Halloween and Happy Birthday!

Αίφνης, μάθαμε το Halloween! Τι είναι αυτό; Κάποια γιορτή, πήρε το αυτί μου, για τις ψυχές που έφυγαν, η οποία εορτάζεται ετούτες τις μέρες. Γιορτάζεται με κολοκύθες από τα κολοκύθια τους Κυπρίους! Γιατί εορτάζεται; Ποιος ξέρει; Έχει σημασία; Απλώς φαντάζει ωραίο, «κουλ», με φωτάκια, κολοκυθάκια, παρτάκια, τέλος πάντων, ευκαιρία να χαζοχαρεί ψάχνει ο κόσμος, ε, αυτή η αμερικανιά καλή ακούγεται. Και έρχεται η δεκατριάχρονη κόρη μου, που νόμιζα πως της παρείχα μία κάποια ανατροφή, κι όλο μου λέει πως η άλφα φίλη της οργανώνει πάρτι Halloween και η βήτα συμμαθήτριά της θα πάει στο mall γιατί έχουμε Halloween κτλ. Ό,τι να ’ναι, δηλαδή! Πώς καταντήσαμε έτσι, ρε παιδάκι μου, σε αυτόν τον τόπο, να μην ξέρουμε τι μας γίνεται, πού μας πάνε τα τέσσερα; Να αγόμαστε και να φερόμαστε από τις πάσης φύσεως ξενικές αντιλήψεις και συνήθειες, έτσι, απροβλημάτιστα, αβασάνιστα, χωρίς αιδώ, να ασπαζόμαστε ό,τι φαντάζει επιφανειακώς ωραίο και χαρωπό. Να μην υπάρχει ένας κοινός θνητός, ένας άνθρωπος εις αυτόν τον αλλοιωμένο τόπο να αντισταθεί και να πει «όχι», ρε φίλε, δεν γουστάρω τα Halloween, δεν τα αισθάνομαι δικά μου, μου είναι ξένα, ευτράπελα, δεν συμμετέχω. Φοβούνται οι άνθρωποι να διαφοροποιηθούν, να αποσπαστούν από τον κοινωνικό κορμό που περί άλλων τυρβάζει, δειλιάζει ο κόσμος μήπως τον χαρακτηρίσουν εκκεντρικό, παράξενο, ιδιότροπο, οπισθοδρομικό κι έτσι μπαίνει στο τσούρμο και γίνεται όσο πιο οπισθοδρομικός πάει κι όσο πιο ανόητος, γιατί, ναι, το να μην σκέπτεσαι και να πιθηκίζεις είναι ό,τι πιο ανόητο μπορείς να κάνεις.

Σαν να μη μου έφταναν όλα αυτά, την ώρα που άλλοι επέλεγαν κολοκύθα και στολή και βάψιμο για το Halloween, είδα στην τηλεόραση, την οποία η μικρή μου κόρη είχε ανάψει, τα γενέθλια της συμπαθούς Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων. Κι άκουσα τους βουλευτάς μας να της τραγουδούν με ένα στόμα και μια φωνή, εις το Κοινοβούλιο μας μέσα, το Happy Birthday to you! Περιχαρή όλα τα πουλάκια μας, να γελάνε και να χειροκροτούν τραγουδώντας το αγγλικό άσμα περί γενεθλίων. Μα, στ’ αλήθεια, διερωτώμαι, δεν αισθάνονται άβολα να τραγουδάνε στα αγγλικά, στο Κοινοβούλιό μας μέσα, για τα γενέθλια της Προέδρου της Βουλής; Δεν είναι, θα μου πείτε, και καμιά ατιμία, είναι όμως γελοιότης και έλλειψη ευαισθησίας κι αμορφωσιά, δεν το καταλαβαίνουν τα πρωτοπαλίκαρά μας; Εκεί όπου ασκείται το άθλημα της Δημοκρατίας, του πολιτεύματος που ο ελληνικός πολιτισμός και η ελληνική γλώσσα γέννησαν, να εκφέρεται με ύφος γλυκό και ευτυχές το Happy Birthday;

Δυστυχώς, κύριοι, διαβρωθήκαμε! Χάσαμε κάθε ευαισθησία και κάθε σεβασμό απέναντι σε πράγματα που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να είναι ιερά και όσια, υψηλά και απαραβίαστα, ειδικά σε έναν τόπο που κατέχεται κατά το ήμισυ σχεδόν από ξένα και βάρβαρα στρατεύματα. Δυστυχώς, κύριοι, βλασφημήσαμε! Διότι πτύσαμε χυδαία στη γλώσσα μας, αφοδεύσαμε γενναίως επί των ιερών παραδόσεών μας και πατήσαμε βαρέως και ατσάλως επί της κληρονομιάς μας. Το μοιραίο όμως είναι πως οι ελέφαντες, οι αντιλόπες, τα άλογα κι άλλα σύγχρονα ζώα αφοδεύουν σε συγκεκριμένα και προκαθορισμένα πάντοτε σημεία, καθώς με αυτόν τον τρόπο οριοθετούν την περιοχή τους και μειώνουν την εξάπλωση βλαπτικών διά αυτά παρασίτων, εμείς, όντας πρωταθλητές εις το άθλημα, έχουμε αφοδεύσει επί των πάντων, εμψύχων και αψύχων!

Και θα διερωτηθούν τώρα κάποιοι, τι λέει αυτός ο κουζουλός; Και τι σχέση έχουν όλα αυτά τα παραληρηματικά με το κρασί; Έχουν, αλλά δεν θα σας τη μαρτυρήσω, την αφήνω να τη βρείτε μοναχοί σας…