Αρχική Σελίδα  |  Επικοινωνία  |  Αναζήτηση:
Τρίτη, 19 Μαρτίου 2024
Cyprus Wine Pages

Κρασιά διά της αφαιρέσεως…



Αμπελώνας στην Costa Blanca της Ισπανίας

Ο φίλος μου Ανδρέας Κυπριανού, ιδιοκτήτης της κάβας και του ομώνυμου μπαρ Vino Cultura, που τον τελευταίο χρόνο κάνουν αισθητή την παρουσία τους στα οινικά δρώμενα της πρωτεύουσας, μου έφερε καμιά εικοσαριά κρασιά να δοκιμάσω. Όλα νέες παραλαβές, που προορίζονται για το εξαιρετικό wine bar του, που βρίσκεται επί της Κυριάκου Μάτση. Πολλά από αυτά τα κρασιά προέρχονται από φημισμένους οινοποιούς του πλανήτη, κάποια εξ αυτών ακριβά. Βεβαίως, η λέξη «ακριβά» είναι πλέον σχετική, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα με το οποίο θα καταπιαστούμε σε επόμενα σημειώματα.

 

Ένα από τα κρασιά του φίλου Ανδρέα ήταν το Victorino 2008, της οινοποιίας Teso la Monja, από την περιοχή Toro της βορειοδυτικής Ισπανίας. Ήταν «κρυμμένο» σ’ ένα βαρύ, επιβλητικό  μπουκάλι και ντυμένο με μια ωραία ετικέτα. Το έβαλα στην κάβα λίγες ημέρες και έπειτα το άνοιξα, ήμουν περίεργος να δοκιμάσω αυτό το από Tempranillo καμωμένο κόκκινο των 61 ευρώ τη φιάλη. Ήταν το χρώμα του βαθύ, πολύ βαθύ, σχεδόν μαύρο. Ήταν η μύτη του πυκνή, είχε μια ευρωστία που την αναγνώριζες αμέσως, είχε μια αρρενωπότητα, μια ένταση, μια δύναμη που δύσκολα μπορούσες να δαμάσεις. Η πρώτη γουλιά κύλησε σχεδόν στερεή στο στόμα, ήταν το κρασί τόσο πυκνό και γεμάτο, τόσο μυώδες που σου έδινε την εντύπωση πως ήθελες μαχαίρι να το κόψεις! Εκείνη η πρώτη γουλιά με εντυπωσίασε! Όχι τόσο για τη φινέτσα και την πολυπλοκότητά της, μα για τη δύναμη της παρουσίας της.

 

Το Victorino 2008 έπρεπε να συνοδεύσει το δείπνο μου, ήταν ό,τι καλύτερο είχα δοκιμάσει τις τελευταίες ημέρες. Το φαγητό ήταν ό,τι έπρεπε για το κρασί, που είχε ήδη αναπνεύσει αρκετά, καθώς μεσολάβησαν ώρες από το άνοιγμά του. Δεν άργησε όμως να με επισκεφθεί, βαρύς και ενοχλητικός, ο συνήθης ύποπτος, ο γνωστός προβληματισμός που με συνοδεύει κάθε φορά που δοκιμάζω ένα κρασί-αρσιβαρίστα, ένα κρασί βαρέων βαρών, ένα κρασί υπερβολικό, στο οποίο ο οινοποιός έμαθε μόνο να προσθέτει και όχι να αφαιρεί.

 

Όλες οι γουλιές που διαδέχθηκαν την πρώτη, εκείνη του ανοίγματος, ήταν λιγότερο εντυπωσιακές. Εκεί που περίμενα το κρασί να αρχίσει να ανοίγει και να γίνεται ολοένα και πιο πολύπλοκο και βαθύ, τίποτα. Ήταν μια δύναμη ικανή να γοητεύσει, είμαι σίγουρος, πολλούς οινόφιλους, έλειπε όμως αυτό που θα τη μετέτρεπε σε κάτι αληθινά τρανό.

 

Το προηγούμενο βράδυ είχα συνοδεύσει το δείπνο μου με ένα Les Fiefs de Lagrange 2008, δεύτερη ετικέτα του Château Lagrange από το περιώνυμο Bordeaux της Γαλλίας. Η σύγκριση ήταν αναπόφευκτη. Το Les Fiefs de Lagrange 2008 δεν κατάφερε να με συναρπάσει την ώρα που το άνοιξα. Εκείνη τη στιγμή ήταν ένα πολύ καλό κόκκινο από το Bordeaux, μια κλασική αξία, τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο. Όταν όμως το κάλεσα σε παράσταση την ώρα του φαγητού, εκείνο άρχισε να μου εξηγεί γιατί είναι τόσο σπουδαίο και τόσο σταθερό στο οινικό χρηματιστήριο. Σε κάθε ποτήρι, σε κάθε γουλιά αυτό το Saint-Julien ήταν μια αποκάλυψη. Άνοιγε κάθε λεπτό, αποκτούσε μεγαλύτερες αρωματικές και γευστικές διαστάσεις, γινόταν διαρκώς πιο μαλακό, πιο ευγενές, πιο αριστοκρατικό, πιο αποκαλυπτικό ως προς τη σχέση του με το τερουάρ.

 

Αν με ρωτήσετε ποιο προτιμώ, το Victorino ή το Les Fiefs de Lagrange, θα απαντήσω χωρίς περιστροφές το δεύτερο, που είναι και στη μισή περίπου τιμή. Αν μου ζητήσετε να τα αξιολογήσω θα δυσκολευτώ, καθώς πάντοτε αντιμετώπιζα πρόβλημα με τη βαθμολόγηση των κρασιών που υπερβάλλουν μεν γευστικά αλλά αξίζουν δε την προσοχή και το σεβασμό μας. Τα αξιολόγησα με τον ίδιο περίπου βαθμό, παρά τις όποιες προτιμήσεις μου προς τα κρασιά φινέτσας και όχι προς τα κρασιά δύναμης. Κάποιοι φίλοι της γευστικής συμπύκνωσης ίσως με πουν άστοχο στις αξιολογήσεις μου, κάποιοι που γοητεύονται περισσότερο από τις κλασικές αξίες της οινικής Γαλλίας ίσως με πουν και πάλι άστοχο, καθώς θα θεωρήσουν την ταξινόμηση των δύο οίνων στην ίδια ποιοτική κατηγορία ως ατόπημα.

 

Η σχετικότης, βλέπετε, σε όλο της το μεγαλείο…


18/12/2011

Άρθρα: Γευσιγνωσία

»

Η αφρόκρεμα του ελλαδικού αμπελώνα

04/02/2021

»

Βάρος

06/01/2021

»

Περί θερμοκρασίας των λευκών…

21/11/2020

»

50 Great Greek Wines

14/10/2020

»

Πού είχαμε μείνει;

30/03/2020

»

Ακτινογραφώντας τους διαγωνισμούς οίνων

06/03/2020

»

Στην ηρεμία του Θερμαϊκού

29/02/2020

»

Περί φιλέτων, αλλαντικών κι άλλων τινών

08/01/2020

»

Κέρδος διά της αφαιρέσεως

30/11/2019

»

Γιορτινά και προσιτά

04/12/2018

»

Εξαίρετα κόκκινα κάτω των €10

29/07/2018

»

Τίμια ελλαδικά κρασιά

15/07/2018

»

Και τα λευκά που θα μας ενθουσιάσουν…

23/12/2017

»

Για μια βραδιά που θα μας ενθουσιάσει!

17/12/2017

»

Πού έγκειται η διαφορά;

02/04/2017

»

Λευκά που σημάδεψαν μια χώρα

12/02/2017

»

Τρακόσια κρασιά με €15

06/11/2016

»

Τοπικά κόκκινα παλαίωσης

18/09/2016

»

Γιορτινά κόκκινα

27/12/2015

»

Η δύναμη της στιγμής

22/02/2015

Οίνου Συμβουλευτική Πάνω  |  Πίσω  |  Εκτύπωση  |  Εξειδικευμένη Αναζήτηση  |  Επικοινωνία  |  Αρχική Σελίδα