|
Οινικά βέλτιστα 2007 Μία ακόμη χρονιά απέρχεται. Φεύγει, παίρνοντας μαζί τα πεπραγμένα της, αφήνοντας ωστόσο τις μνήμες της νωπές στο μυαλό μας. Το 2007 αποχωρεί από την οινική σκηνή της νήσου φορτωμένο με αναμνήσεις γεμάτες κρασί. Δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, νέες ετικέτες έκαναν αισθητή την παρουσία τους στο νησί, καινούργιες κάβες άνοιξαν τις πύλες τους στο οινόφιλο κοινό, πάμπολλες οινικές εκδηλώσεις έλαβαν χώρα, πιστοποιώντας την άνοδο της οινικής παιδείας και κουλτούρας, που έλειπε από τον τόπο.
Στο κατώφλι του νέου χρόνου, αποτιμούμε τα όσα συνέβησαν στον παλιό, ξαναθυμόμαστε τις πιο σημαντικές οινικές στιγμές του 2007, επιχειρώντας να αναδείξουμε τις καλύτερες. Τα οινικά βέλτιστα της απερχόμενης χρονιάς, τα κορυφαία κρασιά που δοκιμάσαμε, τις κορυφαίες στιγμές, τους καλύτερους οινοποιούς, οινοχόους, καβίστες και οινεμπόρους, που τον χρόνο που πέρασε έκαναν αισθητή την παρουσία τους στο οινικό προσκήνιο της χώρας.
Το κρασί της χρονιάς
Μόλις προ ημερών δοκίμασα το αριστουργηματικό κρασί του μεγάλου Marcel Guigal. Πρόκειται για το φθηνότερο Côte-Rôtie του βασιλιά του Ροδανού. Πάνω από αυτό στέκουν το Côte-Rôtie Château d’Ampuis, αλλά και τα τρία single vineyard, τα Côte-Rôtie La Turque, Côte-Rôtie La Landonne και Côte-Rôtie La Mouline.
Το «απλό» Côte-Rôtie της εσοδείας 2003 είναι πράγματι ένα καταπληκτικό κρασί, με βαθύ κόκκινο χρώμα. Η μύτη του εντυπωσιακή και αέρινη, συνδυάζει τη θηλυκή κομψότητα με τη δύναμη και την πυκνότητα, πράγμα ιδιαίτερα σπάνιο για ένα κρασί. Τα ερυθρόσαρκα φρούτα, η μέντα, το κέδρο, ο ταμπάκος, η δρυς, τα ξύσματα μολυβιού, η βανίλια, η σοκολάτα και το μελάνι μορφώνουν έναν πολυσύνθετο, καταιγιστικό, ακραίο συνδυασμό αρωμάτων. Στο στόμα το κρασί είναι γεμάτο, χωρίς να είναι βαρύ, φίνο, χωρίς να είναι άδειο, βελούδινο και στρογγυλό, χωρίς να είναι ανίκανο παλαίωσης, άρτια κτισμένο και ισορροπημένο. Ένα κρασί ράτσας, από μια εκπληκτική αμπελουργική ζώνη κι έναν μεγάλο παραγωγό, που δεν σταματά να μας εκπλήσσει.
Βαθμός: 90/100 Τιμή: £32 Διανομή: La Maison du Vin
Καλύτερο κρασί Νέου Κόσμου
Tο Taylors Pass Vineyard Marlborough Pinot Noir, που την περασμένη Κυριακή παρουσίασα, δικαιούται νομίζω τον τίτλο του κορυφαίου κρασιού από τον Νέο Κόσμο, για το 2007. Όπως ξαναέγραψα, το κρασί είναι ένα από τα ελάχιστα «νεοκοσμίτικα» της βουργουνδέζικης ποικιλίας Pinot Noir, που έχει καταφέρει να με εντυπωσιάσει. Το βαθύ του χρώμα, που δεικνύει νεότητα και ζωντάνια, η αριστοκρατική, βαθιά και φίνα μύτη του, που συνδυάζει το πλούσιο φρούτο (κεράσια, βύσσινα, δαμάσκηνα) με τις μαρμελάδες, το μελάνι, τη μέντα, τη βανίλια, την καραμέλα, τον καπνό και τη σοκολάτα, και το μεταξένιο, πλούσιο, ισορροπημένο και μεστό από τανίνες-σατέν στόμα του, μορφώνουν το σπάνιο προφίλ ενός εξαίρετου από κάθε άποψη οίνου.
Βαθμός: 88/100 Τιμή: £24 Διανομή: Κάβα Remuage
Καλύτερα κυπριακά κρασιά
Mataro 2005, Τσαγγαρίδης
Έχω ξαναμιλήσει και ξαναπαρουσιάσει το εν λόγω κρασί του Άγγελου Τσαγγαρίδη από την Πάφο. Η παρουσία του στην αγορά προκάλεσε έκπληξη, τουλάχιστον σε όσους είχαν την ευκαιρία να το δοκιμάσουν, καθώς η παραγωγή του κρασιού ήταν πολύ περιορισμένη. Άγνωστο στους πολλούς, το νεοφώτιστο οινοποιείο Τσαγγαρίδη κάνει τα πρώτα του βήματα στην κυπριακή οιναγορά, αφήνοντας υποσχέσεις για το μέλλον.
Το Mataro της εσοδείας 2005 διακρίνεται από ένα βαθύ μαυροκόκκινο χρώμα, γεμάτο ζωντάνια και νιότη. Τη συμπυκνωμένη μύτη του διακρίνουν έντονα αρώματα κόκκινων φρούτων, χόρτων, μελανιού, πίσσας, πιπεριού και κάππαρης. Στο στόμα το κρασί είναι εντυπωσιακά γεμάτο και πλούσιο, για τα δεδομένα της κυπριακής οινοπαραγωγής, με πολύ καλό φρούτο, ισορροπία ανάμεσα στην πληθωρική αλκοόλη (14,2%) και την οξύτητά του και αισθητές τανίνες, που χρειάζονται χρόνο για να μαλακώσουν και να ενταχθούν στο ευρύτερο γευστικό σύνολο. Μακρά και έντονη επίγευση. Το καλύτερο κυπριακό κρασί που έχω δοκιμάσει εφέτος, το οποίο αποδεικνύει πως η ποικιλία Mourvèdre μπορεί να δώσει στον τόπο εξαιρετικά κρασιά, αρκεί να την καλλιεργήσουμε και να την τρυγήσουμε σωστά.
Βαθμός: 85/100 Τιμή: £6,50 Διανομή: Οινοποιείο Τσαγγαρίδη
Ένα μόλις βαρέλι τρακοσίων λίτρων χρειάστηκε για την ωρίμαση του πρώτου Merlot, που θα κυκλοφορήσει οσονούπω από την οινοποιία Βλασίδη. Τα αμπέλια από τα οποία οινοποιήθηκε το κρασί ανήκουν στην οικογένεια του παραγωγού, κι αν και μικρά ακόμη (7-8 ετών) έχουν αποδώσει αξιόλογα αποτελέσματα. Το Merlot είναι μια ποικιλία άγνωστη στους Κύπριους οινοποιούς, αφού ελάχιστοι έχουν δουλέψει μαζί της. Η εμπειρία μας στην καλλιέργεια και οινοποίησή της είναι πολύ μικρή και, συνεπώς, δεν μας επιτρέπει ακόμη να εξαγάγουμε οποιαδήποτε αξιόπιστα συμπεράσματα. Χρειάζεται μακρά καλλιεργητική και οινοποιητική εμπειρία, προτού αποφασίσουμε για το κατά πόσον είναι σε θέση να ενισχύσει το ποικιλιακό δυναμικό της χώρας.
Πάντως, το Merlot 2004 του Σοφοκλή Βλασίδη είναι μια πέρα για πέρα αξιόλογη πρώτη προσπάθεια (ο οινοποιός έχει πειραματιστεί με την ποικιλία και το 2003). Το κρασί διαθέτει ένα λαμπερό, βαθυκόκκινο χρώμα και μια πολύ όμορφη και συμπυκνωμένη μύτη, που σε κερδίζει με τα αρώματά της – ερυθρόσαρκα φρούτα (κυρίως δαμάσκηνο), σοκολάτα, μελάνι και κέδρο σε φόντο ξύλου. Στο στόμα ο οίνος διαθέτει καλό σώμα, ισορροπημένη οξύτητα, αλλά και κάποιες στεγνές και σκληρές τανίνες, οι οποίες του προσδίδουν μια αυστηρότητα. Η πληθωρική αλκοόλη του (15%) καταφέρνει να ενσωματωθεί χωρίς πρόβλημα στο ευρύτερο γευστικό σύνολο.
Βαθμός: 84/100 Τιμή: £6 Διανομή: Δίκτυο διανομής Τσιάκκα, Βλασίδη, Αργυρίδη
Οι παραγωγοί της χρονιάς
Τσιάκκας, Βλασίδης, Αργυρίδης
Τρεις και όχι έναν θα επιλέξω φέτος. Τους Κώστα Τσιάκκα, Σοφοκλή Βλασίδη και Πάμπο Αργυρίδη. Θα τους επιλέξω όχι μόνο για την ποιότητα των κρασιών που παράγουν, αλλά και για την αντίληψη και το όραμα που διαθέτουν. Οι τρεις αυτοί παραγωγοί έφεραν για πρώτη φορά στο εμπορικό προσκήνιο της νήσου το θέμα «συνεργασία». Μέσα από τη σύμπραξη και τους κοινούς στόχους κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα κοινό δίκτυο διανομής, έναν κοινό τιμοκατάλογο, μια κοινή ομάδα πωλητών και ένα κοινό στόλο αυτοκινήτων, με έναν και μόνο σκοπό. Να μπουν στην αγορά μόνοι τους, στηριζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις. Να διανέμουν το κρασί σωστά, να αναπτύξουν προσωπικές σχέσεις με τους καβίστες και τους εστιάτορες, να αφουγκραστούν τις ανάγκες της αγοράς και, εν τέλει, να αποκτήσουν μια ισχυρή αυτονομία και μια κραταιή παρουσία στο οινεμπόριο του τόπου.
Τα συγχαρητήριά μας στους παραγωγούς, που με τη συνεργασία τους αποδεικνύουν πως η επιτυχία κρύβεται στη συλλογικότητα, τις κοινές επιδιώξεις και στοχεύσεις, και όχι στην ανώφελη και εγωιστική ανταγωνιστικότητα και την άκρατη αντιπαλότητα με όσους ασκούν το ίδιο επάγγελμα, το ευγενές επάγγελμα του οινοποιού.
|
|