|
|
Κουμανδαρίας σημείωμα... Αφού τα είπαμε για τα ξηρά, ας δούμε και λίγο τι γίνεται με τα γλυκά κρασιά της χώρας. Βεβαίως, όταν αναφερόμαστε σε "γλυκά κυπριακά κρασιά" εννοούμε πρωτίστως την ιστορική Κουμανδαρία, που αιώνες τώρα οινοποιείται στη νήσο. Η ιστορία της Κουμανδαρίας είναι λίγο-πολύ γνωστή, το ίδιο γνωστές είναι και οι
Ακούει λοιπόν κάποιος οινέμπορος του εξωτερικού για την περιώνυμη Κουμανδαρία της Κύπρου. Θέλοντας να γνωρίσει το κρασί και ενδεχομένως να επενδύσει σ' αυτό, έρχεται στο νησί μας. Ζητά να επισκεφθεί τα οινοποιεία που παράγουν το κρασί, να μιλήσει με τους οινοποιούς, να δοκιμάσει τα κρασιά τους, να δει τους αμπελώνες τους, όπως ακριβώς είχε κάνει και κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην κοιλάδα Douro και στο ουγγρικό Tokaj. Πού θα τον πάμε; Τι θα του δείξουμε; Με ποιον θα μιλήσει για τις τεχνικές λεπτομέρειες, που αφορούν στην παραγωγή του κρασιού; Ποιος θα οργανώσει γι' αυτόν μια επαγγελματική γευστική δοκιμή πέντε-δέκα αξιόλογων κρασιών; Ποιος θα του αποκαλύψει την κουλτούρα, το βάθος, την ποιότητα, τη συνέχεια και τη σπανιότητα του μυθικού αυτού οίνου; Ασχολούμαι χρόνια με το κρασί, άλλα τόσα καταπιάνομαι με την Κουμανδαρία, κι όμως αδυνατώ να προσκομίσω απάντηση. Δεν είμαι εις θέση να προτείνω ένα έστω σημείο, που θα αποτελούσε πόλο έλξης για τον ενδιαφερόμενο! Και να σκεφτεί κανείς ότι μιλάμε για το καλύτερο με διαφορά κυπριακό οινικό προϊόν, με τις πιο λαμπρές προοπτικές και τη μεγαλύτερη δυναμική εξαγωγών.
Μείναμε απελπιστικά πίσω. Οι καιροί μάς προσπέρασαν περιπαιχτικά. Σε μια εποχή που οι κυριότεροι ανταγωνιστές μας (Port, Tokaji, Vinsanto, Sauternes) έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν χιλιάδες επισκέψιμα οινοποιεία, τα οποία δέχονται καθεχρονικά μυριάδες κόσμο, εμείς περί άλλα τυρβάζουμε.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ κάποια επίσκεψη, που είχα κάνει πριν από επτά περίπου χρόνια, στα Κουμανδαροχώρια, όπου με υποδέχτηκε ο μουχτάρης ενός από τα 14 χωριά της ζώνης, για να με "ξεναγήσει" σ' ένα άθλιο υποστατικό, που ο ίδιος θεωρούσε οινοποιείο, αλλά και στο μεστό από πλαστικές καρέκλες γραφείο του, όπου μου έδωσε να δοκιμάσω από μια μισόγιομη πλαστική φιάλη, που βρισκόταν σκονισμένη στο πάνω μέρος της βιβλιοθήκης του, μια Κουμανδαρία σε πλαστική καντήλα, στους 30-35οC! Ήταν ό,τι πιο σοκαριστικό υπέστην στα δεκαπέντε χρόνια που ασχολούμαι με το κρασί, ήταν ό,τι πιο υποτιμητικό, ό,τι πιο απαξιωτικό βίωσα για ένα - κατά τα άλλα - ιστορικό προϊόν. Βρισκόμαστε στη δωδεκάτη για την Κουμανδαρία ώρα. Οι καιροί δεν μας παίρνουν πια για τέτοιες προχειρότητες και ερασιτεχνισμούς. Ήρθε η ώρα όλοι - κράτος και παραγωγοί - να αναλάβουμε μια σταυροφορία για τη διάσωση του πλέον πολύτιμου οινικού αγαθού της χώρας. Το κράτος, από τη μια, να κάνει ό,τι είναι δυνατό για να προσελκύσει νέους επενδυτές στη ζώνη. Ανθρώπους που έχουν την τεχνογνωσία και το κεφάλαιο να επενδύσουν στην Κουμανδαρία. Να ευκολύνει με κάθε τρόπο αυτούς τους ανθρώπους, να τροποποιήσει, εάν χρειαστεί, κάποιες από τις αναχρονιστικές πρόνοιες της σχετικής με την Κουμανδαρία νομοθεσίας. Από την άλλη, οι παραγωγοί θα πρέπει να εκσυγχρονιστούν, τόσο σε επίπεδο αμπελώνα όσο και σε επίπεδο οινοποίησης, εμπλέκοντας στην όλη διαδικασία ανθρώπους που έχουν την απαιτούμενη τεχνογνωσία και το ανάλογο όραμα. |
|