Αναγκαίες διευκρινίσεις για την Μπέμπα

Εν μέσω της γαστρονομικής πενίας που μαστίζει τη Λευκωσία, μίλησα δυο-τρεις φορές με κολακευτικά σχόλια για την Μπέμπα. Το τελευταίο κείμενό μου δημοσιεύτηκε μόλις προ μερικών ημερών. Σε αυτό ανέλυα τους λόγους που το εστιατόριο έχει πετύχει. Ψες βρέθηκα, μετά από καιρό, και πάλι στην Μπέμπα. Και υπήρξαν προβλήματα.

Το φαγητό κινήθηκε σε ικανοποιητικά επίπεδα, χωρίς να εντυπωσιάζει στάθηκε σε ένα ύψος που δεν επιτρέπει σε κάποιον να το σχολιάσει αρνητικά, όσο στριφνός κι αν είναι. Στο κρασί, όμως, τα πράγματα δεν κυλούσαν. Οι σερβιτόροι έδειχναν να μην γνωρίζουν τη λίστα κρασιών, οι ικανότητες και οι γνώσεις τους στο σερβίρισμα ήταν μάλλον στοιχειώδεις, ενώ τα απογεμίσματα των ποτηριών σε ένα μακρόστενο τραπέζι των 15 ατόμων ήταν ουσιαστικώς ανύπαρκτα. Αυτά, όμως, υπήρξαν τα λιγότερο αρνητικά.

Εκείνο που με στεναχώρησε περισσότερο και το οποίο δεν μου επέτρεψε να περάσω καλά, ήταν ο κόσμος, ο πολύς, ο πάρα πολύς κόσμος που κατέκλυσε το μαγαζί, γεγονός που κατέστησε τη διαχείριση της κατάστασης από εξαιρετικά δύσκολη έως αδύνατη. Με έναν γρήγορο υπολογισμό κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το μαγαζί θα εξυπηρετούσε, βραδάκι Τετάρτης, που βρέθηκα εκεί, γύρω στα 250 με 300 άτομα, από τις 7 το δείλι μέχρι και τις 11 το βράδυ. Μεγάλος, πολύ μεγάλος αριθμός, που οδηγεί στα εξής: Πρώτον, στρίμωγμα των τραπεζιών σε σημείο που αισθάνεσαι άβολα, καθώς πολύ κοντά σου κάθονται κάποιοι άλλοι πελάτες, ενώ, σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως, για παράδειγμα, η δική μου, δεν είναι εύκολο να σηκωθείς για τουαλέτα χωρίς να σηκώσεις τους ομοτράπεζούς σου. Δεύτερον, μεγάλη βουή και θόρυβος στην όμορφη ομολογουμένως αυλή του εστιατορίου, που επιβαρύνουν την κατάσταση. Τρίτον, ζέστη, καθώς ο πολύς κόσμος, από τη μια, και η θερμοκρασιακά δύσκολη, από την άλλη, Λευκωσία, δημιουργούν, τουλάχιστον σε κάποια σημεία της αυλής, ένα αίσθημα δυσφορίας.

Θέλω εδώ να επισημάνω ότι το πρώτιστο, τουλάχιστον κατ’ εμέ, σε ένα καλό εστιατόριο, όπου το κατ’ άτομο κόστος είναι τουλάχιστον 50 ευρώ (για ένα πρώτο, ένα κυρίως και κρασί), είναι το να αισθανθεί κανείς άνετα, να νιώσει ότι χαλαρώνει, ότι πέφτουν οι ρυθμοί της έντονης ημέρας κι ότι σαν άνθρωπος θα μπορέσει να δειπνήσει σε μία ήσυχη και ευρύχωρη ατμόσφαιρα. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να συμβεί, όταν το όλο κλίμα θυμίζει γάμο και όταν οι πρόθυμοι και ευγενικοί, ως επί το πλείστον, σερβιτόροι τρέχουν να προλάβουν χωρίς κάποιες φορές να μπορούν να σε ακούσουν, όταν ζητάς κάτι, και, με την όλη τους, δικαιολογημένη, βιασύνη, το μόνο που καταφέρνουν είναι απλώς να σε τεντώνουν έτι περαιτέρω.

Ο Μπέκας κάνει καλή δουλειά στην Μπέμπα, αλλά, κατά την πολύ υποκειμενική μου άποψη, ευρίσκεται πλέον σε ένα κρίσιμο μεταίχμιο, όπου θα πρέπει να αποφασίσει εάν θα μειώσει τα τραπέζια και θα χαλαρώσει, χάνοντας πιθανώς κάποια κέρδη, ή εάν θα συνεχίσει αυτό το γαστρονομικό σπριντ, που αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα κουράσει.

22/06/2023