πίσω | τύπωσε

Περί ονομάτων



Είναι Παρασκευή βράδυ εις το κλεινόν άστυ. Σκέφτομαι ότι σε λίγες ώρες θα προσγειωθώ στη Λάρνακα και θα βρεθώ και πάλι έρμαιο της ζέστας και της πνιγερής υγρασίας της, την ώρα που εδώ στη Μητρόπολη το φθινόπωρο έχει μπει για τα καλά. Καθώς με τυλίγουν οι ζοφερές ετούτες σκέψεις, περήφανο στέκει στο πλάι μου, επί της τράπεζας του καθημερινού βίου, ένα κόκκινο από τη Νάουσα, τη σημαντικότερη κατά τη γνώμη μου αμπελουργική ζώνη παραγωγής ερυθρών οίνων στην Ελλάδα. Το όνομα αυτού «Γη και Ουρανός», να μοστράρει στην εμπρόσθια ετικέτα του οίνου, με το δηλωτικό της ποικιλίας έναν αέρα πιο κάτω, όπου ποζάρει η λέξη Ξινόμαυρο. Γύρω-γύρω, στο ασημί πλαίσιο της κύριας ετικέτας του κρασιού, βλέπεις το όνομά του στα αγγλικά «Earth and Sky», αλλά και στα γαλλικά, τα γερμανικά, τα κινέζικα, γιαπωνέζικα, δεν ξέρω κι εγώ τι! Ψάχνεις το τοπωνύμιο, το βρίσκεις μόνο στην οπίσθια ετικέτα, είναι λες μια λεπτομέρεια, που ακούει στο όνομα «Νάουσα».

Και λέω στον αδαή εαυτό μου: φαντάζεσαι ένα Chablis, λόγου χάρη, να καλείται Chalk and Sky ή ένα Côte-Rôtie να το λένε Rock and Sky ή ένα Barolo, που οι γνωρίζοντες λένε πως ομοιάζει πολύ με τις καλές Νάουσες, να το καλούνε Earth and Sky; Με τα ολίγα αμπελοοινικά που σκαμπάζω ποσώς το φαντάζομαι! Και δεν το φαντάζομαι γιατί γνωρίζω ότι οι οινοποιοί σε αυτές τις διάσημες και ζηλευτές οινοπαραγωγές περιοχές του πλανήτη δεν διανοούνται καν να υποτάξουν το τοπωνύμιο, το οποίο, ως γνωστόν, τους εξασφαλίζει και την Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης, στη σαφώς υποδεέστερη έννοια της ποικιλίας, μα και στην ακόμη πιο αμελητέα κι ενδεχομένως προσβλητική γι’ αυτούς έννοια της μάρκας. Η Νάουσα, βλέπετε, δεν μπορεί να υποτάσσεται ως έννοια ούτε στην ποικιλία, όσο σπουδαία αυτή κι αν είναι, και πολύ περισσότερο ούτε στην όποια μάρκα ή το όποιο όνομα επιλέγει στα πλαίσια του μάρκετινγκ ένας οινοποιός, όσο μεγάλος και τρανός αυτός κι αν είναι.

Και ο Απόστολος Θυμιόπουλος είναι εξαίρετος οινοποιός και εξίσου καλός αμπελουργός. Και το «Γη και Ουρανός» εξακολουθεί να είναι μία από τις κορυφαίες Νάουσες της χώρας, ένα κρασί ράτσας, που καταφέρνει να συνδυάσει το χθες με το σήμερα, χωρίς υπερβολές και, βεβαίως, χωρίς ελλείψεις. Ένα ευγενές χαρμάνι που δεν το πλήττουν οι στεγνές ενίοτε τανίνες πολλών ομοποικιλιακών οίνων, ούτε η τραχιά οξύτητα, ούτε η ξερή ραχοκοκαλιά που της λείπει το ζουμερό φρούτο, ούτε ο ρουστίκ αρωματικός και γευστικός χαρακτήρας, που πολλές φορές εμφανίζει το Ξινόμαυρο.

Είναι, όμως, καιρός, κατά την ταπεινή μου άποψη, να ξεπεράσουμε όλοι κάποιες αδυναμίες του παρελθόντος και να υπερβούμε κάποια ονόματα και κάποιες φίρμες που ενδεχομένως να μας έχουν τιμήσει και να αποδώσουμε τα οφειλόμενα εις τη γη που καρπίζει αυτά τα μεγάλα πονήματα, να την τιμήσουμε και να την αναγάγουμε σε αυτό που πραγματικά της αξίζει, στο απολύτως πρωτεύον και το απολύτως ζωτικό, γιατί αλλιώς και ασεβούμε και αστοχούμε, τόσο οινικώς όσο και εμπορικώς.

© Copyright - Cyprus Wine Pages, Γιάννος Κωνσταντίνου
Σχεδιασμός & Ανάπτυξη: Crucial Services Ltd

πίσω | τύπωσε