Είναι ακριβό το κυπριακό κρασί;

Δεν είναι λίγες οι φορές, που σε συναντήσεις μου με φίλους του κρασιού, τίθεται προς συζήτηση το θέμα της κοστολόγησης των τοπικών κρασιών. Και δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν πως το κυπριακό κρασί είναι ακριβό. Άλλοι, πάλι, αντικρίζουν το κρασί του τόπου μας κάπως πιο συγκαταβατικά, θεωρώντας πως η τιμή πωλήσεώς του δεν είναι υπερβολική, αν και θα μπορούσε (πάντα κατά αυτήν τη μερίδα καταναλωτών) να είναι και χαμηλότερη. Ελάχιστοι είναι οι συμπολίτες μας, που θα δηλώσουν ότι το κρασί που παράγεται σε αυτή την αστεία χώρα είναι τίμιο ως προς τα χρήματα που απαιτούνται για να το αποκτήσει κανείς.

Μέσα λοιπόν από αυτές τις συζητήσεις προέκυψε το ερώτημα, που σήμερα θα μας απασχολήσει. Είναι ακριβό το κυπριακό κρασί ή όχι; Για να απαντήσουμε, όμως, στο ερώτημα αυτό, θα πρέπει πρώτα να δούμε πού κινείται τιμολογιακά ο κυπριακός οίνος. Όσοι ασχολούνται κάπως πιο συστηματικά με το θέμα, θα γνωρίζουν καλά ότι η μεγάλη πλειοψηφία των κυπριακών κρασιών πωλείται λιανικώς μεταξύ πέντε και δέκα ευρώ. Στη μεγάλη αυτή κατηγορία περιλαμβάνονται τόσο τα λεγόμενα κρασιά καθημερινής κατανάλωσης (συνήθως με λιανική €5-€7) όσο και κάποια πιο ποιοτικά κρασιά, συνήθως κάποια Syrah, Cabernet Sauvignon και Chardonnay, τα πλείστα των οποίων πιάνουν τιμές που κυμαίνονται μεταξύ €8-€10. Μια δεύτερη, μικρότερη σε αριθμό κρασιών, κατηγορία περιλαμβάνει τις ετικέτες που κυμαίνονται από δέκα μέχρι δεκαπέντε ευρώ στο ράφι. Εδώ θα βρει κανείς κάποια τοπικά κόκκινα, που οινοποιούνται συνήθως από τις ποικιλίες Μαραθεύτικο, Syrah και Cabernet Sauvignon. Κρασιά που ωριμάζουν σε δρύινο βαρέλι και που συνήθως είναι αναβαθμισμένα ποιοτικώς, αλλά και πιο δεκτικά παλαίωσης, σε σχέση με τα κρασιά της προηγούμενης κατηγορίας. Ελάχιστα είναι τα κυπριακά κρασιά που πωλούνται πάνω από δεκαπέντε ευρώ, μετρημένα στα δάκτυλα ίσως των χεριών μας.

Όταν λοιπόν το 95% των κρασιών μιας χώρας κοστολογείται από τα δεκαπέντε ευρώ και κάτω, με την πλειοψηφία να κυμαίνεται από τα δέκα και κάτω, δεν νομίζω να μπορεί κανείς εύκολα να ισχυριστεί ότι το πρόβλημα των κρασιών αυτών είναι η τιμή. Απεναντίας, αν αναλογιστεί κανείς ότι σε όλες ανεξαίρετα τις αμπελοοινικές χώρες συναντάμε κρασιά δεκάδων και συχνά εκατοντάδων ευρώ, θα δει ότι όντως το κυπριακό κρασί δεν έχει πρόβλημα τιμής. Ακόμη και στη Χιλή, για να μην πιάσω Γαλλίες και Ιταλίες, με τις πανάκριβες και συχνά αδικαιολόγητες τιμές, υπάρχουν αρκετοί οίνοι που πωλούνται πενήντα, εξήντα, εκατόν και βάλε ευρώ. Στην Κύπρο κάτι τέτοιο δεν υπάρχει, αν εξαιρέσουμε μια-δυο παλαιωμένες Κουμανδαρίες, που κοστολογούνται γύρω στα τριάντα με σαράντα ευρώ και που εμπίπτουν σε μια πολύ ειδική κατηγορία οίνων.

Καταλήγω λοιπόν σε αυτό που πάντοτε πίστευα, ότι, δηλαδή, η τιμή ουδέποτε υπήρξε πρόβλημα για το κυπριακό κρασί. Αυτό που υπήρξε, και σε μεγάλο βαθμό εξακολουθεί να υπάρχει, ως πρόβλημα για τον τοπικό οίνο δεν είναι η τιμή αλλά η ποιότητα. Το κυπριακό κρασί δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα με την τιμή πωλήσεώς του, αλλά πρόβλημα με την ίδια την ποιότητά του. Αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι αναθεώρηση της τιμολογιακής μας πολιτικής, αλλά αναθεώρηση της αμπελοοινικής μας στρατηγικής, αναδιάρθρωση του ποικιλιακού μας δυναμικού, εκσυγχρονισμός των αντιλήψεών μας, τεχνογνωσία σε επίπεδο οινοποίησης, για να μπορέσουμε σε βάθος χρόνου να αναβαθμίσουμε αισθητά την ποιότητά μας, όχι όμως αποσπασματικά αλλά στο σύνολο της. Γιατί, εάν η ποιότητα των κρασιών ήταν σε όλο το φάσμα της αγοράς υψηλότερη της σημερινής, τότε όχι μόνο δεν θα ομιλούσε κανείς περί υψηλών τιμών, αλλά ίσως και να ήμασταν σε θέση να μιλάμε για μερικά από τα πιο τίμια κρασιά στην Ευρώπη.

Βήματα προς την αναβάθμιση της ποιότητας έχουν, βεβαίως, γίνει. Και είναι και αισθητά και πολύ σημαντικά. Δεν έχουν όμως γίνει συγχρονισμένα, ούτε καθολικά. Έχουν μόνο γίνει από συγκεκριμένα κτήματα, συγκεκριμένους οινοποιούς, που έχουν πιάσει τα μηνύματα των καιρών και έχουν αντιδράσει έγκαιρα και μεθοδικά. Αυτοί όμως είναι λίγοι και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν πλειοψηφία. Είναι λίγοι και, αν και έχουν αρχίσει να χρωματίζουν με πιο εύθυμα χρώματα τον αμπελοοινικό καμβά της χώρας, χρειάζονται κι άλλους, προκειμένου να καταφέρουν να δημιουργήσουν ένα ισχυρό κίνημα, ένα δυνατό ρεύμα χωρίς επιστροφή.

Εάν τα καταφέρουμε, θα μπορούμε σε βάθος χρόνου να προτείνουμε, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, κρασιά σε δελεαστικές τιμές, αλλά και με αξιοπρεπή ποιότητα. Κρασιά που κανείς δεν θα μπορεί να προσπερνά σφυρίζοντας αδιάφορα…

24/06/2012