|
|
Όαση στην έρημο του ερασιτεχνισμού
Εδώ και χρόνια παρακολουθώ στενά τον χώρο του κρασιού. Αναπόφευκτα παρακολουθώ από κοντά και τον χώρο της εστίασης, καθώς κρασί χωρίς εστίαση δεν νοείται. Στα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία της χώρας είναι που καταναλώνεται σε ευρεία βάση το κρασί, αν και εσχάτως η τάση για κατανάλωση στο σπίτι γίνεται ολοένα και πιο έντονη, εξαιτίας των αδικαιολόγητα υψηλών χρεώσεων στα εστιατόρια, αλλά και λόγω της διαρκώς εντεινόμενης οικονομικής κρίσης.
Μέσα σε αυτήν την έρημο του ερασιτεχνισμού που χαρακτηρίζει τη χώρα, ξεχωρίζουν λίγες οάσεις, που αν και δεν είναι ικανές να αλλάξουν το όλο σκηνικό, προσφέρουν, εντούτοις, κάποιες αμυδρές ελπίδες προόδου και εξέλιξης. Μία από αυτές τις λίγες οάσεις, μία από αυτές τις φωτεινές εξαιρέσεις βρίσκεται στην Πάφο και ονομάζεται Elysium. Το Elysium είναι μία ξενοδοχειακή μονάδα πέντε αστέρων, που λειτούργησε το 2002. Βρίσκεται πλησίον των Τάφων των Βασιλέων, σε μια τουριστική αλλά με άθλιες υποδομές περιοχή, όπου δεσπόζει η άτακτη ανάπτυξη και ο άναρχος ταμπελοπόλεμος. Το ξενοδοχείο αυτό θεωρώ ότι είναι το καλύτερο της πόλης και σίγουρα ένα από τα 2-3 κορυφαία της χώρας. Όταν είμαι για κάποιο λόγο υποχρεωμένος να διανυκτερεύσω στην Πάφο, επιλέγω πάντοτε την εν λόγω μονάδα, μια και τα χρήματα που πληρώνω νιώθω πως αξίζουν τον κόπο.
Βρέθηκα στο Elysium στις 18 Νοεμβρίου, για να γιορτάσω μαζί με τους υπόλοιπους ομόδειπνους τον ερχομό του νέου Beaujolais Nouveau, που ως γνωστόν κυκλοφορεί κάθε τρίτη Πέμπτη του Νιόβρη, προκαλώντας ενθουσιασμό σε κάθε οινική γωνιά της γης. Το ξενοδοχείο έχει εδώ και μερικά χρόνια καθιερώσει βραδιά Beaujolais Nouveau, όπου με τη συνοδεία απαλής μουσικής οι συνδαιτυμόνες και λιγοστοί οινόφιλοι της Πάφου, και όχι μόνο, παρακάθονται σε δείπνο προς τιμή του γεννήματος του Gamay, της ποικιλίας από την οποία καθεχρονικά προκύπτει το Beaujolais Nouveau.
Φέτος, το δείπνο είχε ένα πολύ υψηλό επίπεδο, που ελάχιστα ξενοδοχεία της χώρας μπορούν να προσφέρουν. Το φαγητό ήταν από πολύ καλό έως εξαιρετικό (ανάλογα με το πιάτο). Το ταρτάρ τόνου ήταν κορυφή, η καπνισμένη στο ξενοδοχείο πάπια πάρα πολύ καλή, το λαβράκι εξαίσιο, το κρέας πολύ καλό και το γλυκό από σοκολάτα valrhona (65%) υψηλού επιπέδου. Η παρουσίαση των πιάτων εντυπωσιακή, το σέρβις άψογο και η όλη εξέλιξη του δείπνου επαγγελματική από κάθε άποψη. Το κρασί έφτανε στα τραπέζια στη θερμοκρασία που έπρεπε, αρκετά δροσερό, μια και το Beaujolais Nouveau δεν διαθέτει πολλές τανίνες, είναι εξαιρετικά φρουτώδες και ανθώδες και γι’ αυτό η υψηλή θερμοκρασία το σκοτώνει. Τα κολονάτα που επελέγησαν ήταν ό,τι έπρεπε για το σερβίρισμα του Beaujolais Nouveau, γενικά, ήταν μία από τις λίγες φορές που φεύγοντας ένιωσα ικανοποιημένος από την εξυπηρέτηση της οποίας έτυχα.
Πού οφείλονται όμως όλα αυτά; Πώς μία ξενοδοχειακή μονάδα στην τουριστική αλλά άτακτα αναπτυγμένη Πάφο καταφέρνει να ξεφύγει από το βούρκο του ερασιτεχνισμού και να πιάσει υψηλή απόδοση; Οφείλεται σε έναν και μόνο παράγοντα, την ιδιωτική πρωτοβουλία και το όραμα του ιδιοκτήτη, της διεύθυνσης και των ανθρώπων που δουλεύουν εκεί. Οι ιδιοκτήτες όταν έκτιζαν το Elysium είναι βέβαιο πως είχαν όραμα, το μαρτυρεί άλλωστε το τελικό αποτέλεσμα. Δεν σταμάτησαν όμως εκεί. Συνέχισαν σταθερά να επενδύουν, έστω κι αν το κράτος όχι μόνο δεν τους υποστήριζε αλλά έβαζε βόμβα στα θεμέλιά τους, αφαιρώντας τους ακόμη και το δικαίωμα της απρόσκοπτης ηλεκτροδότησης. Ο διευθυντής της μονάδας, από την άλλη, ο κ. Χρήστος Παπαμιλτιάδους, δεν είναι απ’ αυτούς που τους αρέσει να κάθονται στο γραφείο και να χαριεντίζονται που είναι διευθυντές. Είναι άνθρωπος του παζαρκού, δραστήριος, που ξέρει καλά τις ανάγκες του τουρίστα ή του Κύπριου, ο οποίος αποτελεί μία από τις καλύτερες αγορές για το ξενοδοχείο.
Χάρηκα το Beaujolais Nouveau όσο ποτέ, απόλαυσα το φαγητό και την καλή παρέα όσο λίγες φορές σε τούτο το νησί και εύχομαι το όνειρο να κρατήσει και να μη χαθεί μες την πολλή συνάφεια των καιρών… |
|