Θέλει να γίνει πρόεδρος

«Έν τζαι γεννήθηκα ούτε σε τζάκια ούτε σε σαλόνια. Εν μες τες αβλατζιές τζιαι μες τες μάντρες. Ο μακαρίτης ο πατέρας μου σχεδόν στα 100 του επάεννε στο κοπάδι του, αυτό που ’καμνε που ηλικία οκτώ χρονών. Εν τζιε λίον παράδοξον ο φίλος μου ο Νικόλας, ο άγγονας του Λεβέντη, εν με τους φτωχούς τζιαι τους αδύνατους τζι ο πρόεδρος του Συναγερμού, που γεννήθηκε μες τη μάντρα ’πο ναν βοσκόν τζιαι μιαν βόσσιεναν, εν το κεφάλαιο». 

Τάδε έφη Αβέρωφ. Ο άνθρωπος που μαζί με κάμποσους άλλους θέλει να γίνει πρόεδρος της χώρας. Επήγε ο Αβέρωφ στη Βάβλα και θυμήθηκε, για λόγους που δεν είναι δύσκολο να υπολογίσουμε, τα βαριά, βουκολικά κυπριακά του κι άρχισε να ομιλεί για βοσκούς, κοπάδια και μάντρες, καθώς ενώπιόν του είχε κατά κύριο λόγο μαντρισμένους, πολίτες που, δυστυχώς, με τα τόσα που πάθαμε, εξακολουθούν να ανήκουν σε κόμματα και να δηλώνουν δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, συναγερμικοί, ακελικοί, εδεκίτες και έναν σωρό άλλα. Και πάει ο Αβέρωφ και αρχίζει τα κυπραίικα. Με τον Αβέρωφ δεν έχω τίποτα, κανένα απολύτως πρόβλημα, ίσως, εάν κάποια στιγμή φθάσω να απελπιστώ, που δεν το αποκλείω, να τον ψηφίσω κιόλας.  

Έχω, εντούτοις, σοβαρό πρόβλημα με τη χρήση αυτού του ύφους και αυτής της ποιότητας της γλώσσας από ανθρώπους που διεκδικούν την ψήφο μας, προκειμένου να αναρριχηθούν στο ύπατο αξίωμα της χώρας. Αυτή η γραφική έως θλιβερή προσπάθεια να αναδείξουμε τις αγροτοποιμενικές, λαϊκές καταβολές μας, προκειμένου να απευθυνθούμε σε ανθρώπους της υπαίθρου και να τους πείσουμε ότι είμαστε καμωμένοι από την ίδια πάστα, αυτή της αυλατζιάς, όχι μόνο δεν πείθει νουνεχείς ανθρώπους αλλά καταντάει γελοία, φέρνοντας τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.

Δεν σχολιάζω τα του Αβέρωφ γιατί με κατέλαβε αίφνης διάθεση κριτικής και άκρατης πολιτικολογίας. Απλώς, σε συνέχεια των όσων είχα επισημάνει στο προηγούμενο σημείωμα σχετικά με το ζωτικό θέμα της γλώσσας και της επικράτησης της αγγλικής, αλλά και αυτών των εξωφρενικών Greek-English, θεώρησα σκόπιμο να προβώ σε κάποια σχόλια, δίδοντας πιθανώς έναν μάλλον γλωσσολογικό παρά οινικό χαρακτήρα στο βήμα αυτό, αλλά, ας έχουμε κατά νουν, ότι η γλώσσα είναι πάνω και από τα αμπέλια, πάνω και από τα πιο μυρωδάτα και γευστικά κρασιά της υφηλίου, καθώς χωρίς αυτήν ούτε αμπελοκαλλιέργεια ούτε οινοπαραγωγή ούτε γαστρονομία ούτε σοβαρή κατανάλωση δύναται να υπάρξει.