Η γκαρνταρόμπα του κρασιού

Νομίζω πως όλοι συμφωνούμε ότι το πρώτιστο ζητούμενο σε ένα κρασί δεν είναι άλλο από την ποιότητα αυτή καθαυτήν. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα διαφωνήσουμε στο ότι και η ενδυματολογική πλευρά του κρασιού (φιάλη, ετικέτα, φελλός, καψύλλιο) είναι σημαντική, αν όχι όσο η ποιότητα του ίδιου του οίνου, σε μεγάλο πάντως βαθμό.

Δοκιμάζω επί καθημερινής βάσεως κρασιά από κάθε γωνιά της γης. Κάθε ένα από αυτά διακρίνεται από μία άλφα στιλιστική άποψη. Η φιάλη, η ετικέτα, το καψύλλιο, ο φελλός, τα κείμενα που επιλέγονται για να κοσμήσουν την ετικέτα, εδράζονται στις προσωπικές προτιμήσεις του ίδιου του παραγωγού, του οποίου την τελική έγκριση θα πρέπει να φέρει κάθε μία από τις επιλογές αυτές. Επειδή οι απόψεις μου περί παρουσίασης των φιαλών δεν νομίζω να ενδιαφέρουν τις μεγάλες οινοποιίες του εξωτερικού, θα επιχειρήσω να φανώ χρήσιμος στους φίλους παραγωγούς της νήσου, οι οποίοι πιστεύω πως δεν αποδίδουν τη δέουσα προσοχή στην ενδυματολογική πλευρά του κρασιού. Και επειδή τα γούστα και οι προτιμήσεις ποικίλλουν, δεν προτίθεμαι να τους προτείνω ούτε την τέλεια ετικέτα, ούτε την ιδανική φιάλη, αλλά απλώς θα τους επισημάνω κάποια πράγματα τα οποία, κατά την άποψή μου, θα πρέπει να αποφεύγουν. Και για να γίνω πιο ξεκάθαρος, θα τα απαριθμήσω:

• Όχι στα πλαστικά καψύλλια με την ταινία κοπής! Οι πλείστοι παραγωγοί της χώρας χρησιμοποιούν αυτά τα φθηνά πλαστικά καψύλλια, που καλύπτουν τον λαιμό της φιάλης, τα οποία φέρουν στο άνω τμήμα της περιφέρειάς τους μία ταινία κοπής. Η δικαιολογία, που κάθε φορά προβάλλεται από τους φίλους οινοποιούς, είναι ότι το ζητάει η αγορά της εστίασης, και συγκεκριμένα οι σερβιτόροι, οι οποίοι ευκολύνονται στο άνοιγμα της φιάλης, αφού δεν μπαίνουν στον κόπο να χρησιμοποιήσουν το ειδικό για αυτό τον σκοπό μαχαιράκι, που υπάρχει στο τιρμπουσόν τους. Η θέση μου, ωστόσο, είναι ότι κανένα κρασί στον κόσμο, που θέλει να είναι και να δείχνει ποιοτικό, δεν φέρει καψύλλιο αυτού του τύπου, αλλά συνήθως φέρει καψύλλιο κασσιτέρου, που στρώνει σαφώς καλύτερα στον λαιμό της φιάλης και δείχνει πολύ πιο όμορφο και «σοβαρό».
• Όχι στους συνθετικούς, πλαστικούς ή twin top φελλούς, ειδικά στα κόκκινα παλαίωσης. Συνθετικοί είναι οι φελλοί που κατασκευάζονται από διάφορα κομματάκια φυσικού ξύλου, τα οποία συγκολλούνται μεταξύ τους. Πλαστικοί είναι οι «φελλοί», που κατασκευάζονται από πλαστικό και όχι φυσικό κομμάτι ή κομματάκια ξύλου. Twin top είναι οι φελλοί που κατασκευάζονται από συγκολλημένα μεταξύ τους κομματάκια φυσικού ξύλου και που στο πάνω και κάτω τμήμα τους φέρουν μία ολόκληρη φέτα αμιγούς ξύλου. Πόσα όμως κόκκινα παλαίωσης ανά την οικουμένη καταδέχονται να πωματιστούν με αυτά τα υποκατάστατα; Η απάντηση είναι: κανένα! Όλα τα σοβαρά κόκκινα παλαίωσης πωματίζονται με φυσικό φελλό, δηλαδή, πώμα που κατασκευάζεται από ένα αμιγές και αυστηρά επιλεγμένο κομμάτι ξύλου, που βγαίνει από τους ειδικούς για αυτό τον σκοπό δρύες, που φύονται κατά κύριο λόγο στην Πορτογαλία. Ναι, είναι πιο ακριβά τα πώματα αυτά, αλλά παρέχουν τη δυνατότητα στο κρασί να παλαιώσει ανενόχλητα για πάμπολλα χρόνια. Να κατανοήσω τους λόγους της μη χρήσης τους στα τοπικά κόκκινα των πέντε και έξι ευρώ. Στα κυπριακά κόκκινα, όμως, των δέκα, δώδεκα ή και δεκάξι ευρώ δεν είμαι εις θέσιν να εξεύρω οποιαδήποτε δικαιολογία για τη χρήση των φθηνών και ακατάλληλων για κρασιά παλαίωσης πωμάτων.
• Προσέχετε τι γράφετε στις ετικέτες! Πάντοτε διαβάζω τα κείμενα που είναι τυπωμένα στην οπίσθια συνήθως ετικέτα των κρασιών. Οι Κύπριοι παραγωγοί, και όχι μόνο, γράφουν ό,τι μα ό,τι φανταστεί κανείς. Για παράδειγμα: «Αυτό το εξαίρετο και σπάνιο ερυθρό…» ή «Αυτός ο πολυβραβευμένος οίνος βαθιάς παλαίωσης…» ή «Το κρασί που αγαπήθηκε από τους λάτρεις του οίνου…» κτλ. Αυτές οι υπερβολές, δεν φανερώνουν μόνο την έπαρση του παραγωγού για τα κρασιά που παράγει, αλλά απωθούν κιόλας τον μυημένο καταναλωτή, που έχει πιει κρασιά και κρασιά. Τον αμύητο ίσως και να καταφέρουν να τον εντυπωσιάσουν πρόσκαιρα, όταν όμως κι αυτός θα αποκομίσει την απαιτούμενη οινική παιδεία, βέβαιον είναι ότι θα απορρίψει τα κείμενα και τις αναφορές αυτού του είδους. Θέση μου, πάντως, παραμένει ότι είναι σαφώς προτιμότερο να μην υπάρχει καν οπίσθια ετικέτα στα τοπικά κρασιά, παρά να υπάρχει και να αναφέρει τόσες «περγαμηνές» και τόσα «κατορθώματα».  Άλλωστε, αυτό ακριβώς κάνουν και τα μεγάλα κρασιά του Μπορντό ή της Βουργουνδίας, για παράδειγμα, που δεν φέρουν οπίσθιες ετικέτες, καθώς δεν θεωρούν τον καταναλωτή παιδάκι που θα το γοητεύσουν με φλυαρίες και παραμυθάκια.

Για την ώρα, αυτά τα ολίγα…