Γιατί το Pralina είναι το καλύτερο εστιατόριο της Λευκωσίας

Κατά την άποψή μου, το Pralina και η Μπέμπα είναι τα καλύτερα εστιατόρια στην πρωτεύουσα. Εάν εξετάσουμε το φαγητό και μόνο, ίσως η Μπέμπα να παρουσιάζει ελαφρώς μεγαλύτερο ενδιαφέρον, υπό την έννοια ότι τα πιάτα της είναι ενίοτε πιο αυθεντικά και περισσότερο εστιασμένα στη χρήση τοπικών υλικών, κάποιες φορές δε παρουσιάζουν μια μη επιτηδευμένη δημιουργικότητα. Αν, όμως, κρίνουμε τα δύο αυτά μαγαζιά με πιο συνολικό και εμπεριστατωμένο τρόπο, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι το Pralina είναι το καλύτερο εστιατόριο στη Λευκωσία. Και εξηγούμαι:

Ως χώρος, το Pralina, σου δίδει την αίσθηση της εξόδου και της πολυτέλειας όσο κανένα άλλο μαγαζί στη Λευκωσία. Όλα εκεί μέσα μαρτυρούν φροντίδα, τα τραπέζια και οι καρέκλες, τα εκπληκτικά σερβίτσια, τα εξαιρετικά ποτήρια, τα λεπταίσθητα φλιτζάνια, τα μαχαιροπίρουνα, οι σαμπανιέρες, τα βοηθητικά τραπεζάκια, το υψηλό επίπεδο καθαριότητας, οι πετσέτες και τα λινά, τα έργα τέχνης, οι φιάλες του νερού, ας μην επεκταθώ περισσότερο.

Η εξυπηρέτηση είναι, επίσης, υψηλού επιπέδου κι αποτελεί ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η Λευκωσία. Νέα παιδιά, ζωηρά και σβέλτα στις κινήσεις, χωρίς ταυτόχρονα να δείχνουν βιαστικά και άτσαλα, που ομιλούν, παρακαλώ, ελληνικά, είδηση έγινε η χρήση της γλώσσας μας, δυστυχώς, είναι πρόθυμα να σε εξυπηρετήσουν με όλο τους το είναι. Εκπαιδευμένοι σερβιτόροι, με γνώση του μενού και του σωστού τρόπου παρουσίασης και σερβιρίσματος, τόσο του φαγητού όσο και των κρασιών, κερδίζουν γενικώς τις εντυπώσεις και δίδουν την αίσθηση της περιποίησης και της ευγένειας, που κάθε εστιατόριο αξιώσεων οφείλει να έχει.

Εκεί, όμως, που το Pralina δεν έχει κανέναν αντίπαλο είναι στο κρασί. Εκεί, ο Βάσος Μανώλη κάνει παιγνίδι και παίζει ο άνθρωπος μόνος του. Έχει φτιάξει μία αξιοζήλευτη λίστα με φανταστικά κρασιά από όλη την οικουμένη, ό,τι γουστάρει το λαρύγγι του καθενός. Από τα καλά τοπικά μέχρι ολόκληρο τον Παλαιό και Νέο Κόσμο ο Βάσος Μανώλη έχει κτίσει μία λίστα και μαζί ένα κελάρι που την υποστηρίζει, που θα τα ζήλευαν πολλά μαγαζιά της αλλοδαπής. Δεν υπάρχει στη Λευκωσία, μην πω και παγκύπρια, άλλη λίστα κρασιών που να ανταγωνίζεται αυτήν του Pralina κι αυτό είναι ένα τεράστιο ατού για το μαγαζί. Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάμε ότι πίσω από την προσπάθεια αυτή υπάρχει η απλόχερη υποστήριξη της οικογένειας Ζορπά, στην οποία ανήκει το Pralina, μια οικογένεια που υποστηρίζει οικονομικά όλη αυτή την πολυδάπανη υπόθεση της δημιουργίας μιας κάβας με εκλεκτό περιεχόμενο και λαμπρό μέλλον. Την ίδια ώρα, δεν πρέπει να περνάει απαρατήρητο το γεγονός ότι στο Pralina θα συναντήσει κανείς μια εκπληκτική σειρά κολονάτων από τους κορυφαίους οίκους του πλανήτη (Zalto, Riedel κτλ.), τα οποία, αναλόγως του κρασιού που κάθε φορά εκπωματίζεται, φθάνουν στο τραπέζι του πελάτη. Και προς επίρρωση των πιο πάνω θα πω ότι το ζουμερό και ανθώδες Fleurie 2020 του Albert Bichot, που παρήγγειλα κατά την πρόσφατή μου επίσκεψη στο εστιατόριο, έφθασε στο τραπέζι μου στην ιδανική θερμοκρασία σε ένα κορυφαίο ποτήρι του οίκου Zalto, το οποίο ανέδιδε και το τελευταίο, ανεπαίσθητο κύτταρο του κρασιού και την τελευταία, λεπτή και αθέατη σε άλλα κρασοπότηρα ίνα αυτού του βουργουνδέζικου βελούδου.

Εδώ, θεωρώ χρέος μου να προβώ σε μία ζωτική επισήμανση, μια και πολλές φορές έχω γράψει για το απαράδεκτο επίπεδο των τιμών των κρασιών στα εστιατόρια της νήσου. Όταν κανείς βρίσκεται σε τόσο υψηλό οινικό επίπεδο όσο το Pralina, δικαιούται να χρεώσει και δυο και τρεις φορές την τιμή αγοράς του κρασιού, γιατί ο πελάτης απολαμβάνει στον μέγιστο δυνατό βαθμό αυτό που παρήγγειλε κι άρα η όποια χρέωση είναι, ναι, απολύτως δικαιολογημένη. Βλέπετε, στη ζωή όλα είναι σχετικά.