πίσω | τύπωσε

Κουμανδαρία ετών επτά...



Τι σύμπτωση, αλήθεια! Έγραφα την περασμένη Κυριακή για την Κουμανδαρία, περιγράφοντας και κάποια επίσκεψη που είχα κάνει προ επτά περίπου ετών στην περιοχή, όπου παράγεται το μυθικό αυτό κρασί. Τότε, λοιπόν, ο άνθρωπος που με είχε ξεναγήσει στην περιοχή, και που μου είχε δώσει να δοκιμάσω σε πλαστικό ποτήρι τον 

Κάστρο Κολοσσίου

μελίρρυτο οίνο της χώρας, μου είχε δώσει δώρο μία νταμιτζάνα φρέσκιας Κουμανδαρίας. Μάλιστα, είχε χαρίσει μία τέτοια νταμιτζάνα και στον φίλο μου Παντελή, ο οποίος με είχε συνοδεύσει τότε στην περιήγηση αυτή.

 

Ίσως από την απογοήτευσή μου, ίσως από σκέτη αντίδραση στα όσα αντίκρισα στην τόσο αγαπητή ζώνη της Κουμανδαρίας, δεν κράτησα αυτή την νταμιτζάνα, αλλά την έδωσα σε κάποιο φίλο...

 

Ήταν πρωί Σαββάτου, όταν ο φίλος οινολόγος Μηνάς με πήρε στο τηλέφωνο για να με καλέσει το ίδιο βράδυ για κρασί. Αποδεχόμενος την πρόσκλησή του, βρέθηκα μερικές ώρες μετά στην οικία του, να απολαμβάνω ένα Vino Nobile του 2006, αφού είχε προηγηθεί μία καλά παγωμένη σαμπάνια κι ένας παλαιωμένος Πετρίτης. Η βραδιά όδευε προς την κορύφωσή της, όταν ο Μηνάς μού πρότεινε ένα ποτήρι δροσερής Κουμανδαρίας. Ήθελε λέει να τη δοκιμάσω οπωσδήποτε, για να του πω τη γνώμη μου.

 

Αφού λοιπόν δεν λέω ποτέ όχι σε μια καλή Κουμανδαρία, κάλεσα τον ομοτράπεζό μου να προχωρήσει. Αποσύρεται για λίγο και επανεμφανίζεται με μια μικρή φιάλη, μέσα στην οποία κούρνιαζε το υπό συζήτηση κρασί. Είδα την Κουμανδαρία να πέφτει βαριά και ράθυμα στο κολονάτο μου, βάφοντας καφετιά τα τοιχώματα του ποτηριού. Τα δάκρυά της δεν είχαν προλάβει να στεγνώσουν, όταν άδραξα το ποτήρι για να μυρίσω το κρασί. Ήταν μια αληθινή Κουμανδαρία! Πλούσια, αρωματικά και γευστικά παχιά, μελένια, πολυσχιδής και φινετσάτη. Ήταν ένα μεγάλο γλυκό κρασί, που κατάφερε και πάλι να με συγκινήσει. Ήταν ένας πολυσεβάσμιος οίνος, που κατάφερε και πάλι να με εξοργίσει, καθώς μου ήρθε ξανά στο νου η εγκατάλειψη και η απαξίωση της οποίας τυγχάνει.

 

"Πρέπει να είναι παλιά Κουμανδαρία", είπα μεμιάς στον αγαπητό Μηνά. "Εσύ μου την έδωσες", μου λέει. "Πριν από έξι-επτά χρόνια", συνέχισε. Αμέσως θυμήθηκα την νταμιτζάνα που είχα φέρει μαζί μου από τα Κουμανδαροχώρια. Είχα ξεχάσει προς στιγμή ότι την έδωσα στον Μηνά, λέγοντάς του: "Κάνε την ό,τι θέλεις". Αυτή η ταπεινή νταμιτζάνα, που δεν καταδέχτηκα, η οποία περιείχε μερικά λίτρα ολόφρεσκιας Κουμανδαρίας, είχε μετουσιωθεί σε κάτι το απίστευτο. Είχε μεταμορφωθεί σ' ένα μεγαλειώδες γλυκό κρασί, είχε μεστώσει και πυκνωθεί, είχε αποποιηθεί την απλότητα και τη φρεσκάδα, εισχωρώντας στα τρίσβαθα της ώριμης πολυπλοκότητας.

 

Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ξανά τι εστί τούτο το ηδύ του τόπου κρασί. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ξανά, διά του συνόλου των αισθήσεών μου, ότι για να φτιάξει κανείς κακή Κουμανδαρία θα πρέπει να προσπαθήσει πολύ, μα πάρα πολύ! Εκείνη τη στιγμή υποκλίθηκα ξανά στο μεγαλείο αυτού του κρασιού, που τόσο αβασάνιστα έχουμε περιθωριοποιήσει. Κλείνω με αυτό που τόνισα και την περασμένη Κυριακή. Να ανασκουμπωθούμε, να ξανακοιτάξουμε κατάματα τούτο το κρασί, να δούμε ξανά τη νομοθεσία που το διέπει, να παρακινήσουμε τους πάντες να επενδύσουν, να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά, για να ανεβάσουμε κάποια στιγμή ό,τι πιο λαμπρό μάς έχει απομείνει στο ύψος που του αξίζει. Ειδάλλως, θα είμαστε άξιοι της τύχης μας...

© Copyright - Cyprus Wine Pages, Γιάννος Κωνσταντίνου
Σχεδιασμός & Ανάπτυξη: Crucial Services Ltd

πίσω | τύπωσε