Τι να προτείνουμε στο εξωτερικό;

Το πρώτο και πιο ζωτικό ερώτημα είναι εάν, ως οινοπαραγωγός χώρα, έχουμε κάτι να προτείνουμε στο εξωτερικό, σε μια αμπελοοινική συγκυρία που όλος σχεδόν ο πλανήτης παράγει κρασί εξαιρετικής ποιότητας από λογής-λογής ποικιλίες οιναμπέλου, τοπικές και διεθνείς. Έχει σε αυτόν τον χαμό μέσα η μικρή μας νήσος χώρο να κινηθεί αποδοτικά, καταφέρνοντας να πωλήσει στην αλλοδαπή ικανοποιητικές ποσότητες οίνου; Η απάντηση είναι πιστεύω καταφατική, καθώς, όσο μικρή κι αν είμαστε ως χώρα κι ως οινικό μέγεθος, υπάρχουν στη φαρέτρα μας μέσα κάποια βέλη που μπορούν να πλήξουν τον στόχο και μακριά. Ποια είναι, όμως, αυτά τα βέλη;

Θα αφήσω κατά μέρος την Κουμανδαρία, έχουμε πει και γράψει πολλά για αυτήν κατά καιρούς. Ξέρουμε πια ότι η Κουμανδαρία είναι μια σχετικά σταθερή αξία της Κύπρου, που θα μπορούσε, υπό προϋποθέσεις, να πορευθεί με επιτυχία στις οιναγορές του κόσμου. Πέρα από την Κουμανδαρία, όμως, υπάρχει το Ξυνιστέρι, το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει τον μεγαλύτερο πρεσβευτή μας στο εξωτερικό. Γιατί;

Πρώτα απ’ όλα, γιατί διαθέτουμε επαρκείς ποσότητες. Δεν νοείται δυνατότητα εξαγωγής και καθιέρωσης μίας συγκεκριμένης ποικιλίας στο εξωτερικό, εάν δεν διαθέτεις τις ποσότητες εκείνες που είναι ικανές να καλύψουν τόσο την εγχώρια όσο και την ξένη αγορά. Δεύτερον, το Ξυνιστέρι διαθέτει εξαιρετική ποιότητα, τουλάχιστον τα κρασιά της ποικιλίας εκείνα που προέρχονται από μεγάλο υψόμετρο, άνω των 1000 μέτρων, χωρίς αυτό το νούμερο να είναι, βεβαίως, απόλυτο. Κι όταν μιλάμε για «εξαιρετική ποιότητα», εννοούμε πρωτίστως ότι η γηγενής μας ποικιλία διαθέτει ιδιαίτερο και ευχάριστο αρωματικό χαρακτήρα, με όλα εκείνα τα φρουτώδη και ενίοτε ανθώδη χαρακτηριστικά, ενώ την ίδια στιγμή διακρίνεται από μία δροσερή, πλούσια για τον τύπο του κρασιού γεύση, με καλή οξύτητα και εξίσου καλή ισορροπία. Επιπροσθέτως, το Ξυνιστέρι ως ποικιλία έχει τη δυνατότητα να δίδει τόσο φρέσκα και ζωηρά λευκά δεξαμενής όσο και λευκά ζυμωμένα μερικώς ή ολικώς σε δρύινο βαρέλι, αμφορέα κτλ. Δεδομένης αυτής του της δυνατότητας, έχει επιπλέον τα φόντα να παλαιώνει και να εξελίσσεται άριστα στη φιάλη, στις καλύτερες δε περιπτώσεις για μία δεκαετία. Υπάρχουν πλέον ετικέτες στην αγορά της χώρας, που είναι ικανές να αποδείξουν τη δυνατότητα της ποικιλίας να παλαιώνει. Μία ακόμη παράμετρος, που ίσως πολλοί δεν συνυπολογίζουμε, είναι ότι τα Ξυνιστέρια μας, συμπεριλαμβανομένων των καλύτερων κρασιών της ποικιλίας, τιμούνται σε αρκετά δελεαστικές ακόμη τιμές εν συγκρίσει με τα περισσότερα λευκά του ίδιου περίπου ποιοτικού ύψους, που οινοποιούνται στο εξωτερικό, άρα υπάρχει το πεδίο τοποθέτησης στις ξένες οιναγορές.

Προσωπικά πιστεύω ότι οποιαδήποτε συζήτηση για εξαγωγή άλλης (ή άλλων) τοπικής ποικιλίας είναι τουλάχιστον πρόωρη, καθώς, για την ώρα, καμία άλλη από τις υποσχόμενες ποικιλίες μας, βλέπε Μαραθεύτικο, Γιαννούδι, Κανέλα, Μωροκανέλα, Πρωμάρα, Σπούρτικο κτλ., δεν διαθέτει ούτε τις ποσότητες αλλά ούτε και τη συσσωρευμένη αμπελοοινική γνώση, που θα ήταν απαραίτητα στοιχεία έδρασης μιας εξαγωγικής προσπάθειας. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, από το Ξυνιστέρι και σιγά-σιγά θα έρθουν και τα υπόλοιπα. Αρκεί να μην αρχίσουμε να τσακωνόμαστε μεταξύ μας ποιο είναι το σωστό και το πρέπον Ξυνιστέρι, όπως πάθαμε με το πολύπαθο χαλούμι.