Όταν θέτεις τους κανόνες

Είναι Σάββατο, αργά το απόγευμα, και κάθομαι στο ολοκαίνουργιο lounge της Αθήνας, της Αεροπορίας Αιγαίου, γνωστής στο ευρύ κοινό ως Aegean. Ένας ευρύτατος χώρος συνολικής επιφάνειας 1200 τετραγωνικών μέτρων, στο πιο προνομιακό ίσως σημείο τους Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών, στον 2^ο όροφο, με πανοραμική θέα στον δίαυλο και τους λοιπούς χώρους του αεροδρομίου και του αυτοκινητοδρόμου που οδηγεί σε αυτό. Στο lounge υπάρχουν χώροι και καθίσματα για όλα απολύτως τα γούστα. Από αναπαυτικά ανάκλιντρα με ατομικό φωτισμό και τραπεζάκι, αλλά και πρίζες για φορτιστές κάθε λογής, μέχρι πολυθρόνες, τραπέζια με όμορφες καρέκλες για σίτιση, δωμάτια συσκέψεων με όλα τα απαραίτητα, τέλος πάντων, ο χώρος είναι για να τον ζηλεύουν ακόμη και τα καλύτερα ξενοδοχεία πολυτελείας της οικουμένης.

Τρία πανέμορφα και  λειτουργικά μπαρ στέκονται και υμνούν τον χώρο. Το ένα, το μεγαλύτερο όλων, φιλοξενεί τα φαγητά, από εκλεκτά σνακ, με εξαιρετικής επιλογής υλικά, μέχρι τρεις-τέσσερις επιλογές μαγειρεμένου φαγητού, σαλάτες, ψωμιά διαφόρων τύπων, τυριά και αλλαντικά, φρέσκους χυμούς και άλλα ποτά και αναψυκτικά. Μερικά μέτρα πιο πέρα στέκει το μπαρ με τα κρασιά. Πάω να τα κοιτάξω και να σερβίρω αυτό που θέλω και… τσουπ πετάγεται ένας παθιασμένος και ευγενής νεαρός, οινολόγος στο επάγγελμα, από το Κτήμα Φράγκου, και μου λέει: τι θέλετε να δοκιμάσετε, κύριε; Έχουμε Σαββατιανό, Μαλαγουζιά, ροζέ από Αγιωργίτικο κι ένα κόκκινο από Merlot και Syrah. Και επάνω εκεί να αρχίζει η κουβέντα για το κρασί και για τα αμπέλια του κτήματος και για τις οινοποιήσεις και να προκύπτουν σιγά-σιγά και οι κοινοί φίλοι, μια και οι δύο του οινικού χώρου, και τα γνωστά… Κάθε βδομάδα, βλέπετε, η Aegean φιλοξενεί στο lounge της κι έναν παραγωγό κρασιού, που σκοπό έχει να ενημερώνει τους επισκέπτες του χώρου για τα κρασιά που σερβίρονται εκεί. Λίγο παρακάτω, στο έμπα του lounge, είναι το μπαρ με τους καφέδες και τα αλκοολούχα, τα γλυκά και τα εκλεκτά μπισκότα, τα συνοδευτικά, δηλαδή, του καφέ. Μια κυρία, ευγενής, πρόσχαρη, ετοιμάζει τους καφέδες των επισκεπτών, σε μια μηχανή τελευταίας κοπής, που βγάζει εσπρέσο και καπουτσίνο καλύτερο και από της Μεγάλης Βρεταννίας.

Τι να πω για τα εκλεκτά σερβίτσια και τα κρασοπότηρα, για το έπιπλο με τα περιοδικά και τις εφημερίδες, για τις πεντακάθαρες τουαλέτες με όλα τα καλά, τι να πω και να μην κλάψω, συγκρίνοντάς τα όλα αυτά με τα χάλια του δικού μας αερολιμένα εδώ στη Λάρνακα, όπου οι τουαλέτες είναι πραγματικά διαλυμένες και βρόμικες εδώ και χρόνια, όπου η ανοργανωσιά και η αγένεια είναι στην ημερησία διάταξη, αλλά ουδείς χαλάει τη ζαχαρένια του. Ας τα αφήσουμε όμως αυτά, καθώς για τον δικό μας αερολιμένα σκοπεύω να κάνω ειδική και γενική αναφορά στο κοντινό μέλλον.

Γράφω όλα αυτά για το lounge της Αεροπορίας Αιγαίου όχι γιατί αυτό είναι το μοναδικό της προνόμιο, που την κάνει να ξεχωρίζει. Είναι πολλά αυτά που κάνουν τη συγκεκριμένη αεροπορική εταιρεία να διαπρέπει ως μία εκ των καλυτέρων στον πλανήτη, η οργάνωση, η απερίσπαστη προσήλωση σε θέματα ασφάλειας, η εκπαίδευση και η νοοτροπία του προσωπικού, το πληθωρικότατο περιοδικό Blue, το πρόγραμμα Miles & Bonus που ολοένα και εμπλουτίζεται, είναι πολλά αυτά που την καθιστούν ως τον αεροπορικό φορέα που θέτει τα κριτήρια με τα οποία όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να κρίνονται, το lounge της Αθήνας είναι απλώς το κερασάκι σε μια πολύ νόστιμη και πολύ φρέσκια και πολύ ζηλευτή τούρτα.

Κι όλοι εδώ οι δικοί μας ας πάψουν να κορδώνουν αναίτια και ασυλλόγιστα, ας σταματήσουν να πιστεύουν ότι η θλιβερά μας νήσος είναι ο ομφαλός του σύμπαντος κι ας παραδειγματιστούν, τουλάχιστον, από εταιρείες και φορείς, όπως η Aegean, που με τη δράση τους αποτελούν τιμή για το έθνος και αποδεικνύουν ότι όταν ο Έλληνας θέλει μπορεί να κάνει πράγματα που οι υπόλοιποι ούτε καν τα φαντάζονται. Υποκλίνομαι.