Τελικά το Ξυνιστέρι μπορεί!

Ο φίλος Άγγελος Τσαγγαρίδης με πήρε τις προάλλες στο τηλέφωνο, ενθουσιασμένος αρκετά, για να μου ανακοινώσει ότι το Ξυνιστέρι που παρήγαγε στη Λεμόνα της Πάφου πέρυσι απέσπασε Χρυσό Μετάλλιο και Ειδική Διάκριση στον εφετινό Κυπριακό Διαγωνισμό Οίνου. Το Ξυνιστέρι του, της εσοδείας 2016, κρίθηκε από τους κριτές ως το καλύτερο κρασί της ποικιλίας, καταφέρνοντας να κερδίσει τον σεβασμό τους, αλλά κι έναν πολύ υψηλό βαθμό κατά την αξιολόγησή του. Πάνω στη διά τηλεφώνου κουβέντα, λοιπόν, θυμήθηκε μια συζήτηση που είχαμε στο οινοποιείο του πριν αρκετά χρόνια, όταν προσπαθούσα να τον πείσω ότι το Ξυνιστέρι μπορεί ως τοπική ποικιλία να σταθεί από μόνο του, χωρίς να χρειάζεται «ενίσχυση» από οποιαδήποτε ξενική ποικιλία οιναμπέλου. Και θυμάμαι, ακόμη, που επιχείρησα να τον ωθήσω να ασχοληθεί και με το βαρέλι, να πιάσει δηλαδή σταφύλι από έναν επιλεγμένο αμπελώνα και να του δώσει τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή για πολύ λίγους μήνες με τη δρυ. Τότε ο Τσαγγαρίδης προσέθετε στο χαρμάνι του λευκού κρασιού του, που είχε ως βάση το Ξυνιστέρι, ένα μικρό ποσοστό από Μοσχάτο Αλεξανδρείας, προκειμένου, όπως ο ίδιος πίστευε, να το κάνει αρωματικότερο και άρα ποιοτικώς καλύτερο. Επάνω, λοιπόν, στην κουβέντα μας ο φίλος Άγγελος θυμήθηκε πως, παρόλο που προσπαθούσα τότε με κάποια επιχειρήματα να τον πείσω, ήταν έντονος στην άποψή του και δεν σήκωνε πολλή αμφισβήτηση. Του λέω λοιπόν προχθές στο τηλέφωνο: «Δεν πειράζει, όλοι αλλάζουμε ενίοτε τις απόψεις μας με τον καιρό…», για να μου απαντήσει μια και δυο και τρεις: «Όχι, ήμουν έντονος και δεν έπρεπε!».

Μην νομίζετε ότι όλα αυτά τα αφηγούμαι για να αποδείξω ότι είχα δίκιο και για να αισθανθώ δικαιωμένος και σοφός. Ευτυχώς, τέτοιες αρρώστιες ακόμη δεν τις έχω κολλήσει, αν και στην εποχή μας δεν είναι καθόλου δύσκολο να αρπάξεις όλως αιφνιδίως το μικρόβιο. Τα λέω αυτά γιατί επιθυμώ να τονίσω δύο μόνο πράγματα. Το πρώτο είναι αυτό για το οποίο έχω πολλές φορές μιλήσει και υποστηρίξει με επιχειρήματα, ότι, δηλαδή, το Ξυνιστέρι, ευτυχώς για μας τους ποικιλιακά πένητες, είναι ποικιλία, η μοναδική που έχουμε αυτή τη στιγμή, που μπορεί να υποστηρίξει συνολικά και επιτυχημένα την παραγωγή λευκών οίνων ποιότητας στην αμελητέα τούτη κώχη της γης. Δεν χρειάζεται βοήθεια ούτε συμπληρωματική ή ενισχυτική, όπως πολλοί συνηθίζουν να την αποκαλούν, ποικιλία, δεν απαιτεί το Ξυνιστέρι την παρουσία του Chardonnay ή του Μοσχάτου ή οποιασδήποτε άλλης ποικιλίας για να δώσει λευκά κρασιά με ετερότητα, εντοπιότητα και αναντίλεκτη ποιότητα. Είναι από μόνο του ικανό να κάνει τα πάντα. Να χαρίσει φρέσκα, αρωματικά λευκά δεξαμενής, που ταιριάζουν απόλυτα με το θερμό και ξηρό μας κλίμα, αλλά και με την όποια τοπική κουζίνα μας έχει απομείνει, είναι ικανό να αποδώσει λευκά κρασιά με ζύμωση και ωρίμαση (ή μόνο με ωρίμαση) σε δρύινο βαρέλι, είναι ικανό να μας δωρίσει γλυκά λευκά κρασιά από λιαστά ή υπερώριμα σταφύλια, είναι ικανό να μας δώσει αφρώδεις οίνους με ζύμωση στη φιάλη κτλ. Γι’ αυτό, το ξαναλέω, θα πρέπει να εκδοθεί ένα υπουργικό διάταγμα, το οποίο θα απαγορεύει στο εφεξής τη φύτευση οποιασδήποτε άλλης λευκής ποικιλίας οιναμπέλου σε οποιοδήποτε σημείο της νήσου, εκτός από το Ξυνιστέρι. Θα πουν πάλι κάποιοι ότι είμαι απόλυτος. Πόσες και πόσες φορές έχω ακούσει αυτή τη γλυκιά λέξη, αυτόν τον ηδύ χαρακτηρισμό από το στόμα φίλων, ειλικρινών και ασπόνδων. Επιχειρήματα όμως δεν έχω ακούσει. Υπάρχει κάποιος από τους απειράριθμους συμβούλους του Υπουργού Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος που τολμάει να κάνει στον προϊστάμενό του μια τέτοια γενναία, ακραία, αν προτιμάτε, πρόταση; Να κάτσει επάνω στα αυτιά του Κουγιάλη και να του πει να βγάλει ένα φιρμάνι που να απαγορεύει στο εξής τη φύτευση άλλων λευκών κρασοστάφυλων εξόν από το Ξυνιστέρι; Αν υπάρχει, να πάω να του κάνω επτακόσιες υποκλίσεις! Μία-μία να τις μετρήσω! Κι αν υπάρξει κάποια στιγμή τέτοιος γίγαντας-συμβουλάτορας να πείσει τον Υπουργό, έχει ο Κουγιάλης το τσαγανό να βγει και να υποστηρίξει αυτή την απόφαση και να σταθεί ανάχωμα στο τσουνάμι που θα προκληθεί, καθώς πολλοί φίλοι οινοποιοί θα δουν το όνειρό τους για ένα μεγάλο Chardonnay ή ένα εξαιρετικό Sauvignon Blanc να ματαιώνεται; Ακαδημαϊκά ερωτήματα εργασίας…

Είπα, αρχικώς, πως επιθυμώ να θίξω δύο πράγματα. Το πρώτο πιστεύω το εξαντλήσαμε, το δεύτερο είναι η ποιότης του ανδρός, που με πήρε για να μου πει ότι δεν έπρεπε να επιμένει τότε κι ότι είχε άδικο. Αυτός λοιπόν ο νέος θα πάει μπροστά, θα προκόψει, πώς το λέμε. Και θα πάει μπροστά, γιατί τον πατάει πού και πού κάτω τον εγωισμό του, ανέχεται να παραδεχθεί ότι υπάρχουν γνώσεις, πληροφορίες και εμπειρίες που του διαφεύγουν. Σε αυτήν ακριβώς την κατηγορία των οινοποιών, των σεμνών υπηρετών της αμπέλου, που είναι καλά παιδιά και δεν νοσούν από την εξαιρετικά μεταδοτική ασθένεια της εποχής, που δεν είναι άλλη από την έπαρση και τον μεγαλοϊδεατισμό, είναι που όλοι βασιζόμαστε για να πάμε τον κυπριακό αμπελοοινικό κλάδο ένα βήμα παραπέρα, ένα σκαλί ψηλότερα, μια κατηγορία ποιότητας πιο πάνω.

11/06/2017