Περσινά ποτήρια προς €2,50

Ο αδελφός της μητέρας μου ζει από το 1974 και μετά στο Λονδίνο. Παλαιότερα ερχόταν πιο συχνά στην Κύπρο, εσχάτως όμως η επιθυμία για επισκέψεις στην πολύπαθή μας νήσο μάλλον διαβρώθηκε, καθώς η εικόνα που παρουσιάζει η χώρα στα μάτια όσων κάνουν καιρό να τη δουν είναι μάλλον αποκαρδιωτική. Προ ημερών όμως ο θείος κατέβηκε για λίγες ημέρες στην Κύπρο και κατέλυσε στη, για όλους τους πρωτευουσιάνους, Γη της Επαγγελίας, τον εντελώς εκφυλισμένο και πολεοδομικά απαράδεκτο Πρωταρά, όπου κάθε in Λευκωσιάτης διαθέτει το εξοχικό του.

Κάποια στιγμή άκουσε για τη Γιορτή του Κρασιού, που «έτρεχε» στη Λεμεσό, έτσι, πήρε το αμάξι της ενοικιάσεως και όδευσε από Πρωταρά προς Λεμεσό, για να δει και από κοντά την ωδή αυτή προς το γέννημα του Διονύσου και της αμπέλου. Πλήρωσε δώδεκα ευρώ για να εισέλθει αυτός και η σύζυγός του και άλλα πέντε για να αγοράσει δύο ποτήρια για γευστική δοκιμή. Δύο ήταν τα είδη των ποτηριών, που μπορούσε κανείς να αγοράσει. Η κλασική, μικρή καντήλα προς δύο ευρώ και ένα εντελώς ακατάλληλο για γευστική δοκιμή «κολονάτο» προς 2,50 ευρώ. Έγραφε λοιπόν επί του «κολονάτου»: 8/9-18/9 2011! Όταν το είδε αυτό ο θείος από το Λονδίνο εξηγέρθη και επέστρεψε πίσω για να ζητήσει εξηγήσεις από τον άνθρωπο που του είχε πωλήσει τα περσινά ποτήρια. Του είπε πως θα ήθελε να τα πάρει πίσω μαζί του ως ενθύμιο για την επίσκεψή του στην Κύπρο και τη Γιορτή του Κρασιού, αλλά αυτά έγραφαν 2011και συνεπώς δεν τα ήθελε. Αυτός του είπε πως αυτά τα ποτήρια είχε εκείνη τη στιγμή, πως δεν είναι ο αρμόδιος αλλά ένας απλός υπάλληλος κτλ. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να του τα αλλάξει με δύο ποτήρια που δεν είχαν επάνω τίποτα τυπωμένο, όπως και έγινε. Όταν έλαβα το παράπονο αυτό, επικοινώνησα, ως όφειλα, με τον Δήμο Λεμεσού και μίλησα με τον υπεύθυνο για το θέμα, ο οποίος και με διαβεβαίωσε ότι τα περσινά ποτήρια θα βρέθηκαν εκεί κατά λάθος, από κάποια ανάμειξη των κιβωτίων στις αποθήκες, και ότι κανένα λόγο δεν είχαν να τα δώσουν, μια και είναι συλλεκτικά και κάποτε θα κάνουν, κατά τον υπεύθυνο πάντα, αξία. Μου είπε, μάλιστα, ότι πολλοί, ακόμη και από το εξωτερικό, ζητούν τα περσινά συλλεκτικά ποτήρια και ότι ο Δήμος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στη ζήτηση, συνεπώς ουδείς λόγος συνέτρεχε να διαθέσουν τα ποτήρια του 2011 στη γιορτή του 2012.

Δεν έχω κανέναν λόγο να μην πιστέψω τα όσα μου μετέφερε ο υπεύθυνος του Δήμου, αλλά θα ήθελα να θέσω επί τάπητος ένα άλλο ζήτημα, αυτό της καταλληλότητας, αλλά και της τιμής πωλήσεως των ποτηριών. Και εξηγούμαι: μια πόλη η οποία μπήκε πέρυσι στο Γκίνες για την κατασκευή του μεγαλύτερου κολονάτου στον κόσμο δεν θα έπρεπε να γνωρίζει ένα-δυο πράγματα για το ποιο ποτήρι είναι κατάλληλο για γευστική δοκιμή, αποφεύγοντας την πώληση καντηλών, αλλά και τη διάθεση κολονάτων ευτελούς ποιότητας; Είδα το κολονάτο που προσφερόταν προς πώληση. Μικρό, χοντροκομμένο, κατασκευαστικά κακό. Με δυόμισι ευρώ αγοράζεις κολονάτα από τους καλύτερους οίκους παραγωγής ποτηριών, όχι αυτό! Και στο κάτω-κάτω, τα έξι ευρώ για την είσοδο (με τα οποία δικαιούσαι μία φιάλη κρασιού) δεν είναι αρκετά και θα πρέπει  ο επισκέπτης να χρεώνεται ακόμη και για το ποτήρι; Και να ήταν ένα καλό ποτήρι να πω χαλάλι, αλλά αυτό;

Πέρυσι το χάι λάιτ της όλης εκδήλωσης ήταν η προσπάθεια για την κατασκευή του μεγαλύτερου κολονάτου στον πλανήτη και η ένταξή μας στο βιβλίο ρεκόρ Γκίνες. Και τα καταφέραμε! Προσωπικά είχα τότε εκφράσει τις επιφυλάξεις μου, τόσο για τη Γιορτή του Κρασιού αυτήν καθεαυτή όσο και για την προσπάθεια να μπούμε στο Γκίνες. Μίλησα, μεταξύ άλλων, και για το επίπεδο της γιορτής, το περιεχόμενό της, την «κουλτούρα» που καλλιεργεί και άλλα. Έλαβα τότε μία τρισέλιδη επιστολή από τον Δήμαρχο Λεμεσού, στην οποία εκφραζόταν η δυσαρέσκειά του για τα όσα έγραψα. Θα ήθελα ειλικρινά, λοιπόν, να τον διαβεβαιώσω πως τίποτα προσωπικό δεν έχω με τον ίδιο ή με τη Λεμεσό, την οποία ειλικρινά θεωρώ (αν και κατοικώ στη Λευκωσία) ως την πιο ενδιαφέρουσα και δυναμική πόλη της χώρας. Την πόλη με τα καλύτερα ξενοδοχεία, τα καλύτερα εστιατόρια, τα καλύτερα μέρη, τα πιο εκπληκτικά έργα σε εξέλιξη, την πόλη που αποπνέει περισσότερο από κάθε άλλη αυτό τον κοσμοπολίτικο αέρα και αυτό το μεσογειακό ταμπεραμέντο. Σ’ αυτήν την πόλη οι διοργανωτές της εν λόγω γιορτής θα έπρεπε να ήταν σαφώς πιο προσεκτικοί με όλες τις λεπτομέρειες.