Μην ζητάτε χρήματα, το ευτελίζετε…

Εάν είσαι ο Γεροβασιλείου στην Επανομή, λίγα λεπτά έξω από τη Θεσσαλονίκη, όπου η πρόσβαση στο οινοποιείο είναι άμεση, εύκολη, καθημερινή και ογκώδης, εάν είσαι ο Γεροβασιλείου, που έχεις πλάι στο οινοποιείο-στολίδι ένα από τα καλύτερα μουσεία κρασιού στον κόσμο, με τη σημαντικότερη ίσως συλλογή παλαιών ανοιχτηριών κρασιού στον πλανήτη, εάν είσαι ο Γεροβασιλείου, οι αμπελώνες του οποίου ωσάν πράσινη θάλασσα σε αγκαλιάζουν και, ταυτόχρονα, σε μαθαίνουν ποιος είναι ο Κώστας Τσόκλης, ποιος είναι ο Ζογγολόπουλος, ο Λάππας, ο Βαρώτσος, αφού τα γλυπτά τους ξεπροβάλλουν σαν σπίθες ομορφιάς μέσα από τα φυλλώματα, εάν είσαι ο Γεροβασιλείου, που έχει έναν άπλετο χώρο δημιουργήσει για τα πούλμαν που καθημερινά περνούν από τη μονάδα, να δουν όλα ετούτα και πολλά άλλα που δεν περιέγραψα, να χρεώσεις για την όλη εμπειρία, να χρεώσεις γιατί και το αξίζει η επίσκεψη και γιατί δεν μπορείς ίσως να κανείς αλλιώς ένεκα του αριθμού των καθημερινών επισκεπτών που δέχεσαι.

Όταν, όμως, στέκεις άσημος και δυσπρόσιτος στην άκρη της γης, είτε αυτή είναι η κακοτράχαλη Ήπειρος είτε η Πιτσιλιά είτε όποια άλλη κώχη της γης, οφείλεις να τιμάς αυτόν που μπαίνει στον κόπο να φθάσει μέχρι το οινοποιείο σου. Κι όταν το μόνο που έχεις να επιδείξεις είναι ένα απλό υποστατικό οινοποίησης, πέντε-δέκα μηχανήματα και μερικές δεκάδες κρασοβάρελα, δεν ημπορείς, δεν δικαιολογείσαι, δεν σε τιμά να ζητάς χρήματα για να δείξεις στον επισκέπτη σου τις όποιες εγκαταστάσεις σου ή για να του βάλεις ένα-δυο κρασάκια να δοκιμάσει. Κι ας μην αγοράσει τίποτα όταν φύγει κι ας σου σπαταλήσει τον πολύτιμο χρόνο σου κι ας απασχολήσει κάποιο από τα μέλη του προσωπικού σου, δεν πειράζει, ζητεί μεγαλοψυχία και μακροθυμία αυτή η δουλειά, δεν νοείται να μετριέται σε ευρώ και δεκάρες. Θέλει υπομονή και ανεκτικότητα και γαλαντομία το κρασί, δεν μπορεί να υποβιβάζεται σε μια στεγνή χρηματική συνδιαλλαγή της στιγμής, δεν ταιριάζει αυτό στη φύση του. Αλλά, είναι και κάτι άλλο. Τι κρασιά φτιάχνεις; Διαθέτουν αυτά τα κρασιά το κύρος, την ποιοτική εμβέλεια, που να είναι ικανή να δικαιολογήσει την καταβολή χρηματικού αντιτίμου προκειμένου να προσφερθούν προς δοκιμή;

Βλέπετε, στη ζωή είναι όλα θέμα στάσης και αντίληψης. «Θα αναθεωρήσεις, όταν έρθεις εδώ και δεις ποιοι και πόσοι έρχονται να δοκιμάσουν και πόση ώρα μας απασχολούν και πολλές φορές δεν αγοράζουν και τίποτα», μου είπε ένας οινολόγος στην Ήπειρο. Ίσως και να είναι κι έτσι, τουλάχιστον για κάποιους. Για τον γράφοντα, πάντως, θα ήταν ντροπή να ζητήσει χρήματα, θα ήταν αδιανόητο να το εκστομίσει, εάν είχε ένα οινοποιείο σε μια απομακρυσμένη αμπελοοινική γωνιά της Ελλάδος ή της Κύπρου και κάποιος ή κάποιοι επισκέπτες τού έκαναν την τιμή να οδεύσουν μέχρι τη μονάδα του. Κι ας έρχονταν καθημερινά κι ας μην γνώριζαν πολλά για το κρασί και το αμπέλι κι ας μην αγόραζαν. Δεν πειράζει!

Αυτό το «Δεν πειράζει», ξέρετε πόση αρχοντιά και πόση υγεία κρύβει; Δεν πειράζει, βρε αδερφέ!