μάλλον έντονο μάρκετινγκ και μια δυναμική διαφημιστική καμπάνια. Τα κρασιά του έχουν βελτιωθεί αισθητά, καθώς διαθέτουν μία ποιότητα και μία σχετική συνέπεια σε όλο το εύρος της γκάμας. Δεν θα απέκλεια τη συμπερίληψή του στους καλύτερους παραγωγούς της νήσου σε βάθος χρόνου, αν και τον βρίσκω να υστερεί σε επίπεδο εγκαταστάσεων και αμπελώνα. Διατηρώ, επίσης, τις επιφυλάξεις μου για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στο οινοποιείο, αν κάποια στιγμή αλλάξει χέρι το τιμόνι της οινοποίησης, μια και ο νεαρός οινολόγος της μονάδος μέχρι στιγμής τα πάει πολύ καλά.


10/04/2016

Άρθρα: Οινοποιεία

»

Το πείραμα απέτυχε

02/08/2023

»

Ο επισκέπτης ως ενόχληση

27/07/2023

»

Μην ζητάτε χρήματα, το ευτελίζετε…

26/07/2022

»

Δεν έχει δρόμο να διαβώ…

15/07/2022

»

Και η ορχήστρα παίζει…

08/07/2022

»

Κράτα μάνα και θα γίνει το μεγάλο πήδημα!

05/12/2020

»

Κρασιά αιώνιοι έφηβοι

25/09/2020

»

Οινολοχαγός στα Χανδριά

26/01/2020

»

Μέθυ-σε απόψε το κορίτσι μου…

21/12/2019

»

Νεμέα, Τρίτη και 13…

30/08/2019

»

Η δικαίωση ενός οραματιστή

30/06/2019

»

Επένδυση-μαμούθ στο Όμοδος

03/06/2018

»

Château Margaux: αξίζει τα λεφτά του;

20/05/2018

»

Όταν το κρασί εκπλήσσει

11/02/2018

»

Η τελευταία εσοδεία

03/09/2017

»

Αγρότης παγκόσμιας εμβέλειας

04/06/2017

»

Το Έπος της Κυπερούντας

09/04/2017

»

Προς επίδοξους οινοποιούς

27/11/2016

»

Βλασίδης νέας γενιάς

30/10/2016

»

Τραπεζίτης με σφράγισμα

16/10/2016

Οίνου Συμβουλευτική Πάνω  |  Πίσω  |  Εκτύπωση  |  Εξειδικευμένη Αναζήτηση  |  Επικοινωνία  |  Αρχική Σελίδα