Το χαλούμι δείχνει ποιοι είμαστε

Πάνε δεν ξέρω πόσα χρόνια που τσακωνόμαστε για το χαλούμι. Δεν συμφωνούμε σε τίποτα. Ούτε από ποιο είδος γάλακτος θα το παράγουμε, ούτε για τη λεγόμενη ποσόστωση μεταξύ αιγινού, πρόβειου και αγελαδινού, ούτε για το πόσο νερό θα υπάρχει στο τυρί σε σχέση με το γάλα, καθώς πήγαμε από το 46% νερό στο 52%, με το τελευταίο διάταγμα, ούτε για το ποιες φυλές αγελάδων θα πρέπει να δίδουν γάλα για χαλούμι, ούτε για τις τροφές που θα πρέπει να τρώνε αυτές οι αγελάδες, γενικώς, δεν μπορούμε να βρούμε κοινό τόπο για ένα από τα ελάχιστα πράγματα που παράγουμε σε αυτή τη νήσο.

Αρχιστράτηγος της όλης προσπάθειας για το χαλούμι διορίστηκε ο κύριος Καδής, ο οποίος, μετά την Παιδεία, κρίθηκε άξιος και ικανός και για τη Γεωργία. Έχει καλώς. Σε τι πρωτοτύπησε, όμως; Πού έβαλε το στίγμα του, πού όρθωσε το ανάστημά του, πού έκανε τομές, προκειμένου να αποφευχθεί όλη αυτή η ανησυχία κι όλος αυτός ο πανικός με το εθνικό μας τυρί;

Πώς τα απλά τα κάνουμε πολύπλοκα κάθε φορά σε αυτόν τον τόπο; Ένα απλό παράδειγμα από τη μητέρα πατρίδα. Η φέτα, ένα τυρί που κατέκτησε την οικουμένη, το οποίο παράγεται από πρόβειο κυρίως γάλα, με συμμετοχή, σε ποσοστό που δεν ξεπερνάει το 30%, γίδινου γάλακτος. Τέρμα και τελείωσε! Εμείς δεν μπορούμε να ανατρέξουμε ολίγον στην παράδοση, εις την οποία όλοι ομνύουμε, και να δούμε πού παραγόταν το χαλούμι, με ποιο γάλα και με ποια μέθοδο και να πάρουμε μια απόφαση; Στην Ελλάδα δεν έχουν αγελάδες; Γιατί δεν χρησιμοποιούν το γάλα τους για να φτιάξουν φέτα, μια και έχουν όλο και πιο αυξημένη ζήτηση για το προϊόν; Να πάμε και να τους ρωτήσουμε. Εκεί, οι αγελαδοτρόφοι δεν φωνάζουν, δεν βγάζουν τα τρακτέρ στους δρόμους, δεν διαμαρτύρονται; Ένα πράγμα σωστό, μια φορά, τα έρημα και τα σκοτεινά, δεν μπορούμε να κάνουμε;

Φωνάζει ο άλφα, ωρύεται ο βήτα, δεν έχουμε πολύ γάλα να καλύψουμε την παραγωγή, δεν έχουμε άλλη επιλογή, τι να κάνουμε αφού δεν γίνεται αλλιώς κτλ. Δικαιολογίες! Να σταθούμε μια φορά στο ύψος μας και να πούμε: αυτό είναι το πρέπον και αυτό θα κάνουμε. Όχι για το σήμερα, μα για το αύριο. Να δουλέψουμε για το αύριο. Να πάρουμε σήμερα μια δύσκολη απόφαση, για να έχουμε σε κάποια χρόνια ένα ελπιδοφόρο αύριο, μια λαμπρή προοπτική. Κι ας φωνάζουν οι πάντες κι ας χύνουν το γάλα ποτάμι κι ας ψηφίσουν τους άλλους, εμείς θα σταθούμε στον πόντο μας, ρούπι δεν θα κάνουμε πίσω.

Η υπόθεση, λοιπόν, με το χαλούμι δείχνει ποιοι πραγματικά είμαστε. Ευκαιριακοί, άνθρωποι του σήμερα κι ας μην υπάρχει αύριο, αρκεί να κερδίσουμε εμείς και να περάσουμε καλά. Το χαλούμι μαρτυρεί το ποιόν μας και αποκαλύπτει το μπόι μας, που δεν είναι αρκετό να ορθωθεί ούτε μπρος σε έναν κουβά χυμένο γάλα, δεν είναι αρκετό γιατί, πολύ απλά, είναι σπιθαμιαίο και ως τέτοιο ουδείς το λογαριάζει.