Ομόνοια, λαός, πρωτάθλημα!

Επήγα ψες στη Χριστοθέα και τον Θοδωρή να δειπνήσω μετά συζύγου και τέκνων. Η Χριστοθέα, η οποία τυγχάνει να είναι νονά της μικρότερής μου κόρης, μας κάλεσε να πάμε περί τις 8 το βράδυ, ενωρίς, καθώς είχαμε να επικρέμεται των κεφαλιών μας η δαμόκλειος σπάθη της νυχτερινής απαγόρευσης των 11. Να προλάβουμε να φάμε την μπουκιά μας, να πιούμε το κρασάκι μας, να πούμε και δυο κουβέντες σαν άνθρωποι. Επήγε ο μέλλων σύζυγός της, ο Θοδωρής, και πήρε από μία υπεραγορά δύο φιάλες κρασί, μία από τα μέρη μας, το Έζουσα ερυθρό από την ωραία Κανναβιού, και μία από τα μέρη του, ένα μπουκάλι παλαιωμένης Νεμέας του 2012 της Καβίνο. Ο Θοδωρής είναι υπεύθυνος σε σταθμό λυμάτων, εισηγούμαι να τον βγάλουμε πρόεδρο να ξεβρομίσει τον τόπο, δεν πιστεύω να τα πάει χειρότερα από όσους υπηρέτησαν έως τώρα. Ελλαδίτης ο άνθρωπος, κάτι σκαμπάζει από φαγητό, έκατσε και έφτιαξε ένα παστίτσιο με μοσχαρίσιο κιμά, το οποίο συνοδεύσαμε με το ερυθρό της Έζουσας του 2019. Το κρασί σερβιρίστηκε δροσερό σε ένα κολονάτο της Schott Zwiesel, που του πήγαινε πάρα μα πάρα πολύ, καθώς το ερυθρό αυτό «βουργούνδιζε» εντόνως τινάζοντας το ολόφρεσκο κι ολόδροσο φρούτο του. Επιφυλάσσομαι να παρουσιάσω εκτενέστερα το κρασί εν καιρώ. Το παστίτσιο και την ωραία, μερακλίδικη σαλάτα διαδέχθηκε μια πιατέλα με λεπτά κομμένο χοιρομέρι και λούντζα συνοδεία ενός εκλεκτού κεφαλοτυριού της εταιρεία Αγρινό, καμωμένο από αιγοπρόβειο γάλα. Εκεί ήρθε η παλαιωμένη Νεμέα της Καβίνο, μια εννεαετής Νεμέα που είχε μαλακώσει πολύ, χωρίς, δυστυχώς, να έχει καταφέρει να απορροφήσει και να χωνέψει το βαρέλι, η καπνιά του οποίου προεξείχε αρωματικώς.

Όλα αυτά έγιναν με την κουβέντα και το καλαμπούρι, προτού η Χριστοθέα αναφωνήσει έντρομη: «Αμάν, είναι 11 παρά επτά»! Ήμασταν 500 μέτρα σε ευθεία από το σπίτι μας, δύο λεπτά με το αμάξι, αλλά έπρεπε να τα μαζέψουμε διά μιας και να του δίνουμε σαν κυνηγημένοι γιατί κάποιοι αποφάσισαν να μας βάλουν νυχτερινή απαγόρευση. Συγνώμη κιόλας που θα ρωτήσω, να με συμπαθάτε, αλλά ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που θα μας επιβάλουν απαγόρευση κυκλοφορίας; Με ποια εξουσιοδότηση, με ποια λογική, με ποιο δικαίωμα, στο κάτω-κάτω, μας ζητάνε να μην κυκλοφορούμε; Θα μου πείτε πανδημία έχουμε, γι’ αυτό το κάνουν, για το καλό μας. Δεν αρνούμαι την πανδημία, ούτε την ανάγκη επιβολής λογικών και αποτελεσματικών για την αντιμετώπισή της μέτρων, αλλά η απαγόρευση στις 11 πώς καταπολεμεί την πανδημία; Μπορεί κάποιος να μας προσκομίσει μία κάποια εξήγηση; Να αποφεύγουμε τον συνωστισμό, ναι, λογικό, να μην συγκεντρωνόμαστε πολλοί σε σπίτια, ναι, πάλι λογικό, να κρατάμε αποστάσεις, ναι, να πλένουμε τα χέρια μας είκοσι φορές την ημέρα, ναι, λογικό κι αυτό, να φοράμε μάσκα σε κλειστούς χώρους ή σε ανοιχτούς με υψηλό συγχρωτισμό (κι όχι όταν περπατάμε μόνοι στον δρόμο), ναι, όλα αυτά διέπονται από μία λογική και δεν είναι δύσκολο να πειστούμε να τα τηρήσουμε, γιατί όμως μας επιβάλλουν κι από πάνω απαγόρευση κυκλοφορίας στις 9 ή στις 11;

Ο αγαπητός μας Πρόεδρος δικαιολόγησε προχθές τις είκοσι και πλέον χιλιάδες των ομονοιατών, που έμπλεοι χαράς και ευτυχίας βγήκαν άνευ μέτρων στους δρόμους να πανηγυρίσουν τα κατορθώματα της ομάδας τους. Να κατανοήσουμε λέει ότι έχει 11 χρόνια να κατακτήσουν το πρωτάθλημα! Τους κατανοούμε, αλίμονο! Εμάς ποιος θα μας κατανοήσει, επιτέλους, που θέλουμε να πάμε να δούμε ένα-δυο φίλους, όχι δέκα, όχι εκατόν, όχι είκοσι χιλιάδες, χωρίς να έχουμε χρονικό φραγμό;

Αγαπητέ μας Πρόεδρε, αγαπητέ μας Υπουργέ της Υγείας, με όλο το σέβας, εδώ πεθαίνουν άνθρωποι και δεν μπορεί κανείς να πάει να τους αποχαιρετήσει, να δώσει μία αγκαλιά παρηγοριάς στους οικείους, εδώ παντρεύονται άνθρωποι και δεν μπορούν να καλέσουν παρά τους γονείς τους, άντε και τα αδέλφια τους αν δεν είναι πολυμελής οικογένεια, μου δικαιολογείται τους πανηγυρισμούς της Ομόνοιας; Και θέλετε μετά να πείθεται κι ο κόσμος για τα μέτρα που σαν αυτοκράτορες ανακοινώνεται; Θέλετε πάσο 72 ωρών, θέλετε να κυκλοφορούμε άλλοτε μέχρι τις 9 κι άλλοτε μέχρι τις 11, αλλά τις είκοσι χιλιάδες τις καταπίνετε. Διυλίζετε, λοιπόν, τον κώνωπα και καταπίνετε την κάμηλο!