Το Υφυπουργείο, η καραντίνα και οι πλαστικές καρέκλες

Στη ζέση του κορωνοϊού επάνω, τα είδαμε όλα! Πράγματα που ούτε φανταζόμασταν ότι θα συνέβαιναν ποτέ. Μας απαγόρευσαν την κυκλοφορία στο όνομα της δημόσιας υγείας, μας ζητούσαν να στέλνουμε μήνυμα στο κινητό αναλόγως του τόπου προορισμού μας, μας επέβαλλαν την επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή αρνητικού τεστ, προκειμένου να μας επιτραπεί η είσοδος σε ένα μπακάλικο ή μια υπεραγορά, μας έβαλαν πλαφόν στον αριθμό των ατόμων που θα συναθροίζονταν σε μια οικεία. Δεν είδα κανέναν, πολιτικό εννοώ, να διαμαρτύρεται, να δειλιάζει έστω και για μία στιγμή στο εάν θα έπρεπε να ληφθούν όλα αυτά τα περιοριστικά της ατομικής ελευθερίας μέτρα, η πανδημία, βλέπετε, τα δικαιολογούσε, έστω κι αν τα περισσότερα από αυτά ήταν απλώς γελοία. Και τα δεχθήκαμε. Καθίσαμε όλοι φρόνιμα και εκτελούσαμε τις εντολές της Κυβερνήσεως.

Μην φανταστείτε ότι αρνούμαι την πανδημία, ούτε ότι αρνήθηκα να εμβολιαστώ συντασσόμενος με μια μερίδα συμπολιτών μας που διατηρούσε και διατηρεί άλλες απόψεις. Η κάθε άποψη είναι και θα πρέπει να είναι σεβαστή από όλους, αρκεί να μην εκφεύγει της λογικής και να εκτείνεται στη σφαίρα της φαντασίας, όπου τα εμβόλια είναι αντιχριστιανικά ή μέσο εμφύτευσης τσιπ στον ανθρώπινο οργανισμό κι  όλα τα συναφή, που ουδόλως σεβαστά μπορεί να γίνουν παρά μόνον να προκαλούν εις άλλους τον γέλωτα και εις άλλους τον προβληματισμό για το πού πάει η ανθρώπινη νόηση.

Γιατί τα θυμάμαι όλα αυτά; Για να επισημάνω ότι εν καιρώ πανδημίας η Κυβέρνηση του τόπου ουδεμία συστολή είχε να λάβει διατακτικού τύπου μέτρα, περιοριστικά μάλιστα της ανθρώπινης ελευθερίας. Αυτή η Κυβέρνηση, αλλά και όσες προηγήθηκαν αυτής, δυσκολεύονται, ωστόσο, να λάβουν πολύ απλούστερες και πολύ πιο ανώδυνες αποφάσεις, προκειμένου να βελτιώσουν την εικόνα της χώρας, προωθώντας ταυτόχρονα την ατμομηχανή της οικονομίας μας, που, ως γνωστόν, είναι ο Τουρισμός. Θα αναφέρω ένα απλό παράδειγμα. Πόσο δύσκολο, αλήθεια, είναι να βγει ο κύριος Περδίος, που σήμερα προΐσταται του νεοσύστατου Υφυπουργείου Τουρισμού, και να πει ότι από τούδε και στο εξής απαγορεύεται ρητώς και κατηγορηματικώς η χρήση πλαστικής καρέκλας στα εστιατόρια και τις ταβέρνες της κυπριακής υπαίθρου; Πόσο δύσκολο είναι να το πράξει κανείς αυτό; Και πόσο αυτό το απλό πράγμα, αυτή η πολύ απλή κίνηση, που θα επέβαλλε σε όποιον ζητούσε άδεια λειτουργίας εστιατορίου εις την κυπριακή ύπαιθρο να χρησιμοποιεί την παραδοσιακή ξύλινη καρέκλα ή έστω μια μη πλαστική καρέκλα, θα βελτίωνε την εικόνα μας ως τουριστικού προορισμού;

Βγαίνουν και μιλούν οι αρμόδιοι του Τουρισμού φορείς. Ήρθαν λέει τόσοι τουρίστες φέτος, έχουμε αυτή την αύξηση σε σχέση με πέρυσι ή πρόπερσι και τα λοιπά. Τομές, όμως, ποιος τολμά να κάνει; Να βγει και να πει το απλό: από σήμερα τέρμα η πλαστική καρέκλα. Όσοι τις έχετε, να τις πάτε για ανακύκλωση και να αγοράσετε άλλες. Κι αν υπάρχουν πρακτικά προβλήματα στο να κοπούν οι πλαστικές μαχαίρι, ας δοθεί ένα χρονοδιάγραμμα μέχρι την επόμενη τουριστική σεζόν, κατά την οποίαν στόχος θα είναι μία Κύπρος χωρίς πλαστική καρέκλα. Άμα θέλουμε, μπορούμε!